Άλλαξε ο φόβος μα έμεινε ίδιος
«Βυθίστηκε το μεθυσμένο κορίτσι στο νερό. Για πάντα χάθηκε. Τι απόμεινε στους παγωμένους δρόμους; Μονάχα ο φόβος. Τώρα που το κορίτσι δεν κυκλοφορεί πήραν κουράγιο οι λογικοί και κυβερνούν αυτούς που έχουν το θάρρος να ονειρεύονται. Τώρα που το κορίτσι χάθηκε απ’ τους δρόμους, κυκλοφορεί πανίσχυρος στην πολιτεία ο Φόβος».
Μάνος Χατζιδάκις (από το τραγούδι Ο Φόβος)
Όλα τριγύρω αλλάζουνε κι όλα τα ίδια μένουν, έλεγε ο Ρασούλης δια στόματος Παπάζογλου. Η ιστορία της εξουσίας θα μπορούσε να συνοψιστεί στον παραπάνω στίχο. Ειδικότερα τα τρία τελευταία χρόνια όλα φαίνονται πως αλλάζουν, αλλά απλώς κάνουν έναν ατέρμονο κύκλο. Από τον φόβο της αρρώστιας, στον φόβο του πολέμου.
Από το sms ή το έγγραφο που παίρναμε άδεια από τον εαυτό μας για να πετάξουμε τα σκουπίδια, στο bonus μειωμένης κατανάλωσης ρεύματος. Από το pass covid στα power, fuell, food, θέρμανσης και άνθρακα pass. Από το «μένουμε σπίτι», στο μένουμε σ’ ένα δωμάτιο γιατί το υπόλοιπο θα είναι παγωμένο. Από το άδειασμα των ραφιών του σούπερ-μάρκετ για το κακό που μας βρήκε, στο λίγα πράγματα την φορά, για το καλό μας. Από το πετρέλαιο στο φυσικό αέριο και πάλι στο πετρέλαιο, γιατί αυτός που δεν προσαρμόζεται πεθαίνει κύριε Πέτσα και τομάρι μου. Ένα ατέλειωτο και ανελέητο παιχνίδι φόβου που συνεχώς μετεξελίσσεται στον αριθμητή, αλλά ο παρονομαστής της εξουσίας είναι ίδιος και απαράλαχτος, είτε με covid-19 είτε χωρίς.
Ε.
ΠΗΓΗ: anarchypress.wordpress.com
Κοινοποίηση άρθρου
Αρθρογράφος
