Γιατί στήθηκε το μακελειό ενός λαού;
Η απάντηση μας γυρίζει χρόνια πίσω. Πριν τον Μάρτη του 2011. Η κυβέρνηση του Μπασάρ Ασαντ αποφάσισε να εκχωρήσει τα δικαιώματα εξόρυξης των υδρογονανθράκων της συριακής ΑΟΖ στα ρωσικά μονοπώλια. Τα συμβόλαια, που υπέγραψαν οι ρωσικές εταιρείες έφτασαν τα 1,6 δισ. δολάρια.
Το μέγεθος των κοιτασμάτων φυσικού αερίου της Συρίας σύμφωνα με τις επίσημες μελέτες και έρευνες είναι από τα μεγαλύτερα του κόσμου. Σε τέτοιο βαθμό που «ανατρέπει» τον ισχύοντα «διεθνή ενεργειακό χάρτη». Σύμφωνα με τους υπολογισμούς των πολυεθνικών αλλά και των επιστημόνων της Συρίας τα κοιτάσματα φυσικού αεριού είναι δεκαπλάσια των κοιτασμάτων του Ισραήλ. Αυτός ο τεράστιος φυσικός πλούτος αποτέλεσε το μήλον της έριδος ανάμεσα στους ενεργειακούς κολοσσούς.
Οι αμερικανικές και γαλλικές πολυεθνικές που ήδη εκμεταλλεύονται τα κοιτάσματα της νοτιανατολικής Μεσογείου (Ισραήλ, Κύπρος κ.α), είδαν τις ρώσικες εταιρείες να εξασφαλίζουν τη μερίδα του λέοντος. Αυτή η εξέλιξη σε συνδυασμό με την απόφαση της κυβέρνησης Άσαντ να προχωρήσει στην κατασκευή αγωγού φυσικού αερίου του Ιράν (όπου εμπλέκονται και ρωσικές εταιρείες) και προέβλεπε διαδρομή μέσω Ιράκ και Συρίας και στη συνέχεια, με τη μορφή LNG (υγροποιημένο αερίου) από λιμάνι της Συρίας προς τις αγορές της Ευρώπης, δημιουργούσε νέες συνθήκες.
Πηγή: imerodromos.gr
Κοινοποίηση άρθρου
Αρθρογράφος
