Δήμητρα Περλορέντζου

Για ενα μπουκέτο Γιασεμί .Της Δήμητρας Περλορέντζου.

Έπρεπε να γεννήσω για να την καταλάβω.
Εκεί στην αίθουσα ανάμεσα σε πόνο και κλάματα ξαφνικά έφαγα το μεγαλύτερο χαστούκι της ζωής μου.
Τι έκανα τόσα χρόνια ;
Γιατί δεν έβλεπα τ’αυτονόητα ,
γιατί δεν την κατανοούσα οσο έπρεπε ;
Είχαμε περάσει τόσα στάδια όλη μου την ζωή που μου πήρε καιρό να κάνω συνθήκη μαζί της.
Ίσως αυτός είναι ο υγιής ρόλος ενός παιδιού , ν’αμφισβητεί τον γεννήτορα για να πάει παρακάτω .
Να τον εκθρονίσει κάπου στην εφηβεία για να μπορέσει να ορίσει τον δρόμο του.
Για μένα αυτή η εκθρόνιση είχε θυμάμαι κόστος.
Ήταν από τα πρώτα πράγματα που κατάλαβα πως με ζορίζουν πηγαίνοντας με παρακάτω σαν υπόσταση.
Και θύμωσα πολύ και θύμωσα μαζί της με έναν θυμό που δεν μπορούσε να δικαιολογηθεί ,
να ερμηνευτεί και να σταματήσει.
Χρόνια ακροβατώντας σε σκοινί με τα δύο άκρα έτοιμα να το αποτελειώσουν.
Αλλά πραγματικά μέχρι εκείνη την μέρα δεν είχα αντιληφθεί τίποτα.
Την δικαιολογούσα ,την γλένταγα ,
την αφηνα να λέει νομίζοντας πως προσπαθεί να μου επιβάλει τα δικά της.
Και κάποιες φορές την ακύρωνα έτσι γιατί μπορούσα .
Γιατί εκείνη μου το επέτρεπε .
Ποσό χαζή ημουν;
Έφτασε λοιπόν η στιγμή να μπω στην θέση της για να την νιώσω δίπλα μου οσο Ποτέ .
Για να ερμηνεύσω τον τρόπο της και την αγωνία μιας μάνας που μεγαλώνει μοναχή το παιδί της.
Έπρεπε να γίνω εκείνη για να καταλάβω.
Για να κάνω συνθήκη και να την δω όχι με τα μάτια μιας έφηβης κόρης που μοιάζει τόσο θυμωμένη με τα πάντα , αλλά μιας νέας μάνας που προσπαθεί να καταφέρει το αυτονόητα ακατόρθωτο.
Και τώρα εκείνη γερνάει και εγώ τρέμω στην ιδέα πως σε λίγα καιρό μπορεί να μην την έχω .
Και μόνο η σκέψη με παγώνει ,
με παραλύει , καταλαβαίνω ποσό έντονα ριζωμένη είναι μέσα μου.
Καταλαβαίνω πως Ζω και είμαι Ελεύθερη γιατί εκείνη υπάρχει .
Και ξέρω πως την μέρα που θα φύγει θα φύγω και Εγώ .
Νόμιζα χρόνια πως γνώριζα την μοναξιά μέχρι που κατάλαβα πως ακόμα δεν έχω δει το πρόσωπο της.
Η πιο αμείλικτη και η πιο στιγνή θα έρθει όταν η Μάνα μου πάψει να είναι δίπλα μου.
Τότε θα είμαι Απόλυτα μόνη .
Και αυτό μου το μάθε ο γιός μου βάζοντας με στην θέση της.
Άργησα 37 χρόνια λοιπόν να γίνω η κόρη που της άξιζε ,
γιατί εκείνη ήταν πάντα η καλύτερη Μητέρα που θα μπορούσα να έχω .
Σ’ευχαριστώ για όλα Γιασεμί μου!