ΕΓΚΛΗΜΑ Ή ΛΑΘΟΣ…
«Βρε Τσιπράκια πονηρέ με τον κόκκινο μπερέ, βιβλιάρια ταμεία και δραχμή δεν έχω μία…».
Πότε είμαστε πιο πρόθυμοι να συγχωρήσουμε κάποιον; Όταν είναι γκαφατζής ή όταν έχει κακή πρόθεση; Την θεωρητικά αυτονόητη απάντηση, το κοινώς αποδεκτό ηθικό πρότυπο αντέστρεψε θεαματικά ο Ταλεϋράνδος προτείνοντας ότι στην πολιτική η κακία είναι προτιμότερη από την κουταμάρα, με το γνωστό του ρητό: «Είναι κάτι χειρότερο από έγκλημα, είναι λάθος».
Αποτελεί διαχρονικό εθνικό αφήγημα ότι οι «Ξένοι» ήθελαν αμέτι μουχαμέτι να κάνουν αυτό και εκείνο εις βάρος μας εννοείται και προς τούτο πίεσαν και εξεβίασαν τους εγχώριους αντιπροσώπους κ.λπ. κ.λπ. Μολονότι δεν στερείται μιας δόσης ιστορικής αλήθειας, η άκριτη υιοθέτησή του και ειδικά στην περίπτωση του «Μακεδονικού» συσκοτίζει πολύ πιο σημαντικές πτυχές της υπόθεσης.
Στην περίπτωση αυτή συμβαίνει κάτι παράδοξο.
Από πουθενά δεν προκύπτει πως ο αμερικανικός και ο γερμανικός παράγοντας, οι βασικοί ενδιαφερόμενοι για το μέλλον των Δυτικών Βαλκανίων από πλευράς Δύσης, πίεσαν την εγχώρια κυβέρνηση για την συγκεκριμένη «λύση» εδώ και τώρα. Εδώ και καιρό στα Βαλκάνια υπάρχει μια προσεκτική διαδικασία αναθεώρησης των συνόρων ανάμεσα στα θραύσματα της πρώην Γιουγκοσλαβίας με κατά το δυνατό, αποφυγή των εθνοτικών εντάσεων.
Με βάση την προϊστορία τους, αλλά και πληροφορίες, είναι πολύ πιο πιθανό πως το δίδυμο Τσίπρας-Κοτζιάς γνωρίζοντας φυσικά τις προτιμήσεις των μεγάλων αφεντικών, προσέφεραν αυτοβούλως στην Ουάσινγκτον και στο Βερολίνο την διαθεσιμότητά τους για λύση του μακεδονικού με τους χειρότερους δυνατούς όρους και μάλιστα ταχύτατη. Ο αιώνιος διαπραγματευτής του μακεδονικού, ο υπέργηρος διπλωμάτης Μάθιου Νίμιτς δήλωνε αρμόδιος μόνο για το «ονοματολογικό».
Ζητήματα, όπως η γλώσσα και η ταυτότητα δεν βρίσκονταν εξ αρχής στην ατζέντα και ο νοών νοείτω. Που θα έβρισκαν καλύτερο και πιο πρόθυμο οι Μεγάλες Δυνάμεις; Άλλως τε, αυτή η προθυμία έχει προηγούμενο, όταν το Τσιπραίϊκο πρότεινε αυτοβούλως μείωση των συντάξεων από τις αρχές του 2019, χωρίς να το ζητήσουν οι «Θεσμοί».
Όπως είπαμε και παραπάνω οι κανόνες είναι για τους άλλους.
Όχι, όμως, και για τον Αλέξη Τσίπρα, που μεταχειρίστηκε το «εθνικό θέμα» του Μακεδονικού, όπως και όλα τα υπόλοιπα, από τις καθαρίστριες ως τα επιδόματα με σκοπό να ισοπεδώσει τους αντιπάλους του εκμεταλλευόμενος τις αντιφάσεις τους και να διχάσει όσο μπορεί περισσότερο την ταλαιπωρημένη ελληνική κοινωνία.
Αγνόησε επιδεικτικά, όχι μόνο την πάγια διπλωματική τακτική, (όχι πως μας πέφτει λόγος, λέμε τώρα…) γραπτή και άγραφη τουλάχιστον ενός αιώνα, αλλά και την πολυδιαφημιζόμενη σιωπηρή μεταπολιτευτική συμφωνία που προέβλεπε την μη αμφισβήτηση του κλίματος πολιτικής συναίνεσης στα «εθνικά θέματα», ξεκινώντας από το 2017 σειρά μυστικών διπλωματικών επαφών με Ουάσινγκτον και Βερολίνο. Οι διαμαρτυρίες των κομμάτων της αντιπολίτευσης, περί μη ενημέρωσής τόσο των ιδίων όσο και των υψηλόβαθμων παραγόντων με ρόλο σε προηγούμενες διαπραγματεύσεις είναι ενδεικτικές παρ’ ότι εν πολλοίς και υποκριτικές όπως θα εξηγήσουμε σε άλλο σημείο.
