Εμείς οι άνω των 50 Του Μανόλη Κωνσταντάκη
Εμείς οι άνω των 50 που νιώθουμε απέχθεια για τις Δευτέρες παρ´ ότι λιγοστεύουν για την περίπτωση μας, να ξέρετε πως η απέχθεια αυτή στις περισσότερες περιπτώσεις πηγάζει υποσυνείδητα από την θρησκευτική διαπαιδαγώγηση που είχαμε. Είναι η απέχθεια, ο φόβος για τη Δευτέρα Παρουσία, όπου λέει εκεί θα μας κρίνει ο Θεός ανάλογα αν του κάτσαμε ή όχι. Μεγαλώνοντας άλλοι δεν του κάθονται, άλλοι του κάθονται, ή από φόβο ή προσδοκώντας μελλοντικές απολαβές σύμφωνα με όσα τους είπαν.
Εμείς που δεν κάτσαμε (κάποιοι από εμάς τουλάχιστον), εκλογικεύσαμε το μεταφυσικό φόβο και τον μετατρέψαμε σε απέχθεια προς τον καπιταλισμό, το οποίο έχει και έρεισμα.
Καπιταλισμός και θρησκείες είναι συγκοινωνούντα δοχεία.
Τέλος πάντων, όποιος κατάλαβε, κατάλαβε.
Βαριέμαι να το αναλύσω παρακάτω, δεν έχω ίσως και τις ανάλογες γνώσεις ψυχολογίας.
Το ζουμί είναι αυτό, όπως εγώ το αντιλαμβάνομαι, σωστά ή λάθος.
Οπότε, ναι!
Οι Δευτέρες γαμιούνται