Ανοιχτή Επιστολή στην κ.Προεδρο του Αρείου Πάγου
Αξιότιμη κ Πρόεδρε του Αρείου Πάγου
Με την παρούσα επιστολή μου θα ήθελα να θέσω υπόψιν σας ορισμένες σκέψεις και προβληματισμούς που μου δημιουργήθηκαν εξ αφορμής εισαγγελικής αγόρευσης σε υπόθεση εμπορίας ανθρώπων…. η οποία απασχόλησε τη δημόσια σφαίρα και προξένησε σφοδρές αντιδράσεις ακόμη δε και επικριτικές ανακοινώσεις τριών κοινοβουλευτικών κομμάτων Αναφέρομαι στην αγόρευση του κ. Καραγιάννη ενώπιον του Μικτού Ορκωτού Δικαστηρίου Αθηνών στην υπόθεση με κατηγορούμενο αστυνομικό και άλλα πρόσωπα και θύμα μια σήμερον 19χρονη που κατεγράφη στον Τύπο ως ” trafficking της Ηλιούπολης ” Σε μια προκαταρκτική πιθανή αντίρρηση σχετικά με το κατά πόσον υπήρξε ακριβής η απόδοση των λεχθεντων από τον Τύπο, υπογραμμίζω οτι στην προκειμένη περίπτωση, το ενδεχόμενο αυτό ( ήτοι της ανακριβούς καταγραφής που είναι υπαρκτό σε αφηρημένο επίπεδο) περιστελλεται από πιθανολογικης απόψεως για τρείς λόγους :Πρώτον η καταγραφή υπήρξε ταυτόσημη από το σύνολο του Τύπου.Δευτερον , υπήρχε στη συγκεκριμένη δίκη υπό τύπον ” οιονεί παρατηρητηρίου “μια συλλογικότητα πολιτών, η οποία μαγνητοφωνουσε και δημοσιευε στο ίντερνετ εκτενή αυτούσια αποσπάσματα .Τρίτον είναι αδιανόητο κοινοβουλευτικά κόμματα να εξέδωσαν ανακοίνωση χωρίς να γνωρίζουν με ασφάλεια τα γεγονότα διότι αν εκ των υστέρων απεκαλυπτετο μιαν άλλην εκδοχή θα υφίσταντο πολιτική ζημιά .Ούτω ακόμη κι αν δεχτούμε ότι δεν θα εσεβοντο τον θεσμικό τους ρόλο είναι σίγουρον , ότι το πολιτικό κόστος πάντοτε το λογαριάζουν .
Λέει ο εισαγγελέας ότι δεν στοιχειοθετείται εμπορία ανθρώπων επειδή υπήρξε συναίνεση του θύματος Η παραδοχή αυτή είναι άκρως προβληματική διότι η συναίνεση νοείται ελλειπουσα και στην περίπτωση εκείνη που το θύμα δεν δύναται ελευθέρως και αζημιως να την άρει οποτεδήποτε Εδώ όμως γνωρίζουμε ότι το θύμα εζήτησε βοήθεια για να διαφύγει από τον τόπο που εκρατείτο και επιπλέον ο δράστης την αναζητούσε για να την δεσμεύσει εκ νέου.Επειδη μεταξύ των αποδεκτών της παρούσης ευρίσκονται και αναγνώστες μη νομικοί αναφέρω ένα παράλληλο παράδειγμα του καθ’ ημέραν βίου. Στερω την προσωπική ελευθερία κάποιου όχι μόνον όταν τον αρπάξω και τον κλειδώσω σε ένα δωμάτιο αλλά και στην περίπτωση που αυτός εισήλθε ελευθέρως και παρεμβάλλονται εμπόδια στην διαφυγή του. Προσέτι εις τις περιπτώσεις εκείνες που η ένταση και η έκταση της καθυπόταξης είναι μεγάλη η συναίνεση ακόμη και υπάρχουσα δεν αποκλείει την ύπαρξη εμπορίας ανθρώπων διότι η Αξία του Ανθρώπου είναι ένα αγαθό μη δεκτικό διαθέσεως ουδέ καν από τον ίδιο του τον φορέα.