Σε κάθε περίπτωση το μήνυμα του μεγάλου κομμουνιστή ηγέτη Τσίπρα στα μεγάλα αφεντικά ήταν συγκεκριμένο. Μπορείτε να βασίζεστε αποκλειστικά επάνω μου, θα σας καταπλήξω, θα κάνω «θαύματα», θα αναποδογυρίσω τον «ντουνιά», θα λύσω το «Μακεδονικό», θα λύσω το «Κυπριακό», θα λύσω εν γένει τα «ελληνοτουρκικά» κ.ο.κ.
Με τον γνωστό κυνισμό και την αλαζονεία του περιφρόνησε τη γνώμη της πλειοψηφίας του πληθυσμού, αλλά και τις επιπτώσεις στο κυβερνών κόμμα.
Και ιδού το αποτέλεσμα: Για μια συμφωνία, που δεν υπάρχει περίπτωση να εφαρμοστεί ως προς το σκέλος των «προστατευτικών δικλείδων», ο πληθυσμός της Νότιας; (πως αλλοιώς να την πούμε;…) Μακεδονίας είναι στα κάγκελα και τα σπίτια κυβερνητικών βουλευτών πολιορκούνται.
Ιδιαίτερα, βέβαια, διασκεδάζουμε, και γιατί να το κρύψουμε άλλωστε με τις κοινοβουλευτικές διαδικασίες και τους σημαντικούς πρωταγωνιστές των ημερών, με τις καρτουνίστικες φιγούρες, όπως ο Μπούλης ο Καμμενούλης, ο Παπαχριστόπουλος με το τρελό μαλλί, ο Θεο(χαρχα)ρόπουλος, η Κουντουρά, ο Βασίλειος Λεβέντης, η πασιονάρια Χριστοδουλοπούλου, που χαρακτήρισε «σύγχρονους κουκουλοφόρους» ολόκληρη την κοινοβουλευτική ομάδα της ΝΔ και πάει λέγοντας.
Έτσι μ’ αυτά και μ’ αυτά τα τρία-τέσσερα μικρά κόμματα έχουν πρακτικά διαλυθεί με πρώτο και καλύτερο το Ποτάμι, οι δε Ανέλ έχουν διορία ως τις 31 Γενάρη από τον πρώην αλλά και νυν (αμίμητο και αυτό…) βουλευτή τους Παπαχριστόπουλο για να εξαγοράσουν κάποιον βουλευτή, ώστε να μην διαλυθούν, η Φώφη τάζει λαγούς με πετραχήλια για να κρατήσει τους κόλακές της και το κόμμα του Λεβέντη αγνοείται.
Οι μετακινήσεις και οι εξαγορές βουλευτών από τον ΣΥΡΙΖΑ και διάφορα κέντρα έδιναν κι έπαιρναν ως λίγες μέρες πριν την κρίσιμη ψηφοφορία. Όχι ότι έχουν όλοι υλικό κίνητρο (διότι υπάρχουν και οι βαρύτατα αριστεροί), αλλά δεν σας προκαλεί απορία, ποιός ο λόγος να εμπιστευτούν τον Τσίπρα; Ο Τσίπρας που έχει καταβροχθίσει από τον μέντορά του τον Αλαβάνο ως τον Κοτζιά και τον «σύζυγο» Καμμένο…
Είναι φανερό πως η συμφωνία των Πρεσπών για τον Αλέξη είναι η χρυσή ευκαιρία, ώστε να αποπειραθεί να αναδειχθεί σε διεθνούς φήμης statesman. Η Ελλάδα είναι πολύ μικρή για να στεγάσει τις φιλοδοξίες του. Τί τον νοιάζει αν θα επανεκλεγούν οι συριζαίοι βουλευτάκηδες, τι τον νοιάζει αν καεί το πελεκούδι!
«Θα κάνω ανασχηματισμό Κυριάκο», σιγοτραγουδά και Je m’ en fous, je vais te botter le cul demain (δεν με νοιάζει, θα σε σκίσω αύριο) στις εκλογές…
Λ.
Κοινοποίηση άρθρου
Αρθρογράφος
