Γλωσσάρι (με πιπέρι στο στόμα)Ο Στάθης στον eniko
Τι γλυκιά η συγκέντρωση των «παραιτηθείτε» (εκτός ενός, που νόμισε ότι μπορεί να βρισκόταν σε διαδήλωση και λιποθύμησε). Πολύς κόσμος (αλλά πάντα οι εκλεκτοί είναι λίγοι) – πλην όμως, άσπλαχνη η κάμερα του ΣΚΑΪ κατέγραφε τα παριστάμενα πρόσωπα, ένα προς ένα.
Χωρίς ούτε ένα καν πίξελ για φερετζέ.
Φανταστείτε αυτή η κασέτα (πάντα του ΣΚΑΪ) να πέσει στα χέρια του κ. Πολάκη! Θα μαυροφορέσουν και οι γλάροι.
Καλημέρα σας! Σε μια προσπάθεια να σας γίνουν κατανοητές οι εξελίξεις, η στήλη δημοσιεύει σήμερα ένα γλωσσάρι (ο Κύριλλος και ο Μεθόδιος, βοήθειά μας). Προσοχή, διότι στο τέλος θα σας εξετάσει ο κ. Γαβρόγλου – δεν θέλω παπαγαλίες, θέλω κριτική σκέψη, φύγαμε!
Αφήγημα. Είναι το σήμα κατατεθέν του σοβαρού πολιτικού και του σοβαρού δημοσιογράφου. Αν δεν λες κάθε εκατό λέξεις τη λέξη αφήγημα, στερείσαι καλλιτεχνικώς. Αφήγημα, μία λέξη ΠΟΠ (ονομασίας προέλευσης) της μετριότητας που τη χρησιμοποιεί.
[Συνώνυμα: ό,τι να ’ναι, ό,τι κάτσει, μπούρδα, αυτοπροσδιορισμός, ένα-νερό-κυρά Βαγγελιώ].
Πρόσημο. Αν σε ληστεύει δεξιός, η πράξη έχει δεξιό πρόσημο· αν σε ληστεύει «αριστερός», η πράξη έχει αριστερό πρόσημο. Κι όταν διαλέγεις ποιος γουστάρεις να σε ληστεύει, να σου βράσω το πρόσημο.
ΩΓραβάτα. Θηλιά στον λαιμό. Προέλευση: από τη σαλιάρα που είχαν αξεσουάρ στα ρούχα τους οι ευγενείς για να μη λερώνονται (εξ ου και λέρα) όταν έτρωγαν. Συνεκδοχή: με αυτή τη σαλιάρα-γραβάτα αυτοκτονούσαν οι ειρημένοι ευγενείς όταν τους μπαγλάρωναν άλλοι πιο λήσταρχοι-ευγενείς. Στην περίπτωση Τσίπρα οι αγραβάτωτοι παραπέμπουν στους «ξεβράκωτους» (τους σανκυλότ) της Γαλλικής Επανάστασης. Βιβ, Μακρόν!
[Συνώνυμα: φέσι, σώβρακο, τα λερωμένα τ’ άπλυτα, μην κλαις άλλο, ρε παππούλη].
Κόφτης. Του Κόφτη, του πολλά βαρύ, μην του μιλάτε το πρωί. Είναι Γερμαναράς, βαράει και δέρνει, δεν μπορεί να κάνει αλλιώς. Επίσης: προσωνύμιο το οποίο ανιχνεύεται σε ύποπτους κύκλους, κόφτης, σουγιάς, Μήτσος ο Γρίλιας, ο φαλτσέτας, γκόου μπακ μανδάμ Μέρκελ, κενωνία άκαρδος κ.λπ.
Πρόγραμμα διάσωσης (επίσης Μνημόνιο, επίσης βιωσιμότητα του Χρέους): η σταθεροποίηση του σύμπαντος. Η συμφωνία με τον χρόνο ότι το 2060 θα είμαστε όλοι καλά και ότι ουδέν κακό θα μας έχει συμβεί – φτου κακά στα ξύλα, τα λιθάρια και τα άγρια βουνά. (Μνημόνιο, αιωνία μας η μνήμη. Βιωσιμότητα του χρέους -κοινώς ο Απέθαντος- επίσης αιωνία μας η μνήμη). Γραφείο Κηδειών ο Λωτοφάγος, ο Αχόρταγος, ο Ανασφάλιστος.
