Αναρχικοί Χωρίς Ετικέτες: Αιώνιοι και συνεχείς κηπουροί από α/α
O αναρχισμός είδε μια ανάκαμψη τα τελευταία χρόνια, ως αποτέλεσμα της κατάρρευσης του καπιταλισμού και την επιβεβαίωση της επικράτησης του φασισμού παγκοσμίως. Η λέξη “αναρχικός” έχει διαφορετική σημασία για τον καθένα μας και έτσι ήταν πάντα. Αν ρωτήσετε δέκα διαφορετικούς αναρχικούς για τον ακριβή ορισμό της λέξης, θα πάρετε πίσω δέκα διαφορετικές απαντήσεις. Δεδομένου ότι είναι η πιο ποικιλόμορφη πολιτική ιδεολογία που υπήρξε ποτέ, δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι οι αναρχικοί συζητάνε ατελείωτα για θέματα ιδεολογίας, με τις διαφωνίες να κλιμακώνονται συχνά φτάνωντας στην δημιουργία πόλων. Η Emma Goldman και ο Voltairine de Cleyre, δύο από τους πιο διάσημους Αμερικανούς αναρχικούς, είχαν μεγάλη διαμάχη για μια σειρά από ζητήματα, από την θεμελιώδη διαφορά μεταξύ του ατομικισμού εναντίων του κολεκτιβισμού, εως τις διαφορετικές προοπτικές σχετικά με τη χρήση της πολιτικής βίας.
Ο θερμός τους ανταγωνισμός ωστόσο, δεν τους εμπόδισε να βοηθήσουν ο ένας τον άλλον σε περιόδους ανάγκης και συνέχισαν να δίνουν τα πάντα για τους συντρόφους τους γνωρίζοντας ότι και αυτοί θα έκαναν το ίδιο γι’αυτούς. Αυτός είναι για εμάς ο αναρχισμός: Μπορεί να διαφωνούμε ατελείωτα για τα οράματά μας, να αμφισβητούμε και να μαχόμαστε μεταξύ μας στο ιδεολογικό “πεδίο μάχης” αλλά όταν υπάρχει ανάγκη, θα πρέπει να προσέχουμε ο ένας τον άλλο. Γι’αυτό τον λόγο ο De Clayre, του οποίου η προοπτική για τον Αναρχισμό και την κοινωνία είχε μετατοπιστεί με την πάροδο των χρώνων, πρότεινε την ιδέα του Αναρχισμού Χωρίς Ετικέτες: τόσο ως ένα ιδανικό που λέει πως η αναρχία μπορεί να υπάρξει με διαφορετικές μορφές σε διαφορετικές περιοχές ανάλογα την τοπική κουλτούρα, αλλά και ένα κάλεσμα για αλληλεγγύη στον συνεχιζόμενο αγώνα ενάντια στο κατεστημένο – γιατί κανένα όραμα για το μέλλον δεν αξίζει αν χάσουμε τον αγώνα.
Ωστόσο, η τάση ορισμένων αναρχικών να σστυνομεύουν τις πολιτικές ετικέτες με τον ίδιο ζήλο και σθένος που καταδικάζουν διάφορες συκοφαντίες μας ανησυχεί. Δεν υπάρχει ένα μοναδικό κείμενο που να καθορίζει την αναρχική σκέψη, πόσο μάλλον ένα αναρχικό λεξικό. Η ανάγκη ακριβής χρήσης της γλώσσας όσον αφορά τον πολιτικό καθορισμό είναι πάντα το πρώτο βήμα προς μια σιωπηρή ιεραρχία και ασταθών κανόνων, όπου το πλαίσιο της συζήτησης υποχωρεί για να δώσει χώρο σε γλωσσικά δόγματα και ηθικές αρχές. Έχουμε γράψει για το θέμα του Μηδενισμού, μια ιδεολογία που ορισμένοι θεωρούσαν μετα-αριστερή, ενώ άλλοι την χαρακτήριζαν απλά σαν φασιστική. Έχουμε επίσης αναφερθεί στο θέμα του Υπερανθρωπισμού, το οποίο μερικοί μπορεί να το θεωρούν ασυμβίβαστο με τον μηδενισμό, ενώ άλλοι μπορεί να πιστεύουν πως δεν είναι τίποτα παραπάνω από ένα ουτοπικό όνειρο. Δεν μας πειράζει όμως. Ως αναρχικοί, πιστεύουμε ότι το μπερδεμένο χάος των ιδεολογιών είναι μέρος του Αναρχισμού και ότι θα έπρεπε να γιορτάζεται με αυτοσυνείδητο-γέλιο αντί να αστυνομεύεται με τη φανατική αυστηρότητα ενός κομισάριου.
