Γράμμα στην Ηριάννα. Γράμμα στον φυλακισμένο εαυτό μου
Μέρα: 16η Μήνας: Oκτώβρης Έτος: 1984 Tόπος: Θέμιδος Μέλαθρον Ώρα:18.22
Aίθουσα: Έκτακτον Στρατοδικείον Αναστολών.
Όχι. Εκεί σχεδόν τελειώνει. Νωρίτερα.
Πρόεδρος: Έχετε πολλούς φίλους. Συναίσθημα: Φθόνος
Πρόεδρος: Έχετε σχέση με αυτούς τους χώρους; Συναίσθημα: κενό
Εισαγγελεύς: Εδώ πρέπει να κρίνουμε την προσωπικότητά σας. Συναίσθημα: Συγκρατημένη οργή.
Μάρτυρας: Περήφανη που τη γνώρισα, προσφέρει με ανιδιοτέλεια τις γνώσεις της.
Διακοπή. Εκτός Αιθούσης: Συγκίνηση, Αγκαλιά.Θα τα καταφέρουμε. Δεν μπορεί.
Επανέναρξη. Μια κοπέλα κι ένα αγόρι και πέντε με κουκούλες από πάνω τους. Ευτυχώς. Μας φυλάνε. Για το καλό μας. Κοινωνική Ειρήνευση. Ασφάλεια.
Πρόταση Εισαγγελέα: Απόρριψη. Λόγος: Aντικοινωνικότητα. Κι οι τόσοι φίλοι; Δεν εγκρίνονται.
Κι επιπλέον. Δεύτερος λόγος. Κίνδυνος τέλεσης νέων εγκλημάτων. Εξειδικεύω. Πιθανότητα εκ νέου συμμετοχής στους Πυρήνες της αγάπης ,του έρωτα και της αληθινής φιλίας.
Βρέθηκε πλήρες κι έμπιστο δείγμα σε χαμένες σπουδές και πνιγμένα όνειρα ζωής.
Συναίσθημα: Φόβος. Σκοπός: Επετεύχθη.
Ανακοίνωση απόφασης. Ξανά 18.22. Αγωνία. Απορριπτική. Η εξουσία διέταξε. Δάκρυα, Οργή.
Η βία πάνω της. Στο σώμα χειροπέδες, στο μυαλό περιορισμοί. Στην κοινωνία ειρήνη. Συναίσθημα: Aγανάκτηση. Λάθος. Είναι μίσος. Το κελί είναι εκεί και περιμένει τον αιχμάλωτο.
Φυλακή. Τέλος. Τέλος;
Σου γράφω. Όχι. Μου γράφω. Το ίδιο είναι.
Ήμουν εκεί. Φίλος; Ίσως άγνωστος. Σίγουρα αντικοινωνικός. Και πάντως υποψήφιος τρομοκράτης. Σε είδα να σε φρουρούν. Με άκουσα να απολογούμαι. Ως την καταραμένη μέρα ούτε που σε είχα δει. Μόνο στον καθρέφτη. Η απόφαση με λύγισε. Όμως η εικόνα σου με κράτησε. Με χτύπησαν. Όλοι ζητούσαμε αναστολή από τη φυλακή μας. Πρώτη φορά το Δίκιο με έκανε να μην φοβηθώ κανέναν τους. Για λίγο έστω. Μας άσκησαν κάθε εξουσία που μπορούσαν. Μας στέρησαν την ελευθερία. Αλλά για μια φορά ας φοβηθούν κι αυτοί. Τα δάκρυα κι η απόγνωση μπορούσε να τα βάλει με κάθε μορφής εξουσία. Με κάθε σημείο του 187α.
Πιο πριν. Συγκεντρώσεις αλληλεγγύης. Συνελεύσεις. Στήσιμο συναυλίας. Κουβάλημα. Χαμόγελα. Γνωριμία με το Γιώργο, την Κωνσταντίνα, την Όλγα. Θυμάμαι στην είσοδο της συναυλίας κι αφού είχαν μαζευτεί τα δικαστικά έξοδα, τα γέλια. Τα γέλια. Αν το διαβάζεις και κάτι δε φαίνεται είναι το δάκρυ που φταίει. Κούρασα. Πέρασε η ώρα. Με σιχάθηκα. Επιστρέφω στο κελί μου. Δυστυχώς με χωρά ακόμα.
Με τσάκισαν. Δεν είμαι τόσο καλός κι ανιδιοτελής. Σε μένα γράφω. Φοβάμαι. Αλλά θα φοβηθούν κι αυτοί. Ήδη μας φοβήθηκαν.
Εμένα ίσως με νίκησαν. Συγγνώμη για όλα. «Χρέωσέ μου την επιλογή. Οργή. Δεν ενσαρκώνω τους άγριους εφιάλτες τους ξανά» Συναίσθημα: Ντροπή.
Μείνε δυνατή. Θα τα καταφέρεις. Θα τα καταφέρουμε. Συναίσθημα: Ελπίδα.
Τι είναι μπροστά σου; Yπαλληλίσκοι φοβιτσιάρηδες δούλοι παχιοί. Τους έχω βαρεθεί.
Νομική Σχολή, 18/10/17.
Συντάκτης-Κάτοικος Δυστοπίας
Π.Α
Περήφανα Αντικοινωνικός.
Κοινοποίηση άρθρου
Αρθρογράφος