Ακόμα όμως και στις περιπτώσεις που χωρεί συναίνεση αυτή δεν αποκλείει την τέλεση του αδικήματος όταν εδόθη υπό καθεστώς πλάνης , βίας , εκμετάλλευσης ευαλωτοτητος και εν γένει όταν ασκείται εξαναγκασμός παντός είδους εις το άτομο. Με αυτό νοείται πως η αναφορά στα μέσα υφαρπαγής της συναίνεσης είναι ενδεικτική ενώ επί ανηλίκων δεν απαιτείται καν συναίνεση για να στοιχειοθετηθεί το αδίκημα της εμπορίας ανθρώπων. Στην περίπτωση που απασχόλησε το Δικαστήριο το θύμα προήρχετο από προβληματικό οικογενειακό περιβάλλον και ήτο διανοητικώς υπολειπόμενο συνεπώς συνέτρεχαν δύο στοιχεία ευαλωτοτητος που αποκλείουν την έγκυρη συναίνεση.
Σε ένα δεύτερο επίπεδο ο εισαγγελέας απευθυνόμενος στους ενόρκους είπε ότι ευαλωτοτητα σημαίνει απουσία εναλλακτικής επιλογής και πως στην εκδικαζομενη περίπτωση το θύμα είχε κάνει την πορνεία επιλογή ζωής
Όμως η θεώρηση της ευαλωτοτητος με την ως άνω έννοια αντιτίθεται στη νομολογία του ΕΔΔΑ η οποία έχει διακηρύξει και σε υπόθεση ελληνικού ενδιαφέροντος (την γνωστή υπόθεση της Μανωλάδας που διεσυρε τη χώρα διεθνώς ήτοι την απόφαση του ΕΔΔΑ Chowdury και λοιποί κατά Ελλάδος της 30ης Μαρτίου 2017 η οποία δημοσιεύεται μ.α. και στην Ιστοσελίδα του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους και είναι προσιτή εις όλους στην Ελληνική Γλώσσα) ότι η ευαλωτοτητα είναι ένα στοιχείο αναγομενο στην προσωπική κατάσταση του ατόμου,το οποίο ποικίλλει κατά βαρύτητα δηλαδή μπορεί να εκκινεί από μια διοικητική δυσχέρεια μέχρι οριακές καταστάσεις όπως λ.χ.απολυτη ένδεια ή πρόβλημα υγείας που απειλεί τη ζωή και εκείνο που έχει σημασία είναι η επίδραση που ασκείται στη βούληση του θύματος μέσω και της χειραγώγησης που επιδιώκει ο δράστης.Αρκει δηλαδή υπό τα δεδομένα των περιστάσεων που υπάρχουν ή που υποβάλλονται στο θύμα ως υπαρκτά έτι και ψευδώς, η πειθαρχηση στα κελεύσματα του δράστη να παρίσταται ως η βέλτιστη δυνατή επιλογή.( Μια πολύ καλή επιλογή για να γίνει αντιληπτή τόσον η έννοια της εμπορίας ανθρώπων όσο και ο τρόπος και η έκταση της υποχρέωσης ποινικοποίησης τέτοιων συμπεριφορών είναι το βιβλίο του Καθηγητού Κωνσταντίνου Μαγκλιβερα υπό τον τίτλο: “Εμπορία Ανθρώπων” εκδ ΙΜΔΑ 2014″) . Πολλά διεθνή κείμενα δεσμεύουν στο παρόν πεδίο την Χώρα μας .Το αρτιότερο αλλά και συνεκτικοτερο από πλευράς παρεχόμενης προς τα θύματα προστασίας είναι η συνομολογηθεισα στο πλαίσιο του Συμβουλίου της Ευρώπης Διεθνής Σύμβαση του 2005 που εισήχθη στην Ελληνική έννομη τάξη δια του ν.4216/2013.
