Η εκδίκηση των αριθμών Μαργαρίτα Μανώλη
Από μέρες τον παίδευε μια σκέψη, κάτι στενάχωρο κι απροσδιόριστο γυρόφερνε στο μυαλό του, τσεκάρει το κινητό του, τόσοι «πλεονάζοντες» αριθμοί, ανθρώπων που «έφυγαν», τι ευφημισμός κι αυτός, άκου «έφυγαν», πέθαναν, χάθηκαν πια απ’ τη ζωή σου, χώνεψέ το επιτέλους, η Μαρία Κ., συμμαθήτρια από το δημοτικό, μόλις 46 από καρκίνο του στήθους, ο συνάδελφός του ο Γιώργος Μ., καρδιακή ανακοπή, είπαν οι γιατροί, ο Κώστας Ε., φίλος παιδικός, σε τροχαίο, ο παππούς του, αυτός τουλάχιστον πλήρης ημερών, όπως έγραφε κι η νεκρολογία του, και τόσοι άλλοι, όλοι αγαπημένοι κι αλησμόνητοι, γιατί τα κρατάω, αναρωτιόταν, αφού πονάω κάθε φορά που πέφτω πάνω τους, τι μαζοχισμός είν’ αυτός, πώς γίνεται να σε πληγώνουν οι αριθμοί, διαγράφει λυπημένος τα νούμερα από τις επαφές, βέβαιος πως ξαλάφρωσε και θα γαληνέψει.
Αργά το βράδυ χτύπησε το τηλέφωνο, κοιτάζει το όνομα “Γιώργος Μ” και κάτι σαν σύγκρυο τον διαπέρασε…
Πηγή: artinews.gr
Κοινοποίηση άρθρου
Αρθρογράφος
