Ανακοίνωση της Συσπείρωσης Αναρχικών για τις εκλογές της 21ης Μαΐου
Ησυχία, τάξη και ασφάλεια επικρατούν στο Βασίλειο εν αναμονή της τελικής στέψης του νέου (;) αναντικατάστατου πρωθυπουργού. Ούτε πανηγυρισμοί σημειώνονται, ούτε φιέστες, ούτε αλαλαγμοί των υπηκόων, που δεν παρέλειψαν να φέρουν εις πέρας το εκλογικό τους καθήκον. Και, όμως, την ίδια στιγμή οι πάσης φύσεως ειδικοί δημοσιολογούντες μιλούν για έναν «πολιτικό σεισμό», για «κατάρρευση» του Συριζα, για ένα πολιτικό «φαινόμενο», που όμοιο του δεν έχει καταγραφεί από το 1974 και εν τέλει για ένα «νέο πολιτικό σύστημα», που αναδύεται μέσα από τις στάχτες του «παλαιού», καθώς επίσης για πρώτη φορά μεταπολιτευτικά η λεγόμενη αξιωματική αντιπολίτευση χάνει 600.000 ψηφοφόρους.
Ο δήθεν αντιπολιτευόμενος Τσίπρας χαρακτήρισε την εκλογική καθίζηση του Συριζα (σε οκτώ χρόνια έχει απωλέσει 1.000.000 ψηφοφόρους) «ένα οδυνηρό εκλογικό αποτέλεσμα» για ολόκληρη την κοινωνία. Η υποκρισία και το ψεύδος και πάλι σ’ όλο τους το μεγαλείο, άλλωστε κάθε άνοδος και πτώση ενός καθεστώτος στηρίζεται σε μεγάλα ψέματα είτε των «δικών» είτε των «αντιπάλων». Ζητούσε ο Τσίπρας προεκλογικά την ευκαιρία να κυβερνήσει για «πρώτη φορά» απαλλαγμένος από τα μνημόνια, ενώ ήδη είχε εκλεγεί δύο φορές πρωθυπουργός ακριβώς για αυτόν τον λόγο, δηλαδή να επιβάλλει μνημόνια. Όπως κάθε πολιτικός προσπάθησε να εμφανιστεί σαν αδικημένος και αμυνόμενος απέναντι σ’ όσους δεν τηρούν κανόνες, αξίες και αρχές, που αυτός παρουσίαζε σαν αυθεντικούς.
Διόλου περίεργο. Όπως έχουμε ξαναγράψει το εύκολο σημείο κατασκευής ενός ψέματος δεν είναι μόνο η μερικότητα, αλλά και η παραποίηση, καταστάσεων, απόψεων και λεγομένων. Με αυτό, ιδιαίτερα, το τρόπο έχουν στηριχτεί και πραγματοποιηθεί οι μεγαλύτερες αθλιότητες.
Ένα χρόνο αργότερα από την πραγματοποίηση του δημοψηφίσματος του καλοκαιριού του 2015, δημοσιοποιήθηκε έκθεση του Ιδρύματος Κόνραντ Αντενάουερ (το οποίο πρόσκειται στο Xριστιανοδημοκρατικό Κόμμα της Γερμανίας – CDU) για την πολιτική κατάσταση τον ελλαδικό χώρο. Στην συγκεκριμένη έκθεση μεταξύ άλλων τονίζεται η «διαρκώς αυξανόμενη συνεργασία ανάμεσα στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, την ΕΚΤ, το ΔΝΤ και τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας. Επίσης, η συνεργασία με άλλους διεθνείς παράγοντες έχει πλέον σταθεροποιηθεί, σε αντίθεση με το πολύ χαμηλό επίπεδο, στο οποίο βρισκόταν πέρυσι», ενώ παρατηρείται, επίσης, η απουσία κινητοποιήσεων και κοινωνικών διαμαρτυριών κατά του κυβερνητικού έργου «όπως συνέβαινε μέχρι το 2014, με δυναμική συμμετοχή του τότε αντιπολιτευόμενου ΣΥΡΙΖΑ».
