Η απεργία Γιώργος Πετρόπουλος
EUROKINISSI/ ΓΕΩΡΓΙΑ ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟΥ
Η απεργία είναι ιερό δικαίωμα, κατακτημένο με πολλές θυσίες και βαρύ φόρο αίματος. Είναι η έσχατη γραμμή άμυνας των εργαζομένων για να αντιμετωπίσουν την εργοδοτική και κυβερνητική αδιαλλαξία. Προϋπόθεση για την επιτυχία μιας απεργίας είναι η συμμετοχή των εργαζομένων στον χώρο δουλειάς ή στον κλάδο που απεργεί και η συμπαράσταση στα αιτήματα και τον αγώνα τους όσο το δυνατόν μεγαλύτερου μέρους των υπόλοιπων εργαζομένων και ευρύτερα της κοινωνίας.
Δεν υπάρχει απεργία που -πέραν της εργοδοσίας και της κυβέρνησης- δεν θα ενοχλήσει κάποιο κομμάτι της κοινωνίας. Αλλά είναι ταυτόχρονα αδιανόητο τα συνδικάτα να αδιαφορούν γι’ αυτό το γεγονός και να παραδίδουν την κοινωνία στους εξ αντικειμένου εχθρούς της απεργίας.
Γι’ αυτούς ακριβώς τους λόγους, η απεργία, ως έσχατο μέσο πάλης, δεν είναι μια απλή και εύκολη υπόθεση. Χρειάζεται πολύ χρόνο προετοιμασίας και ζύμωσης, ακριβή στόχευση και σωστή επιλογή αιτημάτων αλλά και την εξάντληση κάθε άλλης μορφής αγώνα, έτσι ώστε οι εργαζόμενοι να πείθονται μέσα από την ίδια τους την πείρα ότι δεν έχουν άλλο τρόπο διεκδίκησης της ικανοποίησης των αιτημάτων τους.
Δυστυχώς, εδώ και πολλά χρόνια η κατάσταση με τις απεργίες έχει ανατραπεί εντελώς. Κηρύσσονται με μεγάλη ευκολία, στη βάση, κατά κανόνα, πολύ γενικών αιτημάτων. Η διάρκειά τους δεν έχει την παραμικρή συνάρτηση με την ικανοποίηση των αιτημάτων (ικανοποιούνται τα αιτήματα, λύνεται η απεργία – δεν ικανοποιούνται, συνεχίζεται) και δεν αποσκοπούν σε τίποτα περισσότερο από την εκδήλωση μιας σύντομης διαμαρτυρίας.
Με αυτές τις προϋποθέσεις. η συμμετοχή στην απεργία αποκτά τυπικό και όχι ουσιαστικό χαρακτήρα. Αρκεί να φαίνεται πως υπάρχει συμμετοχή, αρκεί να γίνει φασαρία και αρκεί να γίνουν κάποιες καλές διαδηλώσεις. Κατά συνέπεια, το αποτέλεσμα είναι ο πλήρης εκφυλισμός της απεργίας στη συνείδηση των εργαζομένων ως ουσιαστικό μέσο πάλης. Δυστυχώς, αυτή είναι η πραγματικότητα και η ζημιά που έχει προκληθεί είναι τεράστια.
ΠΗΓΗ: efsyn.gr