Καθαρή λύση. Η πλυμένη. Τέλος το σκωτσέζικο ντους. Ζήτω το μαρτύριο της σταγόνας. ΝΙΨΟΝΑΝΟΜΗΜΑΤΑΜΗΜΟΝΑΝΟΨΙΝ. Χαμηλής στάθμης χιούμορ, όπως εκείνο της δεκαετίας του 1970: «Πλύσου κι έρχομαι». Συναφές: «Καθαρός διάδρομος» (Τσίπρας) – οκέι, τον σφουγγαρίσαμε. Συναφή: κάβος, ξέφωτο, δύσκολη στροφή. Τις εν λόγω λέξεις έχουν χρησιμοποιήσει: 35 φορές ο Γιωργάκης, 34 φορές ο κ. Σαμαράς και μόνον 33 φορές (απόδειξη ότι η Δεξιά είναι χειρότερη) ο Τσίπρας.
Επίσης συναφές: Φως στο βάθος του τούνελ. Ητοι, κουράγιο, παιδιά, μας βαστάνε φανάρι. Τώρα, αν το βαστάει ο Μινώταυρος, ο Τζακ ο Αντεροβγάλτης, ο Εωσφόρος ή ο Λογαριασμός της ΔΕΗ, λίγη σημασία έχει. Συνώνυμο: Οδικός χάρτης. Προς το 2022 (το 1954 με το νέο ημερολόγιο) κι εντέλει προς το άπειρον. Το καραβάνι περνά, τέζα τα σκυλιά, δεν υπάρχουν πια γατιά, ούτε λαγοί βγαίνουν απ’ τα καπέλα, ρημώσανε τα βοσκοτόπια, πιάσανε τον αποδιοπομπαίο τράγο με την αίγα στον ώμο.
Διαπλοκή. Μεγάλη κλιματική αλλαγή. Τέλος οι δεινόσαυροι, ζήτωσαν οι τυραννόσαυροι. Αντίθετη έννοια της Διαπλοκής, σύμφωνα με το Αντιλεξικό Βοσταντζόγλου, το Ινστιτούτο της Φλωρεντίας. Τόπος χλοερός, ένθα φύονται Ουρσουλίναι και άλλα ουρί της ελευθερίας του Τύπου-βρέθηκε και το εμβόλιο της χοληστερίνης, φάτε-πιέτε-μωρ’ αδέρφια! Εβίβα και βίβα la vita!
Μισή Ταρίφα. Το μαγαζάκι της Μικρής Οδού. Αναλαμβάνονται έργα, εργολαβίες, υπεργολαβίες, διευθετήσεις, συμφωνίες, συμβιβασμοί, εκβιασμοί. Εχεμύθεια, τάξις και ηθική. Οι καλοί λογαριασμοί βολεύουν τους καλούς φίλους. Κάθε κατεργάρης στον πάγκο του (και οι μαλάκηδες στον τοίχο τους). Τα παλιόπαιδα τα αχόρταγα. Δυο-δυο στην μπανιέρα του Μίδα, δυο-δυο – φασούλι το φασούλι γεμίζει το σακούλι.
Ηθικό πλεονέκτημα. Να σκοτώνεις συνταξιούχους για να μην τους σκοτώσει η Δεξιά. Να προσκυνάς τον κ. Σόιμπλε για να μην έχει ανάγκη τη Δεξιά. Ηθικό πλεονέκτημα είναι, για παράδειγμα, να κάνεις την Ακαδημία Πλάτωνα Αρένα του Μολώχ, να πεινάνε στη βάρδια σου παιδιά, να αποκτούν τα παράσιτα σπίτια από πλειστηριασμούς, να πληρώνει τις αμαρτίες του φοροφυγά η χήρα του μεροκαματιάρη. Ηθικό πλεονέκτημα
είναι να λες συνεχώς ψέματα και να γελάς σαν χάχας. Οπως η Ντόρα όταν λέει «λαϊκισμός».
