Ένας αδίστακτος πρωθυπουργός σε μια αντικοινωνική κυβέρνηση που έχει σαπίσει
Υπάρχει μια άτυπη παράδοση αυτολογοκρισίας σε αρκετούς που γράφουν δημόσια, μέσα στο πλαίσιο μιας άτυπης ευγένειας και τυπικότητας.
Να ασκείς δηλαδή κριτική στον πρωθυπουργό, την κυβέρνηση, τον υπουργό, τον βουλευτή αλλά να κρατάς κι ένα επίπεδο δημόσιου λόγου αποφεύγοντας ακραίες εκφράσεις, όπως αυτές στον τίτλο του συγκεκριμένου άρθρου.
Πώς, όμως, αυτή τη στιγμή να χαρακτηρίσουμε τα όσα προκάλεσε τις τελευταίες ώρες ο ίδιος ο πρωθυπουργός; Επικεφαλής μιας κυβέρνησης που έχει ήδη μαζεμένα στη θητεία της αμέτρητα περιστατικά αστυνομικής βίας και αυθαιρεσίας, με νεκρούς, τραυματίες, συλλήψεις, ξυλοδαρμούς και στημένα κατηγορητήρια;
Η απόφαση του Κυριάκου Μητσοτάκη να αγνοήσει παντελώς τις συνθήκες κοινωνικής έκρηξης και να προχωρήσει σε προεκλογικού τύπου ανακοινώσεις για εφάπαξ αμοιβή 600 ευρώ σε ένστολους την ίδια ημέρα που ένας 16χρονος παλεύει για τη ζωή του μετά από σφαίρα αστυνομικού στο κεφάλι είναι προφανώς προκλητική. Η χρονική συγκυρία, όμως, καθώς σήμερα είναι και η επέτειος της δολοφονίας του Αλέξη Γρηγορόπουλου, πάλι από αστυνομικό πάλι επί κυβέρνησης Ν.Δ., την αναγάγει σε μια από τις χειρότερες στιγμές της μέχρι τώρα πορείας του ως πρωθυπουργός κι αυτές δεν ήταν και λίγες.
Εξηγούμαστε:
Οι πιο… καλοπροαίρετοι θα μπορούσαν να πουν ότι ο πρωθυπουργός και οι λογογράφοι του είχαν προγραμματίσει στο πλαίσιο της προεκλογικής εκστρατείας να προχωρήσει ο Κ. Μητσοτάκης στις συγκεκριμένες εξαγγελίες χθες το βράδυ, όμως κανένας δεν σκέφτηκε να αλλάξει την ομιλία έστω και σε ένα πλαίσιο επικοινωνιακής διαχείρισης μιας εκρηκτικής κατάστασης. Μιλάμε άλλωστε για μια κυβέρνηση που αντιμετωπίζει τα πάντα με επικοινωνιακούς όρους.
Οι λιγότερο καλοπροαίρετοι θα έλεγαν ότι ο πρωθυπουργός (και οι συνεργάτες του προφανώς) ήξερε ότι η ομιλία του είναι εκτός τόπου και χρόνου, είναι προκλητική και θα φέρω περαιτέρω ένταση και κοινωνική οργή. Κι όμως προχώρησε στις παροχές – επιβράβευση την ώρα που ένα μικρό παιδί ήταν σε μηχανική υποστήριξη στο Ιπποκράτειο Θεσσαλονίκης, από σφαίρα αστυνομικού στο κεφάλι.
Συμπέρασμα; Και στις δύο περιπτώσεις ο πρωθυπουργός και οι στενοί του συνεργάτες αποδεικνύονται για ακόμη μια φορά πραγματικά αδίστακτοι και αναίσθητοι. Ένα σύστημα εξουσίας και μια κυβέρνηση που έχει, πλέον, σαπίσει και έχει αφήσει την κοινωνία βορά στις ορέξεις συμφερόντων, ακρίβειας, αλλά και αστυνομικής αυθαιρεσίας και βίας. Για να μην μιλήσουμε για τον εξαφανισμένο Τάκη Θεοδωρικάκο και τη δική του τραγική και αντικοινωνική διαχείριση των μέχρι στιγμής περιστατικών βίας και αυθαιρεσίας από την ΕΛ.ΑΣ.
Αναρωτιέμαι. Θα πάει ο κύριος πρωθυπουργός να εξαγγείλει προεκλογικές παροχές και στις κοινότητες των Ρομά; Θα τρέξει να φωτογραφηθεί και να συναντηθεί με κάποιον Ρομά υποψήφιο με τη Ν.Δ.;
Τέτοιες εποχές άλλωστε είναι που τους θυμούνται…
ΠΗΓΗ: efsyn.gr
Ετικέτες
Κοινοποίηση άρθρου
Αρθρογράφος
