Αλληλεγγύη στα θύματα της κρατικής και δικαστικής σκευωρίας
«Και η ζωή προχωράει σε γκρι φόντο. Ούτε πιο αργή, ούτε πιο γρήγορη, ούτε ίδια.»
[Τάσος Θεοφίλου, 32 βήματα ή ανταποκρίσεις από το σπίτι των πεθαμένων, εκδόσεις ΚΨΜ]
Ο Τάσος Θεοφίλου συνελήφθη το 2012, μετά από ανώνυμο τηλεφώνημα, καθ’ υπόδειξη δύο στελεχών της Αντιτρομοκρατικής Υπηρεσίας και καταδικάστηκε πρωτόδικα το 2014, σε εικοσιπέντε χρόνια κάθειρξη για απλή συνέργεια σε ανθρωποκτονία και για ληστεία στην Alpha Bank της Νάουσας Πάρου, που είχε γίνει τον Αύγουστο του 2012. Τότε απαλλάχθηκε από τις κατηγορίες της συγκρότησης και ένταξης στην οργάνωση ΣΠΦ («Συνωμοσία των Πυρήνων της Φωτιάς»), όπως και από τις κατηγορίες για κατοχή εκρηκτικών και πολεμικού υλικού.
Στις 21 Νοεμβρίου 2016 ξεκίνησε η δίκη του σε δεύτερο βαθμό στο Εφετείο, όπου εκδικάζονται ταυτόχρονα τόσο η έφεση του ίδιου όσο και η έφεση της εισαγγελίας υπέρ του νόμου. Στις 15 Μαΐου 2017, με μια πρωτοφανή και άκρως εκδικητική αγόρευση, η εισαγγελέας Άννα Καλουτά πρότεινε να κηρυχθεί ένοχος ο Θεοφίλου για τις πράξεις που του καταλογίστηκαν σε πρώτο βαθμό (ληστεία και απλή συνέργεια σε ανθρωποκτονία), αλλά και για εκείνες για τις οποίες αθωώθηκε πρωτόδικα (ένταξη σε τρομοκρατική οργάνωση, ανθρωποκτονία από πρόθεση, απόπειρα ανθρωποκτονίας, κατασκευή, προμήθεια και κατοχή εκρηκτικών υλών και διακεκριμένη κατοχή όπλων).
Η περίπτωση του Τάσου Θεοφίλου είναι ταυτόχρονα τραγική και αποκαλυπτική της κυρίαρχης πολιτικής στρατηγικής σήμερα. Πρόκειται για μια απίστευτη κατασκευή που προσδοκεί στην προσωπική, ψυχολογική και πολιτική εξόντωση και οδηγεί στην καταστροφή της ζωής ενός νέου ανθρώπου. Το ίδιο το κατηγορητήριο έχει καταρρεύσει πλήρως. Δεν υπάρχει απολύτως κανένα στοιχείο εναντίον του Θεοφίλου, ενώ δεν έχει αναγνωριστεί από κανέναν αυτόπτη μάρτυρα ως δράστης της ληστείας – είναι χαρακτηριστική η κατάθεση στελέχους της αντιτρομοκρατικής ότι ««Μπορεί να μην είναι, ως ένα μέρος δεν γνωρίζω εάν είναι αλήθεια. Μπορεί να μην ήταν ο άνθρωπος στη ληστεία».
Μοναδικό «αποδεικτικό» στοιχείο για την καταδίκη του ήταν το DNA που βρέθηκε σε ένα καπέλο – ένα κινητό αντικείμενο δηλαδή (με τον ίδιο τον πρόεδρο του δικαστηρίου να δηλώνει: «Καταλάβαμε, μπορεί και να μην το φόρεσε το καπέλο ο Θεοφίλου»). Το συγκεκριμένο αντικείμενο μάλιστα δεν είχε περιληφθεί στην επιτόπια φωτογράφιση των πειστηρίων, δεν είχε εγγραφεί στην έκθεση κατάσχεσης, ενώ αναγνωρίστηκε ως διαφορετικό καπέλο από έναν αυτόπτη μάρτυρα.