Λαϊκισμός – λαϊκιστής. Είναι ο Μήτσος, είναι η Μαρία, είσαι εσύ, είναι όλοι, εκτός από την Ντόρα, τον ΣΚΑΪ και τον Κυριάκο. Από λαϊκισμό πάσχει η Πανώλης του Λονδίνου, οι βομβαρδισμοί της Δύσης και οι θάνατοι από φτώχεια (Απαντα Τατσόπουλου). Επίσης, ο λαϊκισμός κουφαίνει, είναι το 666 του Αντίχριστου και ψεκάζει τους νεοφιλελεύθερους με ανθρωπιά, προκαλώντας τους απάνθρωπο θάνατο. Αντίδοτο: τα σκόρδα, το ιερό φως (αν το κρατάει η κυρία Βάκη) και τα γεμιστά (κοινώς γιομιστά).
Φρουρά – Φρουρά. Πιάσε μια τροπολογία. Αυτή ζέχνει. Φρουρά – Φρουρά. Το καράβι απ’ την Περσία βρέθηκε σε βοσκοτόπι με επικές τσετσεκιές (Επικός, επική, επικό, νέα λέξη του συρμού, πάει με όλα! Φέρ’ ειπείν επικός υπόκοσμος, επικός ιπποπόταμος, επικός Καμμένος, επικός Γεωργιάδης). Φρουρά – Φρουρά. Πιάσε μια επική ανάπτυξη. Διπλή, με γάλα εβαπορέ και μια μυτιά καφέ ζάχαρη. Ερχονται οι επενδυτές δεν θα μείνει κολυμπηθρόξυλο. Φρουρά – Φρουρά! Τα λιμάνια φεύγουν.
Twitter – Tweet. Αν είσαι πολιτικός, ανεβάζεις γραβάτες με πέη ή λες «στα αρχ…α μας» κι ύστερα το κατεβάζεις. Αν είσαι τρολ, πληρώνεσαι για να «δολοφονείς χαρακτήρες» (που λένε όσοι έχουν το ηθικό πλεονέκτημα να κάνουν το ίδιο). Tweet εκ κόρακος, tweet τα κρείττω, tweet τα μάλα, σμπίροι τε και παλικάρια γίναμε μαλλιά κουβάρια.
Momentum. Λέξη στην οποία έχει κολλήσει επ’ εσχάτοις ο Τσίπρας. Εχει έφεση στα λατινικά, όπως στο «άκουσον μεν, πάταξον δε» που έλεγε και ο Βιργίλιος όταν τον εξόρισαν από τη Λέσβο στη Μυτιλήνη, 360 μοίρες ανατολικώς της θάλασσας που δεν έχει σύνορα. Οπως έχει έφεση και στις χοντράδες.
Χοντράδα. Οταν ο Τσίπρας νομίζει ότι κάνει χιούμορ. Οπως τελευταίως με τον κ. Σταύρο Θεοδωράκη. Τον βλέπει ο Τσίπρας αδυνατισμένο από την πρόσφατη περιπέτεια με την υγεία του (σιδερένιος, Σταύρο) και του αμολάει την κοτσάνα: «Βλέπω, έχεις αδυνατίσει. Μην ανησυχείς, εδώ θα σε ταΐσουμε». Αν ήταν αδέξιο κι άχαρο χιούμορ, θα ήταν μικρό το κακό. Ανάγωγος, θα έλεγε κανείς και θα πήγαινε παρακάτω. Όμως, ο Τσίπρας
κάνει συνεχώς αστειάκια στις δραματικές μας στιγμές. Αστειάκια με την κυρία Μέρκελ, αστειάκια με τον κ. Γιούνκερ, κάνει αστειάκια με την ίδια συχνότητα που λέει ψέματα ή κάθεται μόκο μπροστά στον κ. Σόιμπλε ή τον κ. Γιλντιρίμ.
Τύψεις. Αυτή τη λέξη τη φυλάω για μένα.
Κοινοποίηση άρθρου
Αρθρογράφος
