Ετσι γίνεται η δουλίτσα Νόρα Ράλλη
Μωρέ, δεν θέλει καν πολύ. Ούτε καν ικανό ποσοστό. Ελάχιστο θέλει – ίσα να δουλεύει στο ρελαντί. Μα και με τόσο μυαλό, το καταλαβαίνει κανείς. Τόσο ευκολάκι είναι. Γι’ αυτό και με εντυπωσιάζει κάθε φορά το γεγονός πως αν και θέλει ελάχιστο, ελάχιστοι εν τέλει πιάνουν το νόημα.Νόρα Ράλλη
Τα περίφημα «βιβλία αυτοβελτίωσης» ή «αυτογνωσίας» (μα τι όροι! Τι όροι!), αυτά τα περίφημα εγχειρίδια που ελάχιστοι εκδοτικοί οίκοι δεν έχουν πέσει στη λούμπα να βγάλουν στην αγορά και που βάζω στοίχημα πως όσοι έχουμε βιβλιοθήκες, σχεδόν όλοι έχουμε έστω ένα από δαύτα, αυτά τα μαργαριτάρια σοφίας, τα κατασταλάγματα φιλοσοφίας μεγίστων και αορίστων και τα αποσταλάγματα μπουρδολογίας, όλα δαύτα διόλου τυχαία δεν άρχισαν να κυκλοφορούν εκεί γύρω στο 1970. Μόλις δηλαδή ο καπιταλισμός του New Age άρχισε να αχνοφέγγει, μετά την προσωρινή ήττα του την προηγούμενη δεκαετία. Φρέσκος πλέον και καρπερός, πήρε σάρκα και οστά από κυβερνήσεις όπως του Ρέιγκαν και της Θάτσερ (εμείς εδώ είχαμε τον σωτήρα εθνάρχη) και πλέον είχε έρθει η ώρα τα πλήθη ν’ αρχίζουν να μαθαίνουν… τον βαθύτερο εαυτό τους! Τουτέστιν, πώς να είναι μόνο άτομα και ποτέ, ποτέ, ποτέ σύνολο.
Πώς να γίνετε αυτό που πάντα θέλατε – Ασ’ τον πριν σ’ αφήσει! – Βήμα βήμα για την κορυφή – Ας μιλήσουμε για σένα – Εσύ ψάχτηκες σήμερα; – Χάσε κιλά/Κέρδισε γκομενάκια – Γίνε το άπαν… Μόνο το «Φάε βρούβες πριν σε φάνε αυτές» δεν έχει βγει ακόμη – έναν τίτλο που σκέφτομαι να κατοχυρώσω, έτσι σαν σύνταξη για τα γεράματα, καθώς άλλη δεν με βλέπω να παίρνω και καθώς ποτέ δεν ξέρεις και καθώς μια τέτοια συμβουλή διάβασα σ’ ένα ανάλογο βιβλίο, που λέει πόσο φρόνιμα είναι τα παιδιά που πριν πεινάσουν μαγιορεύουν. Δεν ακούω, βλέπεις, τη μάνα μου, που κι αν μου το ’χει πει πως «ξαναζεσταμένο φαΐ, παιδάκι μου, δεν τρώγεται!». Γιατί άντε, καλά, και μαγείρεψες πριν πεινάσεις. Αν δεν τρώγεται αυτό που ρημαδοέφτιαξες, σαν πεινάσεις τι διάολο γίνεται;
Οποιος δεν ακούει τη μάνα του, αυτά παθαίνει: μένει νηστικός. Αυτό ξέρω εγώ. Οπως και το ότι τα συγκεκριμένα μπουρδογραφήματα δε λεν να βάλουν γλώσσα μέσα. Τι κι αν δεν έχω διαβάσει κατά καιρούς! Ακόμη και πως αν κάνεις, λέει, κβαντωμένες σκέψεις και ρουφάς κβαντικό αέρα, θα γιάνουν τα μέσα και τα όξω σου… Βρε, όξ’ από ’δώ!
Ανοησίες ξε-ανοησίες, άρες μάρες ξεκουτιάρες, όλα τούτα, ξαναλέω, διόλου τυχαία δεν άκμασαν, σαν ο καπιταλισμός ήρθε η ώρα να ενσταλάξει τον αγνό, αμόλυντο από ένστικτα αλληλεγγύης και σοσιαλιστικά ιδεώδη, εαυτό του πού αλλού; Μα στον πανδαμάτορα λαό!
Αυτόν που ποτέ δεν νικά φυσικά, μα σαν πολλά τον χρειάζονται για να νικήσουν. Οπότε τι καλύτερο από εκλαϊκευμένες ρήσεις αδίστακτης φουμαρολογίας, πάνω στην οποία θα βασιστεί και μάλιστα ακλόνητα (γιατί αυτός είν’ ο στόχος) το όποιο οικοδόμημα Μπολσονάρο, Τραμπ, Μπογδάνου, Μητσοτάρχα και λοιπών καθοδηγητών του έθνους.
«Το να γίνεις καλύτερος θέλει δουλειά. Αν εξελίσσεις τον εαυτό σου, έστω και 0,3% κάθε μέρα, και αυτό το κάνεις για δέκα χρόνια, το αποτέλεσμα, με μαθηματικούς όρους, θα είναι εντυπωσιακό. Δεν υπάρχει περίπτωση να μην είναι τα έσοδά σου ή οι σχέσεις σου εκεί που θέλεις!».
Αυτά τα τελευταία τα άκουσα πολύ τελευταία από έναν και πολύ πρώτο. Και μπεστ και σέλερ έχει γίνει το βιβλίο του. Διαφημιστής ήταν πριν και μανατζαρέος και τώρα μου πουλιέται για «αυτογνώστης». Εδώ, δικός μας, Ελλην. «Ο άστεγος, αν θέλει, μπορεί να σταματήσει να ’ναι άστεγος», είπε. Αρα, όσοι είναι ακόμα, είναι γιατί θέλουν! Και αν ξεγίνουν, από μοναχοί τους θα το πάθουν. Τι κρατικές παρεμβάσεις και ποια κοινωνία πολιτών;
Θα μεταλάβεις με νερό θαλασσινό, στάλα τη στάλα συναγμένο από τη σκέψη του, αν θες να προοδεύσεις. Ξέχνα τα συνδικάτα και πιάσε τα σιμουλάκρα. Κατάλαβες τώρα πώς γίνεται η δουλίτσα;
(Μαλακία μου. Ξέχασα στο τέλος να ζητήσω τη ζυγαριά που μετράει το 0,3% της αυτοβελτίωσής μου. Τώρα; Αν απλά ψηφίζω Μητσοτάρχα αρκεί;)
ΠΗΓΗ: efsyn.gr
Κοινοποίηση άρθρου
Αρθρογράφος