Περαιτέρω το πλέον αποτρόπαιο στοιχείο στο σκεπτικό της προτάσεως του Εισαγγελεως είναι η αναφορά περί ηθελημένης επιλογής του θύματος να επιδίδεται στην πορνεία ως τρόπο ζωής. Περιττεύει νομίζω να ειπωθεί ότι η οπτική,”άπαξ πόρνη ,δια παντός πόρνη ” δεν συμβαδίζει με τις αντιλήψεις μιας ανθρωπιστικής έννομης τάξης αλλά συνιστά ” δόγμα του υποκόσμου ” Η δημοκρατική έννομη τάξη οφείλει να φροντίζει για την επάνοδο στον ορθό δρόμο παντός εκτρεπομενου , τεινουσα χείρα αρωγής και επιδιωκουσα την αναμόρφωση των συνθηκών του βίου με παράλληλο σεβασμό στην αυτονομία της βούλησης του χρηζοντος βοήθειας.Ομως το πλέον ανησυχητικό στην προπεριγραφεισα εισαγγελική θεώρηση είναι πως υποκρύπτει την αντίληψη ότι το θύμα – λίγο έως πολύ- ευρισκεται εκτός του πεδίου προστασίας της έννομης τάξης και άρα εις τον “κάλαθο των αχρήστων της κοινωνίας ” Είναι ευκόλως εννοούμενο ότι αυτή η πρακτική αντιμετώπισης του θύματος θίγει βάναυσα την αξιοπρέπεια του και στέλνει ένα ξεκάθαρο και ηχηρό μήνυμα στα άλλα θύματα να μην τολμήσουν να καταγγείλουν τους δράστες γιατί θα υποστούν διασυρμό. Όλα τα ανωτέρω εκφέρονται από στόματος δικαστικού λειτουργού που εκπροσωπεί την κατηγορούσα αρχή και το δημόσιο συμφέρον δοθέντος ότι στο πλαίσιο της ποινικής δίκης το Δικαστήριο νοείται ως αμέτοχος τρίτος που ενεργεί υπεράνω πάντων δηλαδή τόσο των διαδίκων μερών όσο και του Κράτους ως του οργανωμένου κοινωνικού σχηματισμού που στοχεύει στον κολασμό του εγκλήματος μέσα από θεσμοποιημενη και ελλογως λειτουργούσα διαδικασία, όπως πρέπει να είναι η ποινική δίκη.
Δυστυχώς όμως ακολουθεί η παραδοξολογία : Αναφέρει ο Εισαγγελέας ότι στην σχέση των μερών κανείς δεν εξαναγκάστηκε αφού “το θύμα σε φωτογραφίες διασκεδάζει με το δράστη ή ξεματιαζει τη μητέρα του” Ξεπερνώντας με δυσκολία τη φαιδροτητα του πράγματος, απορούμε πως αγνοεί ο Εισαγγελέας ότι δεν απαιτείται ούτε η απόλυτη εξουσιαση του θύματος, ούτε η διαρκής εποπτεία του διότι αυτό το μεν είναι πρακτικώς δυσχερές και ιδίως ασύμφορο διότι εκφοβίζει τους δυνητικους ” πελάτες” του σωματεμπορου και πιθανόν να τραβήξει την προσοχή των αρχών, το δε διότι οι άνθρωποι που ασκούν εγκληματική δραστηριότητα αυτού του τύπου γνωρίζουν ότι η τακτική του πειθαναγκασμου δια της μεθόδου ” μαστίγιο και καρότο” είναι αποτελεσματική μακροπρόθεσμα και ιδίως η πλέον ακίνδυνη . Στο παρόν στάδιο εάν θέλουμε να παρακολουθήσουμε την συλλογιστική του εισαγγελέα θα πρέπει να λησμονήσουμε και το γνωστό διεθνώς και αποτυπωμένο σε κείμενα διεθνών οργανισμών φαινόμενο του “happy trafficking” δηλαδή την παραχώρηση στα θύματα ενός επιπέδου ελευθερίας και κάποιων στοιχειωδών υλικών απολαβών, ώστε η εκμετάλλευσή τους να είναι πιο προσοδοφόρα Σε κάποιες μάλιστα περιπτώσεις μια τέτοια τακτική εξυπηρετεί και την επιδίωξη των δραστών να χρησιμοποιηθεί το θύμα ως μέσο “αλίευσης” και άλλων θυμάτων, ήτοι το κοινώς λεγόμενο δόλωμα.( Για το ζήτημα αυτό του ” happy trafficking ” ελευθέρως προσβάσιμες δημοσιεύσεις στο διαδίκτυο ανευρίσκονται στις ιστοσελίδες του ΕΟΔΥ ,της Γενικής Γραμματείας Ισότητας αλλά και στους ιστοτόπους εξ αποστάσεως εκπαίδευσης του ΕΚΠΑ ( eclass.uoa.gr) και στην σελίδα www vouliwatch.gr)
