Γιατί εμείς τραγουδάμε μόνο για να ξεχωρίσουμε απ’ τον κόσμο
Γράφει: Μένια Μαραγκού
Κι αφού πασχίσαμε σαν άνθρωποι και σαν κοινωνία να ξεπεράσουμε το «τι θα πει ο κόσμος» σε κάθε μας κίνηση και σε κάθε διαφορετική επιλογή μας, ριχτήκαμε με τα μούτρα να ξεχωρίσουμε απ’ τον κόσμο.
Ξεχωρίσαμε στο γάμο μας, στα γενέθλια πάρτι των παιδιών μας, ακόμα και στο θάνατό μας. Αρκεί μια βόλτα στα νεκροταφεία για να δει κάποιος με πόση κενοδοξία στολίζεται πλέον η απώλεια.
Χαραμίζουμε κάθε σκέψη και ενέργειά μας, μόνο για να ξεπροβάλει το κεφαλάκι μας μερικά εκατοστά πάνω από το σωρό, μη αντιλαμβανόμενοι πως την ίδια στερεοτυπική προσπάθεια καταβάλουν και οι γύρω μας, με αποτέλεσμα να μοιάζουμε πανομοιότυπα βατραχάκια που αναπηδούν ταυτόχρονα.
Δεν κυνηγάμε την κατάκτηση των επιθυμιών μας, των δικών μας προσωπικών και ιδιαίτερων θέλω. Ο μόνος αυτοσκοπός μας, είναι η δημιουργία ξεχωριστών επιθυμιών και ιδιότροπων θέλω, εξωθώντας την ευτυχία μας στο αδιερεύνητο και το άπιαστο. Παλεύουμε να δημιουργήσουμε συνήθειες ιδιόρρυθμες και μοναδικές μήπως και ξεχωρίσουμε και πέφτουμε σε μελαγχολία αν τυχόν συμπίπτουν με τις επιλογές κάποιου άλλου. Θυσιάζουμε με περίσσεια ευκολία κατά περίπτωση, την απλότητα, την πολυπλοκότητα, τη διαφοροποίηση ή την ταύτιση στο βωμό του εκκεντρικού και ξεχωριστού.
Και αφού πλέον γινήκαμε προβλέψιμοι ξεπεράστηκε το ψυχολογικό όριο των δέκα λεπτών δημοσιότητας. Μας δόθηκε απεριόριστος χρόνος και εμείς τον σπαταλούμε μιμούμενοι όσα μέχρι χθες κατακεραυνώναμε. Εγκαλούμε με περίσσεια έπαρση και πανομοιότυπο ύφος τον πρωθυπουργό, τον πρόεδρο των ΗΠΑ και την γειτόνισσα στο πάνω διαμέρισμα, απαιτώντας απαντήσεις σαν να ήταν μέρος του ακροατηρίου μας. Όμοια με το λόγο του βλαχοδήμαρχου της Κάτω Ραχούλας που εγκαλεί τον υπουργό, που δεν δίνει δεκάρα για την ύπαρξή του. Και όλα αυτά για το χειροκρότημα, ενός κοινού που πιθανότατα δεν άκουσε τίποτα σε όλη τη διάρκεια του λογυδρίου και ξέσπασε σε χειροκροτήματα στην κορυφή της κορώνας. Όμοια μ’ αυτόν κι εμείς, συλλέγουμε τις αντιδράσεις των δήθεν ακροατών μας, χωρίς καν να μας περνά από το νου πως δεν διάβασαν ποτέ τα όσα διατυπώσαμε, ταΐζουμε την υπερπερσόνα μας εγωπάθεια και ονειροβατούμε στη θέση του χαλίφη.
Είναι τόση η προσήλωση μας στο να ξεχωρίσουμε σε κάτι, έστω και για λίγο, που ελάχιστοι θα ήταν αυτοί που αν είχαν την ευκαιρία δε θα βούλιαζαν όλους τους υπόλοιπους, προκειμένου να αναδυθούν. Κι ύστερα καταριόμαστε όσους πατούν στους ώμους μας, όχι για την πράξη τους καθαυτή, αλλά για το ότι δεν είμαστε στη θέση τους.
Εστιάσαμε τόσο στη διαφοροποίηση, ώστε αυτό το φευγαλέο μας πέρασμα απ’ τη ζωή να το καταντήσουμε ένα μόνιμο μέτρο σύγκρισης και ταυτόχρονης παραγωγής θορύβου. Κάποιος φώναξε πρώτος για να καλύψει τους υπόλοιπους κι έπειτα αρχίσαμε όλοι να ουρλιάζουμε ο ένας δυνατότερα τάχα του άλλου, καταφέρνοντας να παράγουμε μόνο θόρυβο τενεκέδων που όσο πιο αδειανοί, τόσο περισσότερο θόρυβο παράγουν.
Και όλα αυτά ίσως γιατί αποδεχθήκαμε πως είμαστε σωρός και μάζα. Δεν πέρασε ούτε μια φορά από το νου μας, πως καθένας από εμάς γεννιέται ξεχωριστός, όχι μόνο γενετικά μα κυριολεκτικά. Μια μοναδική ύπαρξη που καθορίζει και καθορίζεται από τις εμπειρίες, τις συνθήκες και τις άλλες μοναδικές υπάρξεις που συναναστρέφεται γύρω του. Ίσως γιατί διδαχθήκαμε πως είμαστε ένα σύνολο που διαχωρίζεται βάση χαρακτηριστικών σε υποομάδες και με ευκολία υιοθετήσαμε την ταμπέλα που μας ομογενοποιούσε με τους διπλανούς μας χωρίς να φανταζόμαστε πως καθένα από αυτά τα υποσύνολα είναι μοναδικό. Γιατί απαρτίζεται από την Ελένη, τη Μαρία, τον Κωνσταντίνο και το Γιώργο και χωρίς αυτούς τους μοναδικούς ανθρώπους δεν θα ήταν αυτό, μα κάτι άλλο.
Και αφού η μοναδικότητά μας δεν μας πέρασε ποτέ από το μυαλό, πασχίζουμε να την κατακτήσουμε σαν να μην είναι αυτονόητη. Ίσως ποτέ δεν φανταστήκαμε σαν αρκετό, πως ήδη είμαστε ξεχωριστοί για τους δικούς μας ανθρώπους κι έτσι πασχίζουμε μάταια να ξεχωρίσουμε στους άγνωστους. Γιατί ίσως τελικά δεν προσπαθήσαμε να μιλήσουμε ήσυχα και γιατί εντέλει δεν τραγουδήσαμε ποτέ για να σμίξουμε τον κόσμο, μα για να ξεχωρίσουμε απ’ αυτόν.
ΠΗΓΗ: tetartopress.gr
Κοινοποίηση άρθρου
Αρθρογράφος
