Επιστροφή στην…κανονικότητα; Όνειρο θερινής νυκτός!…
Γράφει ο Καθηγητής Γιώργος Πιπερόπουλος
Μεγάλωσαν οι ημέρες με την ‘θερινή ώρα’, θα γλυκάνει ο καιρός καθώς τελειώνει ο ‘Απρίλης με τα λούλουδα και έρχεται ο Μάης με τα ρόδα…’ ‘Δένει’ μέρα με τη μέρα στο συλλογικό μας υποσυνείδητο η Ελπίδα (αυτή τελικά ΠΟΤΕ δεν πεθαίνει) ότι οσονούπω βγαίνουμε από τα κλουβιά μας, πρώτα τα παιδιά, μετά οι γονείς και τελευταίοι οι παππούδες και οι γιαγιάδες…
Ελπίζει ολάκερη η ανθρωπότητα ότι σύντομα θα λήξει η πικρή καθημερινότητα, το μακράς διαρκείας απροσδόκητο ‘μέτρο προστασίας μας από τον φονικό covid-19’, που βιώνουμε ζώντας ως ‘ελεύθεροι πολιορκημένοι’… Και πριν κάποιοι φίλοι αναγνώστες χειροκροτήσουν με την χαρμόσυνη είδηση θα σας πικράνω δηλώνοντας ότι προσωπικά θεωρώ ‘όνειρο θερινής νυκτός’ την επιστροφή στην…κανονικότητα!’
Η ανθρωπότητα, και μαζί φυσικά εμείς οι Έλληνες, υποκείμεθα σε μια ιδιόμορφη ‘πλύση εγκεφάλου’ που συνδυάζει το στοιχείο του φόβου βαριάς ασθένειας και πιθανόν θανάτου με την μελλοντική οικονομική κρίση που δεν θα μοιάζει με εκείνη του 2008-2010 αλλά μάλλον με εκείνη του 1930 που ακολούθησε το ‘Κραχ’ του 1929…
Υπήρξε και συνεχίζει χωρίς τελειωμό στην Πατρίδα μας και διεθνώς ο καταιγισμός πληροφοριών σε μορφή ‘πολεμικών ανακοινώσεων’ από όλα τα ΜΜΕ (Μέσα Μαζικού Εκμαυλισμού) που μας πληροφορούν ότι κάθε ώρα, κάθε μέρα, κάθε εβδομάδα αυξάνονται τα δυόμιση εκατομμύρια κρούσματα και οι 170,000 νεκροί.
Μας πληροφορούν και, δικαίως ανατριχιάζουμε, ότι ΔΕΝ υπάρχουν θεραπευτικά σκευάσματα για ασθενείς του ‘covid-19’ και θα αργήσει η ημέρα ανακάλυψης και μαζικής παραγωγής προστατευτικού εμβολίου.
Μας πληροφορούν ότι ήδη χάθηκαν, και μάλλον δεν πρόκειται να ανακτηθούν ποτέ, αμέτρητα εκατομμύρια θέσεων εργασίας, σημειώνονται δραματικές απώλειες στα μεγέθη ΑΕΠ όλων των χωρών της γης, θα πεινάσουν τεράστιοι αριθμοί συνανθρώπων μας και μαζί άλλα παρόμοια που έχουν βαρύνει υπέρμετρα την ατομική και συλλογική μας αίσθηση πραγματικότητας.
Ο υποχρεωτικός εγκλεισμός επί σειρά εβδομάδων στα ‘κλουβιά’ μας επιβάρυνε ήδη τις ψυχικές αντοχές παιδιών, γονέων, παππούδων και γιαγιάδων και ΟΛΟΙ αναζητούμε επιστροφή στην ‘κανονικότητα’…
Καθώς ψυχό-κοινωνικά την ‘κανονικότητα’ την βιώνουμε ως προσωπική αλλά και ως συλλογική πραγματικότητα σε ποια θα επιστρέψουμε;
Η κλασική ελληνική ‘ρομαντική’ εκτίμηση γεγονότων και καταστάσεων χρειάζεται να συνδυασθεί με μια ικανή δόση λογικής και ρεαλισμού που θα μας βοηθήσει να δεχτούμε ότι τα πράγματα ΔΕΝ πρόκειται να ξαναγίνουν όπως ήταν πριν την πανδημία covid-19…
Δεν υπήρξα ποτέ και δεν είμαι τώρα ως άνθρωπος της τρίτης ηλικίας απαισιόδοξος!