Όσον αφορά στην κατηγορία της μαστροπειας ο εισαγγελέας λέγει ότι δε στοιχειοθετείται διότι το θύμα έχει ταλέντο και παρελθόν στο πορνό και διαπραγματευόταν τις αμοιβές όπως με “παρρησία κατέθεσε ο πορνοπαραγωγος .” Νομίζω ότι όταν ο παραγωγός των πορνοταινιων επαινείται από τον Εισαγγελέα και καθίσταται κριτήριο ελέγχου της αξιοπιστίας ο σχολιασμος ημών περιττεύει ή για νά το πούμε πιο σωστά, όταν η υπόθεση βοα η σιωπή μόνον προσήκει.Περαν τούτου ο νόμος ουδέποτε απαιτεί για τη στοιχειοθέτηση μαστροπειας να είναι η γυναίκα αμεμπτων ηθών αρκεί να μην είναι ήδη ηθελημένα πόρνη ενώ αρκείται στο ότι ο δράστης ενεργεί κατ επάγγελμα επιδιώκοντας το κέρδος χωρίς να απαιτείται για τον καταλογισμό του αδικήματος να λαμβάνει αυτός όλα τα χρήματα ούτε να συνιστούν το μοναδικό μέσο βιοπορισμού του δράστη .( βλ.ενδεικτικα από την πάγια νομολογία του Αρείου Πάγου τις ΑΠ 166/2009, ΑΠ 854/2010 και 1193/2018 στην ιστοσελίδα www.areiospagos.gr) Τονιστεον ότι το σκέλος αυτό της κατηγορίας αφορά στην περίοδο που το θύμα δεν είχε ενηλικιωθεί. Πρέπει δε να δοθεί έμφαση στο δραματικό για πολιτισμένη χώρα γεγονός ότι η μαστροπεια σε βάρος ενηλίκων ήτο μη αξιόποινη για χρονικό διάστημα πέραν των δύο ετών ήτοι από 11.6.2019 ότε ετέθη σε ισχύ ο νέος ποινικός Κώδικας (ν.4619/2019) έως 12.11.2021 ότε το σχετικό ζήτημα ερρυθμισθη με την εισαγωγή της παρούσης μορφής της τρίτης παραγράφου του άρθρου 349 ΠΚ
Η κατάληξη της πρότασης του Εισαγγελέα είναι ότι δεν υπάρχουν αποδείξεις και τα δικαστήρια δεν δικάζουν με ιδεοληψίες ενώ έχει προηγηθεί η πρόταση να αθωωθεί ο πατέρας του θύματος για βιασμό επειδή δεν αποδεικνύεται κάτι τέτοιο και δεν αρκούν οι μαρτυρίες που προέρχονται από τη γυναίκα και τα λοιπά μέλη της οικογένειας του δράστη . Και το σημείο τούτο δίδει αφορμή για διαπιστώσεις .Η αναφορά σε ιδεοληψίες γίνεται για να απαξιωθεί εκ προοιμίου ο όποιος αντίλογος αφού ο αγορητης γνωρίζει ότι η οπτική του δεν αντιστρατεύεται μόνον τις νομικές επιταγές αλλά και την κοινωνική ηθική,ετι δε και αυτήν ταύτην την κοινή λογική .Άρα όποιος δεν συμφωνεί με τη δική μας θέση τόσον το χειρότερο για τον ίδιο
Συγκεφαλαιωνοντας βλέπουμε ότι στην παρούσα πρόταση δεν αγνοήθηκαν οι διεθνείς και εγχώριες νομικές επιταγές αλλά παραβιάστηκαν και οι κανόνες αξιολόγησης των αποδείξεων κυρίως δια αποσιωπησεως και διαστρέβλωσης των αποδεικτικών μέσων και δια της σύγκρουσης των πορισμάτων με την κοινή πείρα και τους κανόνες της λογικής Τι θα πει δεν αποδείχθηκε ο βιασμός η άλλο τι . Εξηγείται δια ποιον λόγο συνέβη τούτο γιατί δηλαδή η μαρτυρία μητέρας και λοιπών μελών της οικογένειας δεν αρκούν .