Εντελώς αντίστοιχη είναι η περίπτωση της Ηριάννας Β. Λ. που πρόσφατα της επιβλήθηκε από το δικαστήριο ποινή 13 ετών κάθειρξης (!) για την προσωπική της σχέση με κατηγορούμενο για συμμετοχή στην οργάνωση «Πυρήνες της Φωτιάς» και μάλιστα παρότι εκείνος αθωώθηκε! Η Ηριάννα Β.Λ. βρέθηκε στο σπίτι του τότε κατηγορούμενου το 2011, ωστόσο η δίωξή της ξεκίνησε πολύ αργότερα, το 2013, όταν βρέθηκε μερικό δείγμα DNA σε επιβαρυντικό στοιχείο. Με βάση αυτό το μερικό δείγμα, και χωρίς καμία μαρτυρία ή κανένα άλλο στοιχείο από τις έρευνες που έγιναν, το δικαστήριο την 1η Ιουνίου επέβαλλε σε μια νέα γυναίκα κάθειρξη χωρίς αναστολή!
Είναι πολλά τα «μεμονωμένα» περιστατικά των στημένων δικών και των καταδικών χωρίς αποδείξεις, μόνο και μόνο με τις διατάξεις της αντιτρομοκρατικής νομοθεσίας. Όμως είναι αποκαλυπτικά της κυρίαρχης πολιτικής στρατηγικής όπως υλοποιείται σήμερα, με την αγαστή συνεργασία κράτους, αστυνομίας και δικαιοσύνης.
Εντάσσεται στα πλαίσια της κατασκευής του φαινομένου της λεγόμενης «νέας τρομοκρατίας», που φιλοδοξεί στην καλλιέργεια μιας αίσθησης διαρκούς απειλής προς την κοινωνία, και την πλήρη ποινικοποίηση και εκδικητική δίωξη κάθε διαφορετικής φωνής, των αγωνιστών και των αγωνιστριών, τελικά του ίδιου του λαού που αγωνίζεται. Η συζήτηση για την αναθεώρηση των άρθρων 187 και 187Α του Ποινικού Κώδικα και η επέκταση της ποινικής δίωξης με βάση τη γνώμη και όχι την παράνομη πράξη (που πάρθηκε πίσω μετά την κοινωνική κατακραυγή ενάντια στην κυβέρνηση)· η καταδίκη σειράς αγωνιστών και αγωνιστριών με απόλυτη επιθετικότητα και χωρίς αναγνώριση κανενός ελαφρυντικού· η καταδίκη του Σεϊσίδη σε 36 χρόνια φυλάκισης· η άρνηση των αδειών των πολιτικών κρατουμένων· οι απαράδεκτες συνθήκες κράτησης των κρατούμενων μητερών με τα παιδιά τους· αυτά και τόσα άλλα αποτελούν κομμάτια ενός παζλ ακραίων μεθοδεύσεων και εκδικητικότητας, κατάρρευσης και αυτών ακόμα των βασικών κανόνων της αστικής δημοκρατίας, με στόχο την τρομοκράτηση του «εχθρού λαού» μπροστά στις επόμενες εξεγέρσεις του, απέναντι στη μνημονιακή κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ και τη στρατηγική της.
Το εργατικό και λαϊκό κίνημα, κάθε αγωνιστής και αγωνίστρια που έχει νιώσει στο πετσί του τη βία του κράτους σε κάθε της μορφή, τα δακρυγόνα και το ξύλο ενάντια στους εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες που βγήκαν στους δρόμους τα προηγούμενα χρόνια, δεν μπορεί παρά να σταθεί αλληλέγγυοι με όλες του τις δυνάμεις στον Τάσο Θεοφίλου, την Ηριάννα Β. Λ. και κάθε θύμα των σκευωριών κράτους-αστυνομίας-κυβέρνησης.
Απέναντι στο καθεστώς έκτακτης ανάγκης που γίνεται πλέον ο κανόνας της παρούσας φάσης της αστικής δημοκρατίας, προτάσσουμε την ανάγκη ενός ενιαίου, μαχητικού και ανυποχώρητου κινήματος αλληλεγγύης.
• Στηρίζουμε και συμμετέχουμε στην πανελλαδική μέρα δράσης στις 24 Ιουνίου, με πορεία στην Αθήνα και προσυγκέντρωση στο Μοναστηράκι στις 12.
• Συγκέντρωση την Τρίτη 27/6 στο Εφετείο Αθηνών (Λουκάρεως) όπου συνεχίζεται η δίκη με την αγόρευση των δικηγόρων υπεράσπισης.
ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α.
Ετικέτες
Κοινοποίηση άρθρου
Αρθρογράφος