Επεδίωξα και κατάφερα βιώνοντας ατομικές, συλλογικές και εθνικές εμπειρίες να μπορώ να συνδυάζω την ελληνική αισιόδοξη (κάποιες φορές ίσως και επιπόλαια) φύση μου με τον ρεαλισμό, την προσγειωμένη λογική της Εσπερίας. Έχω συχνά διαπιστώσει ότι αυτό το έχουν επίσης πετύχει και άλλα άτομα που τώρα συνθέτουμε την τρίτη ηλικία αλλά μαζί και πολλά από τα παιδιά μας που σήμερα είναι οι μπαμπάδες και μαμάδες των εγγονών μας.
Μας καταδίκασαν διεθνώς στα ‘κλουβιά’ μας στερώντας μας την ατομική ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ , την θεμελιακή, συνταγματικά κατοχυρωμένη αξία των Δημοκρατικών πολιτευμάτων. Είπαν ότι το κάνουν ‘για το καλό μας’ και το δεχτήκαμε ακόμη και εμείς οι Έλληνες που πάντα βροντοφωνάζαμε ότι ‘ο τράχηλός μας ζυγό ΔΕΝ υποφέρει’… Έβαλαν λουκέτο μικρές, μεσαίες και μεγάλες επιχειρήσεις και έμειναν άνεργοι όσοι και όσες εργαζόντουσαν σε αυτές.
Ήρθαν στο νου μου 2 βιβλία: ‘ο θαυμαστός καινούριος κόσμος’ του Huxley και το ‘1984’ του Orwell…
Σε παγκόσμια κλίμακα, όπως θα δείξουν οι αριθμοί και στην Πατρίδα μας, ο ‘εγκλεισμός στα κλουβιά’ μας, και η απαγόρευση κυκλοφορίας οχημάτων καταπόντισε σε αρνητικά επίπεδα την τιμή του πετρελαίου, καθάρισε την ατμόσφαιρα και περιόρισε σε απίστευτα χαμηλά επίπεδα την εγκληματικότητα σε όλες τις μορφές και εκφάνσεις της.
Δυστυχώς σημειώθηκε επίσης (και αυτό είναι ψυχολογικά και κοινωνιολογικά αναμενόμενο προϊόν της υποχρεωτικής επί 24-ωρου βάσεως συμβίωσης στον ίδιο χώρο) εντυπωσιακή αύξηση κρουσμάτων-περιστατικών άσκησης ενδοοικογενειακής φυσικής και ψυχολογικής βίας.
Οι τρεις γενιές (και οι ελάχιστοι της τέταρτης γενιάς) που κατοικούν στην Ελλάδα και τις 200 χώρες της γης βιώνουμε πρωτόγνωρες προσωπικές, οικογενειακές και Εθνικές εμπειρίες.
Ταυτόχρονα οι «Μεγάλοι» της γης ανταγωνίζονται στο παιχνίδι μιας απροσδόκητα έντονης ‘Εθνοκεντρικής’ πρακτικής τύπου ‘πρώτα η Αμερική’, ‘πρώτα η Κίνα’, ‘πρώτα η Ρωσία’, ‘πρώτα η Γερμανία’ και ούτω καθεξής κόντρα στην Παγκοσμιοποίηση και τη Νέα Τάξη Πραγμάτων…
Καθώς σταδιακά θα αίρονται οι περιορισμοί η ΝΕΑ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ψυχολογικά, κοινωνιολογικά και οικονομικά ΔΕΝ θα είναι αυτή που ξέραμε αλλά, σίγουρα όπως μετά από κάθε μαζική καταστροφή, η Ανθρωπότητα θα προσαρμοστεί και θα επιβιώσει…
Αποστολέας Giorgos Piperopoulos
Κοινοποίηση άρθρου
Αρθρογράφος
