ΓΝΩΡΙΜΟΙ ΑΠΟ ΤΑ ΠΑΛΙΑ
Ο γνωστός, πλέον, στο πανελλήνιο λοιμωξιολόγος Σωτήρης Τσιόδρας, εισέβαλε στην καθημερινότητα μας, ως μέλος της επιτροπής για την πανδημία του κορωναϊού. Τα μέσα ενημέρωσης, έχουν φιλοτεχνήσει το προφίλ του οικογενειάρχη, χριστιανού ψάλτη και χωρίς ίχνος υπερβολής, του σωτήρα της Ελλάδος και του λαού.
Δεν είναι ένα νέο πρόσωπο, ούτε τόσο άφθαρτο, όσο παρουσιάζεται. Σίγουρα είναι απαραίτητος και γι’ αυτό και προστατευόμενος. Ο Τσιόδρας φέρεται να είχε σημαντικούς ρόλους σε εποχές, οργανισμούς και αποφάσεις, που ελέγχονται παντοιοτρόπως.
Ο Τσιόδρας, για όσους τον θυμόνται, αλλά και για όλους τους υπόλοιπους, υπήρξε συνεργάτης στο πλευρό του Δημήτρη Αβραμόπουλου. Γυρνώντας στο 2009, όταν ο ελλαδικός χώρος βρισκόταν αντιμέτωπος με μια ακόμη πανδημία του Η1Ν1, στην ομάδα που τότε διαχειρίστηκε την «κρίση», βρισκόταν άλλο ένα γνώριμο σήμερα πρόσωπο, ο Βασίλης Κοντοζαμάνης, δηλαδή ο σημερινός υφυπουργός Υγείας, ο οποίος τότε ήταν πρόεδρος του ελληνικού οργανισμού φαρμάκων (ΕΟΦ).
Ας θυμηθούμε κάποια πράγματα εν συντομία. Το 2009, όταν έκανε την εμφάνισή του στην Ελλάδα ο ιός Η1Ν1 γνωστός και ως η γρίπη των χοίρων. Για μήνες ολόκληρους και τότε ο κοινωνικός χώρος, βομβαρδίστηκε από τα ΜΜΕ για το πόσο θανατηφόρος και επικίνδυνος ήταν ο νέος ιός. Ένας κατασκευασμένος πανικός, που προωθήθηκε ανάλογα και τότε. Όχι φυσικά, όπως στις σημερινές διαστάσεις. Πάλι τότε έκαναν παρέλαση οι επιστήμονες στα κανάλια και σκορπούσαν μαζί με τα μίντια τον πανικό. Μια, επίσης, διαφορά του τότε με το τώρα είναι, πως το 2009 υπήρχε εμβόλιο.
Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (Π.Ο.Υ.), είχε κηρύξει πανδημία σε επίπεδο 6 για την υφήλιο. Το ΚΕΕΛΠΝΟ είχε αναβαθμίσει τον κίνδυνο της πανδημίας στο μέγιστο επίπεδο 5. Τόσο το επίπεδο του ΚΕΕΛΠΝΟ, όσο και το επίπεδο 6 του ΠΟΥ αντιπροσώπευαν μια ψεύτικη εικόνα σε σχέση με την πραγματική, όπως αποδείχτηκε εκ των υστέρων.
Ο σκοπός, όπως αποδείχτηκε αργότερα των ανακοινώσεων που εξέδιδε το ΚΕΕΛΠΝΟ ήταν η εμπέδωση του πανικού στον πληθυσμό. Σε συνδυασμό με την τρομολαγνεία των ΜΜΕ περί «θανάτων», το κλίμα καλλιεργήθηκε και από τον τότε υπουργό υγείας Δ. Αβραμόπουλο, ο οποίος προχώρησε στην υπέρογκη παραγγελία των 24.000.000 εμβολίων, για ένα πληθυσμό 10.000.000, ενώ η συνολική παραγγελία κόστισε 300.000.000 ευρώ. Ενδεικτικά θα αναφέρουμε, πως το ίδιο χρονικό διάστημα το Ιταλικό κράτος παρήγγειλε και αυτό 24.000.000 εμβόλια, μόνο που ο πληθυσμός του ανερχόταν τότε στα 60.000.000.