Τι συνέβει στον αναρχισμό χωρίς επίθετα; Τι συνέβη στην αιώνια συντροφικότητα; Απο πότε κέρδισε σε προτεραιότητα η γλωσσική ακρίβεια από την δράση και από πότε έγιναν οι πολιτικές ετικέτες πιο σημαντικές από την αλληλεγγύη; Η Εξέγερση δημιουργεί περίεργες φιλίες. Μπροστά σε ένα τυραννικό καθεστώς με πολύ περισσότερη δύναμη από εσένα, μερικές φορές πρέπει να δημιουργούνται στρατηγικές συμμαχίες ανάμεσα σε ανθρώπους που αλληλοπεριφρονούνται. Δεν μιλάμε για συμβιβασμούς με εξουσιαστές ή δεξιούς, αλλά το ακριβώς αντίθετο: κάνουμε μια έκκληση να μην συμβιβαστείτε ποτέ και να χρησιμοποιήτε τους εχθρούς σας για τον σκοπό σας εως ότου δεν μπορείτε άλλο. Χρησιμοποιούμε καπιταλιστές και υπέρμαχους της ελεύθερης αγοράς για να πολεμήσουμε τους φασίστες γνωρίζοντας πως κάποια στιγμή στο μέλλον θα πρέπει να ανατρέψουμε και τους δύο. Γιατί λοιπόν να μην κάνουμε το ίδιο και μεταξύ μας; Γιατί να μην χρησιμοποιήσουμε ο ένας τον άλλον, ανεξάρτητα από τις ετικέτες και τις πεποιθήσεις μας για να κερδηθεί η επανάσταση προτού φαγωθούμε για τις διαφορετικές μας ιδέες για την “τέλεια κοινωνία”; Ήρθε η ώρα εμείς, σαν Αναρχικοί να εγκαταλείψουμε τις εμμονές μας και τις ετικέτες μας για να αγκαλιάσουμε την μοναδική αλήθεια: πρέπει να πολεμήσουμε μέχρι να κερδίσουμε ή να πεθάνουμε προσπαθώντας, και στη συνέχεια να πολεμήσουμε ο ένας τον άλλον εως ότου έρθει η μέρα που ούτε ένας αθώος δεν θα υποφέρει από κάποιου είδους καταπίεση και εκμετάλλευση. Δεν αρκεί απλώς να απομακρυνόμαστε συνέχεια, έχουμε σαν στόχο να εξαλείψουμε όλα τα συστήματα καταπίεσης, ακόμη και αυτά που έχουμε φτιάξει οι ίδιοι!
Η επανάσταση πρέπει να είναι διαρκής, αλλιώς θα καταλήξει στη δημιουργία ενός άλλου συνόλου αλυσίδων και ένα νέο σύστημα καταπίεσης, με διαφορετικό όνομα αλλά παρόμοια προβλήματα. Κάθε τόσο, το δέντρο της ελευθερίας πρέπει να ποτίζεται από το αίμα των τυράννων και των μαρτύρων και εμείς οι Αναρχικοί πρέπει να είμαστε πάντα προσεκτικοί και έτοιμοι να κόψουμε τα κλαδιά της ιεραρχίας – σιωπηρά ή και ρητά- ακόμη και με κόστος τη ζωή μας. Αυτό ακριβώς είναι ο Αναρχισμός Χωρίς Ετικέτες (προσθέστε όποια επίθετα προτιμάτε): Ένας αιώνιος και συνεχής κηπουρός.
Είθε η φωτιά που καίει μέσα μας να κάψει τα πάντα γύρω μας.
Το κείμενο αποτελεί μετάφραση του κειμένου: https://signalforge.wordpress.com/2020/09/13/anarchism-before-labels/
ΠΗΓΗ: athens.indymedia.org
Κοινοποίηση άρθρου
Αρθρογράφος
