Απόψεις

Η πραγματικότητα που πρέπει να εξοντωθεί | Της Κατερίνας Σαλωνίκη

Η πραγματικότητα που πρέπει να εξοντωθεί | Της Κατερίνας Σαλωνίκη
Μπροστά σε τέτοιες τρομακτικές καταστροφές, η σύγκριση δύο πρωθυπουργών, μοιάζει με την επιλογή γραφείων κηδειών που μετά τις τελετές απαριθμούνται μάταια, τα λάθη και οι ελλείψεις.

Μιλώντας μόνο με δεδομένα και στεκούμενοι απλά στην πραγματικότητα, ο Στέφανος Καλοκούρης αρχηγός του Πυροσβεστικού Σώματος στο Μάτι παραμένει στη θέση του, με τον Τσίπρα να αποπέμπει τότε, μόνο τον Γραμματέα Πολιτικής Προστασίας Γιάννη Καπάκη.

Έτσι, έχουμε τον Καλοκούρη να είναι στην ίδια θέση με αλλαγή κυβέρνησης ενώ χρεώνεται ήδη δύο συγκλονιστικές καταστροφές. Επίσης, καμία παραίτηση ή αποπομπή δεν έχουν ακόμα υπάρξει.

Οι ανεύθυνοι νέοι των κορωνοπάρτι έσπευσαν εθελοντικά στις φωτιές και συνεχίζουν να σπεύδουν όπου υπάρχει ανάγκη, προς βοήθεια των πληγέντων.

Την ίδια στιγμή τα κρούσματα κορωνοιού έφτασαν το πρωτοφανές νούμερο των περίπου 4.200 αλλά δεν αναφέρουν πως τα τεστ διπλασιάστηκαν λόγω καλοκαιριού, ταξιδιών και ανησυχίας.

Μιλάνε καθημερινά για προστασία των εμβολιασμένων και κατηγορούν τους ανεμβολίαστους πως παρατείνουν την πανδημία ενώ γύρω μας βλέπουμε όλο και πιο συχνά τον έναν μετά τον άλλο εμβολιασμένο να νοσεί και πολλοί να έχουν υψηλό πυρετό και να κινδυνεύουν.

Οι εμβολιασμένοι επαναμολύνονται και κολλάνε τους ανεμβολίαστους τείνοντας να γίνει μεθοδευμένα επίσημη κατηγορία, μόνο για τους δεύτερους προς τους πρώτους!

Επιμένουν με χυδαίο και χειριστικό τρόπο να επιβάλλουν ένα πειραματικό εμβόλιο με τον ισχυρισμό πως με αυτό θα περάσει η ίωση πιο ελαφριά. Διαχωρίζουν τον κόσμο προκειμένου να εξοντώσουν τις αντιστάσεις, γνωρίζοντας πως το εμβόλιο δεν προστατεύει στον βαθμό που προσπαθούν απεγνωσμένα να πείσουν.

Αναστολές, απολύσεις, τρομοκρατία, πρόστιμα, εκβιασμοί, απόγνωση, φόβος, συστολή, ξεπουλημένα ΜΜΕ, Μακιαβελικές προτάσεις όπως επιβολή rapid test για ψώνια, σε μια χώρα καμένη που θρηνεί ανυπολόγιστες απώλειες σε ανθρώπινο, ζωικό και φυσικό περιβάλλον.

Αμοραλισμός σε όλο του το μεγαλείο που χρειάζεται επειγόντως ένα αντιστάθμισμα από την κοινωνία. Ένα αντιστάθμισμα αντίδρασης και ξεσηκωμού πέρα από την αυτονόητη βοήθεια από όλους μας όσο και όπως μπορούμε.

Δεν είναι δυνατό να συνεχίσουμε έτσι τη ζωή μας, βλέποντας τα πάντα γύρω μας να καταρρέουν. Είναι ντροπή και απύθμενη κατάπτωση να ανεχόμαστε μια απροκάλυπτη βαναυσότητα, ενδεδυμένη με φύκια ως μεταξωτές κορδέλες.