Όπως τονίζει, επίσης, η συγκεκριμένη έκθεση «Μετά την έγκριση του τρίτου μνημονίου, ο συνασπισμός ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ έχει εγκαταλείψει τη συγκρουσιακή τακτική με την ΕΕ προσαρμόζοντας, επίσης, τη ρητορική του. Το Eurogroup της 25ης Μαΐου 2016, με μια επίδειξη μεγάλης πολιτικής βούλησης, ενέκρινε για πρώτη φορά το πρόγραμμα του αριστεροδεξιού κυβερνητικού συνασπισμού, εξασφαλίζοντας οικονομική σταθερότητα για τους ερχόμενους μήνες. Αυτή η νέα πολιτική πραγματικότητα είχε επιβεβαιωθεί τρεις ημέρες νωρίτερα με την υπερψήφιση από την κυβερνητική πλειοψηφία πακέτου μέτρων στην Ελληνική Βουλή. Τα μέτρα περιελάμβαναν αυξήσεις φόρων και μια σειρά ιδιωτικοποιήσεων που για δεκαετίες αποτελούσαν ταμπού για τα ελληνικά πολιτικά κόμματα, ιδιαιτέρως για τον μέχρι τότε ριζοσπαστικά αριστερό ΣΥΡΙΖΑ. Οι αντιδράσεις σε αυτή την εγκατάλειψη της αριστερής ταυτότητας παρέμειναν αμελητέες εντός και εκτός του Κοινοβουλίου. Ένα φαινόμενο που γίνεται όλο και πιο συχνό. Μόνο μία βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ καταψήφισε τα μέτρα, παραιτήθηκε αμέσως και αντικαταστάθηκε χωρίς περαιτέρω καθυστέρηση».
Οι πολύτιμες, λοιπόν, υπηρεσίες της πρώτης φορά αριστερής κυβέρνησης έχουν προ πολλού αναγνωριστεί και με το παραπάνω. Γιατί, λοιπόν, αριστεροί και κομμουνιστές κλαίγονται και δηλώνουν αδικημένοι από το εκλογικό αποτέλεσμα;
Μα ήδη τα είχαν καταφέρει περίφημα. Σε κάθε «κρίση» έβαλαν πλάτη συμπεριλαμβανομένης φυσικά της υγειονομικής, όταν κατά την διάρκεια του Μεγάλου Εγκλεισμού ζητούσαν την παράτασή του και επέκριναν τον Μητσοτάκη ζητώντας αυστηρότερα κατασταλτικά μέτρα.
Έχει υποστηριχθεί ότι πολιτική είναι μεταξύ άλλων η δραστηριότητα μέσω της οποίας αντιτιθέμενα συμφέροντα, μέσα σ’ ένα δεδομένο πλαίσιο κανόνων, συμβιβάζονται παίρνοντας το καθένα μερίδιο εξουσίας, άλλοτε μεγαλύτερο και άλλοτε μικρότερο. Η πολιτική συναίνεση εδράζεται σ’ αυτήν ακριβώς πρώτα απ’ όλα την παραδοχή.
Όλα τα υπόλοιπα είναι μικρές ή μεγάλες πολιτικές φανφάρες και παρηγοριά σ’ όσους βαυκαλίζονται ότι αποφασίζουν για την ζωή τους μέσω των εκλογών, ενώ το μόνο που πετυχαίνουν είναι να επιβεβαιώνουν κάθε φορά τις συνθήκες υποδούλωσης, αλλά δυστυχώς και εθελοδουλείας.
Δεν αγνοούμε παρ’ όλα αυτά, ούτε υποτιμούμε τις έντονες μεταβολές στην κοινωνική διαστρωμάτωση και την πολιτική εκπροσώπηση, που αναζητούν μέσω της ψήφου διάφορες κοινωνικές ομάδες με οικονομικά και όχι μόνο συμφέροντα και επιδιώξεις. Το αντίθετο. Θα τονίσουμε μάλιστα ότι οι μεταβολές αυτές εδώ και δεκαετίες σχετίζονται με την ιδεολογική σύγκλιση των κομμάτων, αλλά και την επανεμφάνιση της (υποτιθέμενης) όξυνσης των ιδεολογικών διαφορών τους σαν βάση της οργάνωσης και έκφρασης της πολιτικής.
ΝΔ, Συριζα, Πασοκ, ΚΚΕ και Ελληνική Λύση θα συγκροτήσουν την ερχόμενη Κυριακή για μια ημέρα την καινούρια πεντακομματική βουλή, που θα διαλυθεί εν όψει της νέας εκλογικής διαδικασίας που θα διεξαχθεί την 25η Ιουνίου. Τυχόν «διόρθωση» του εκλογικού αποτελέσματος θα φέρει στην βουλή ένα ή δυο μικρά κόμματα, γεγονός που δεν θα επηρεάσει ένα υπό διαμόρφωση πολιτικό σύστημα του λεγόμενου «ενάμισι κόμματος».
Ελέω, λοιπόν, ετέρων πολιτικών δυνάμεων μονάρχης ο Μητσοτάκης;
Αυτό είναι το μόνο σίγουρο. Μόνο που, όπως λέει μια σοφή λαϊκή παροιμία, «όσο πιο ψηλά ανεβαίνει η μαϊμού τόσο περισσότερο φαίνεται ο κώλος της».
Και δυο λόγια για την αποχή.