Σταθμιστηκε και με ποιο τρόπο η αξιοπιστία και τα κίνητρα εκατέρωθεν των μερών, αναζητήθηκαν άλλες ενισχυτικές ενδείξεις για να ελεγχθει η εκδοχή της βασιμοτητας των καταγγελλομενων . Αν όχι η φράση ότι ” δεν απεδείχθη η κατηγορία”συνιστά εξ απόψεως βαρύτητας ένα μεγάλο μηδενικό. Διότι όπως η δικανική πεποίθηση για την ενοχή απαιτεί την απόδειξη πέραν πάσης ευλόγου αμφιβολίας ,ούτω και η μη απόδειξη απαιτεί την ύπαρξη μιας αντικειμενικά εστηριγμενης πιθανότητας τα πράγματα να έχουν άλλως Δηλαδή να υπάρχει αμφιβολία περί την ενοχή αντικειμενικά εστηριγμενη, η οποία είναι απαραίτητο να μπορεί να ελλογοποιηθει , να εμφανιστεί δηλαδή στην αιτιολογία της εισαγγελικής προτάσεως και της δικαστικής απόφασης με συνεκτικό λογικά άρτιο και αντικειμενικά διαπιστώσιμο τρόπο. Η αμφιβολία ως υποκειμενικό αμιγώς μέγεθος που δεν θα αποτυπωθεί με τρόπο που να βρίσκει κάποιον έρεισμα στο αποδεικτικό υλικό δεν αρκεί για την απαλλαγή . Όπως βεβαίως και η πλέον ισχυρή ενδόμυχη πεποίθηση που δεν αιτιολογείται με άρτιο και πειστικό τρόπο δεν αρκεί για την καταδίκη.
Η αλήθεια στην ποινική δίκη δεν προσεγγίζεται με τρόπο διαισθητικό.. Για το θέμα της δέσμευσης που προκύπτει από τους κανόνες της λογικής και τα διδάγματα της κοινής πείρας καθόσον αφορά στην εκτίμηση του αποδεικτικού υλικού βλ.την ελευθέρως προσβάσιμη στο διαδίκτυο μελέτη του Καθηγητού Χρήστου Νικ.Σατλανη υπό τον τίτλο ” Ο έλεγχος της εσφαλμένης εκτίμησης των αποδείξεων από τον Άρειο Πάγο και το ΕΔΔΑ σε (www.satlanis.wordpress.com)
Η παρούσα εισαγγελική πρόταση ειλκυσε το ενδιαφέρον για πολλούς λόγους Καθόσον μας αφορά διότι δημιούργησε αποτροπιασμό και αίσθημα απόγνωσης για τον τρόπο που αντιμετωπίζονται τα θύματα από τα κρατικά όργανα και δη από την εισαγγελική αρχή. Το αίσθημα αυτό ενισχύθηκε διότι κατεγράφη στον Τύπο ότι ο Εισαγγελέας που διετύπωσε τα ανωτέρω υπέβαλε αναφορά σε βάρος των παρισταμένων στο ακροατήριο πολιτών που απεδοκιμασαν ευλογως τα λεγόμενά του . “Εκεί που μας χρωστούσαν μας πήραν και το βόδι..”
Το αίσθημα απελπισίας πρέπει να ευρεί διέξοδο στην διαμαρτυρία για να αλλάξουν τα κακώς κείμενα. Εν αρχή και στο βαθμό που η προκλητικότητα των αδικοπραγουντων το επιτρέπει τούτο πρέπει να γίνει με κόσμιο και θεσμικό τρόπο.
Αξιότιμη κ Πρόεδρε του Αρείου Πάγου.
Δεν είναι δουλειά μου να διαπιστώσω αν μια εισαγγελική πρόταση με τέτοιο περιεχόμενο είναι προϊόν ασυγγνωστης αμέλειας ,ανεπάρκειας ή διαφθοράς αν και ευλογως δύναμαι να συναγαγω τί ακριβώς συνέβη.
Είναι όμως υποχρέωση μου ως ενεργού πολίτη να αναφέρω ότι ο μηχανισμός των ενδίκων μέσων στοχεύει -κυρίως αν όχι αποκλειστικώς στην αντιμετώπιση του ανθρωπινως σφαλλειν .Για τα φαινόμενα ανεπάρκειας διαφθοράς και προκλητικότητας είναι ενδεδειγμένος άλλος τρόπος ελέγχου και κυρώσεων
Για να βρείτε τι κατά την κρίση σας πρέπει να πράξετε σας καλώ να προβείτε εις το ακόλουθο διανοητικό πείραμα : Αν το σκεπτικό που διέπει και διατρέχει την εισαγγελική πρόταση το διετύπωνε ένας κατηγορούμενος τι θα λέγατε; Μήπως ότι όχι μόνον μία τέτοια οπτική αντιστρατεύεται την έννομη τάξη αλλά ότι την εχθρευεται με ευθύ τρόπο . Προς τούτοις πέραν του περιεχομένου της πρότασης ιδιαιτέρως πρέπει να αξιολογηθεί και ο τρόπος εκφοράς αυτής.