Ένα πρώτο συμπέρασμα, λοιπόν, είναι ότι ο κύριος Τσιόδρας έχει μια πολυετή παρουσία στα τεκταινόμενα των ζητημάτων της υγείας, άλλοτε αφανή και άλλοτε όχι. Τέτοιες θέσεις, και μάλιστα διαχρονικά, δεν κατέχει κάποιος δίχως πολιτικές πλάτες. Ειδικά, όταν τα επιστημονικά του λεγόμενα και πρακτικές, δεν έχουν υπηρετήσει τη δημόσια υγεία αλλά την εκάστοτε πολυεθνική τσέπη. Κι επειδή τα πράγματα είναι δούναι και λαβείν, η χρησιμότητα του εν λόγω επιστήμονα φαίνεται πως, εκτός από πολύτιμη και ποικιλοτρόπως αποδοτική, είναι και διακομματική. Άλλωστε, οι κομματάρχες, παραδέχθηκαν ότι αν ήταν στην κυβέρνηση θα επέλεγαν και αυτοί τον Τσιόδρα!
Αλλοιώς, ποιός ο λόγος να μην αναδειχτεί η παρουσία και ο ρόλος του Τσιόδρα στο σκάνδαλο, όπως το χαρακτήρισαν όλοι τότε, επί υπουργείας Αβραμόπουλου με τα εμβόλια; Δεν λέμε να κατηγορηθεί για συμμετοχή στο φαγοπότι, αλλά η απόκρυψή του από το «κάδρο» εγείρει απορίες. Φυσικά δεν είναι και ο μοναδικός, για τον οποίο η αντιπολίτευση συνολικά κάνει μούγκα. Ο περιβόητος Χαρδαλιάς, έχει σωρεία καταδικαστικών αποφάσεων και δεν έχει ζητηθεί η καθαίρεση του.
Ακόμα και ο κρητίκαρος, πολλά βαρύς σταλινικός πρώην υπουργός υγείας Πολάκης, αυτός που έλεγε να βάλουμε και κάνα δύο φυλακή (κρατήστε το αυτό), που πήρε και καλά εργολαβία την εκκαθάριση του αμαρτωλού ΚΕΕΛΠΝΟ, όπως το χαρακτήριζαν οι φυλλάδες του σύριζα, με αιχμή του δόρατος τον Βαξεβάνη, και μιλούσαν για το φαγοπότι του αιώνα.
Οι όποιες, αντιθέσεις τους είναι επιφανειακές. Τα εξουσιαστικά συμφέροντα είναι εκείνα, που διασφαλίζουν την ύπαρξη τους, που τους ενώνουν. Δεν θα είναι η πρώτη φορά, που υπόγειες διαπραγματεύσεις οδηγούν σε συμφωνία όσον αφορά τον τρόπο δράσης των κομμάτων. Ειδικά, όταν το προηγούμενο διάστημα οι τωρινοί αντιπολιτευόμενοι είχαν προχωρήσει σε «αμετροέπεις» διώξεις έναντι των πολιτικών τους αντιπάλων με σκοπό την λεγόμενη στρατηγική τους ήττα. Κι αυτό, όχι για την απελευθέρωση ενός βαριδίου από τον κοινωνικό όνο, αλλά για να ικανοποιήσουν την εξουσιαστική τους πείνα για παντοκρατορία στο βασίλειο των μονόφθαλμων.
Όταν ηττάσαι, όμως, χάνοντας το θώκο της εξουσίας, που πολλές φορές είναι η κολυμπήθρα του σιλωάμ, τότε είναι που δεν σε ξεπλένει τίποτα. Ή όπως είχαν πει οι Γαλάτες, αφού είχαν νικήσει τους ρωμαίους, Vae victis δηλαδή οὐαὶ τοῖς ἡττημένοις.
Την συγκεκριμένη περίοδο, οι «θεραπευτικές» ικανότητες του γνωστού Ρασπούτιν δεν δύναται να χρησιμοποιηθούν για να αντιμετωπίσουν την εκλογική αιμορροφιλία του Αλεξέι. Αντ’ αυτού, μάλλον υλοποιείται το δόγμα του, σύμφωνα με το οποίο η σεξουαλική εξάντληση ήταν το καλύτερο μέσο για να φθάσει ο πιστός στην κατάσταση της «θείας αταραξίας». Οπότε, όπως ο Ρασπούτιν τυφλώθηκε από την αλαζονεία της εξουσίας, έτσι και τα αριστερά δεκανίκια της εξουσίας φαίνεται να βρίσκονται στον ίδιο δρόμο, εκτός φυσικά και αν «ωριμάσουν» λίγο ακόμα ή αλλοιώς «συμμορφωθούν», όπως συνηθίζουν. Κάτι, που για να είμαστε ειλικρινείς, ιστορικά το κάνουν με μεγάλη επιτυχία.
Απάτσι
ΠΗΓΗ: anarchypress.wordpress.com
Κοινοποίηση άρθρου
Αρθρογράφος