Και σ’ αυτές τις εκλογές η αποχή από την εκλογική διαδικασία ήταν ιδιαίτερα υψηλή και άγγιξε το 40%. Θα σημειώσουμε, επίσης, ενδεικτικά ότι στην Περιφέρεια Φλώρινας έφθασε το 62,47%, στην Περιφέρεια Κεφαλληνία το 57,62%, στην Περιφέρεια Λακωνίας το 56,83%, στην Περιφέρεια Ευρυτανίας το 55,41%, στην Περιφέρεια Λέσβου: 53,08%, στην Περιφέρεια Αρκαδίας το 51,48%, στην Περιφέρεια Σάμου το 50,12% ενώ υψηλά ήταν τα ποσοστά αποχής και σε Χίο, καθώς δεν συμμετείχε το 49,61%, στις Σέρρες το 49,09%, στη Μεσσηνία το 48,11%, στη Δράμα το 48,05% και την Ξάνθη το 47,19%.
Θα θυμίσουμε κάνοντας μία αναδρομή στην εκλογική συμμετοχή των εκλογικών αναμετρήσεων των προηγούμενων ετών, πως στις εθνικές εκλογές του 2019 το 42% απείχε, το 2015 το 43,43% των ψηφοφόρων απείχε, ποσοστό πρωτόγνωρο για την μεταπολιτευτική περίοδο, τον Ιανουάριο του 2015 ήταν σε χαμηλότερα επίπεδα, σημειώνοντας ποσοστό 35,13%, ενώ αντίστοιχα τον Μάιο του 2012 η αποχή άγγιξε το 34,88% και τον Ιούνιο του 2012 το 37,51%.
Όταν οι αναρχικοί επιμένουμε να μιλούμε και να εναντιωνόμαστε για τις αυταπάτες, που συνεχίζουν να καλλιεργούνται μέσω των εκλογών, δεν το κάνουμε ούτε από συνήθεια ούτε λόγω κάποιας ιδεοληψίας. Δεν έχουμε κοινά συμφέροντα με τους εξουσιαστές και τους εκμεταλλευτές μας. Όταν οι ίδιοι αναφέρονται σε «κοινά» συμφέροντα αναφέρονται, κυρίως, σ’ ένα κοινό «τόπο», όπου θα συγκλίνουν τα εκάστοτε συμφέροντα τους. Αυτές οι προθέσεις κρύβονται πίσω από αναζητήσεις ενός φαντασιακού ή επιφανειακού κοινού τόπου ανάμεσα στους καταπιεστές και τους καταπιεσμένους (όπως π.χ. η πατρίδα) ή ανάμεσα στους εκμεταλλευτές και τους εκμεταλλευόμενους (όπως π.χ. το εργοστάσιο, η επιχείρηση κλπ).
Όσοι παραμένουν βυθισμένοι σε παρόμοιες αυταπάτες θα είναι οι διαρκώς χαμένοι. Και ο λόγος είναι απλός. Συναίνεση μπορεί να υπάρξει μόνο μέσα από ισότιμη σχέση των ανθρώπων, ενώ ο συμβιβασμός προϋποθέτει υποχωρήσεις. Αυτό σημαίνει ανταγωνιστικά συμφέροντα. Μέσα στις εξουσιαστικές συνθήκες, αρχόντων και αρχομένων, κάθε έννοια συμβιβασμού είναι ανύπαρκτη.
Κατά την διάρκεια αυτής της προεκλογικής περιόδου δεκάδες αναρχικές ομάδες και συλλογικότητες ανέπτυξαν μια αξιόλογη, διαρκή και όχι προσποιητή, πολύμορφη αντιεκλογική δράση σε πολλές γειτονιές της Αθήνας και του Πειραιά, αλλά και σε πολλές άλλες πόλεις του ελλαδικού χώρου. Η δράση αυτή διακρίθηκε δια γυμνού οφθαλμού από οιαδήποτε άμεση ή έμμεση παρότρυνση στήριξης αριστερών ή κομμουνιστικών κομμάτων στ’ όνομα των γνωστών θλιβερών κινηματικών λογικών.
Άλλωστε οι μάσκες έχουν πέσει προ πολλού. Οι αναρχικοί με τους αναρχικούς και οι μπολσεβίκοι με τους μπολσεβίκους. Στο κάτω κάτω «έκαστος εφ’ ω ετάχθη»…
Ο αντιεκλογικός λόγος και δράση των αναρχικών εξακολουθεί να εμπνέει, γιατί η άρνηση συμμετοχής σε κάθε εκλογικό πανηγύρι παραμένει η μόνη αξιοπρεπής, έντιμη και ειλικρινής στάση κάθε ανθρώπου που θέλει να διατηρήσει την αξιοπρέπειά του και τον αυτοσεβασμό του έστω και στο ελάχιστο.
24-5-2023
Συσπείρωση Αναρχικών
ΠΗΓΗ: anarchypress.wordpress.com
Ετικέτες
Κοινοποίηση άρθρου
Αρθρογράφος