Επειδή τα φαινόμενα προκλητικως ευμενους μεταχείρισης έχουν πληθύνει ( σήμερα ο μαστρωπος αστυνομικός ,πριν ο κιναιδος σκηνοθέτης και παλαιότερα ο ανώμαλος αντιπρόεδρος ανωτατου δικαστηρίου που έδιδε ναρκωτικά σε ανήλικους και άλλοι τινες) η κοινωνία πρέπει να επαγρυπνεί.Η οποία κοπέλα θίγεται από αυτού του είδους την εγκληματική δράση που διαπράττεται ατιμωρητι θα μπορούσε να είναι μάνα σύζυγος ή κόρη του καθενός εξ ημών . Η υγιής αντίδραση είναι ο καθένας να θεωρεί εαυτόν θιγομενον από μια τέτοια κατάσταση .Για την πληρότητα της εικόνας αναφέρουμε ότι το δικαστήριο ακολούθησε τη λογική του Ποντίου Πιλάτου.Καταδικη δηλαδή για κάποιες από τις αποδιδόμενες πράξεις με παράλληλη χορήγηση ανασταλτικου αποτελέσματος στην έφεση και αφού προηγήθηκε η αναγνώριση της ελαφρυντικης περιστάσεως του πρότερου συννομου βίου. Δεν γνωρίζουμε το σκεπτικό του Δικαστηρίου ώστε να προβούμε σε κρίσεις αλλά φαίνεται ότι εκτιμήθηκε υπέρ του κατηγορούμενου ότι διέπραξε τα όσα του καταλογίζονται κατ επάγγελμα, φέροντας την ιδιότητα του αστυνομικού και ενώ εκκρεμούν και άλλες παρόμοιες καταγγελίες σε βάρος του (!!!)
Προσβάλλεται με βαναυσότητα το περί δικαίου αίσθημα του Ελληνικού Λαού, το οποίο δεν ταυτίζεται με την κραυγή του όχλου η με την χειραγωγουμενη ” κοινή γνώμη” σύμφωνα με μιαν εσχάτως καλλιεργούμενη σκόπιμη σύγχυση αλλά είναι μέγεθος απτό και υπαρκτό και μάλιστα άξιο σεβασμού.Ως τέτοιο νοείται το σύνολο των αντιλήψεων περί δικαίου και ηθικής του Ελληνικού Λαού, όπως σφυρηλατήθηκαν μέσα από την ιστορική του πορεία και οι οποίες ασφαλώς πρέπει να διατρέχουν ως ηθικό υπόβαθρο την ποινική νομοθεσία. Οι Έλληνες στην πλειοψηφία τους ως Έθνος με Ορθόδοξη Πίστη, αγωνιστική παράδοση και δημοκρατικά ιδεώδη αντιστρατεύονται τις απάνθρωπες πρακτικές. Και τούτο παρά την λυσσώδη και πολύχρονη προσπάθεια της σύγχρονης κλεπτοκρατικης και ανώμαλης ελίτ να διαστρεψει τα ήθη του Λαού .
Ελπίζουμε στην δική σας ενδεδειγμένη παρέμβαση και στοχεύουμε στην δημιουργική αφύπνιση του κοινωνικού σώματος
Μετα Τιμής
Σάββας Ιωακειμίδης
Δικηγόρος Αθηνών -Μ.Δ. Ποινικού Δικαίου και Ποινικής Δικονομίας ΕΚΠΑ ΑΜΔΣΑ 34326
Παναγιώτης Λεφας
Υποστράτηγος (ε.α) Ελληνικής Αστυνομίας
Διδάκτωρ Νομικής ΕΚΠΑ
Αποστολέας Savvas Ioakeimidis
Ετικέτες
Κοινοποίηση άρθρου
Αρθρογράφος
