Η επανάσταση θα περικυκλώσει τη Γη! απόσπασμα από κείμενο του Μιχαήλ Μπακούνιν από το 1848
«Η επανάσταση θα περικυκλώσει την γη!»(1) Αυτό ήταν το προφητικό σύνθημαπου αντήχησε στη Γαλλία στα τέλη του 18ου αιώνα, όταν ο παλιός κόσμος των ψεμάτων, ο κόσμος μιας, θεσπισμένης από τους αρχαίους χρόνους, δουλείας, που ταρακουνήθηκε από τα δυνατά χέρια ενός οργισμένου (2) λαού, αντιλήφθηκε το πρώτο σύνθημα που φωνάχτηκε. Το κάλεσμα αυτό εξέφραζε τη βεβαιότητα ότι η επανάσταση ήταν ένα κοινό κάλεσμα για όλους τους λαούς, η λύτρωση όλων των καταπιεσμένων. Και κυρίως, καθιερώθηκε έτσι μια μεγαλειώδης αξία, μια αξία που από εκείνη τη στιγμή θα πρέπει να κυριαρχεί στην ιστορία του κόσμου και που θα κυριαρχήσει σε αυτήν: η αξία της αλληλεγγύης του ανθρώπινου γένους.
Η αλληλεγγύη ανθρώπων και εθνών τόσο στο καλό όσο και στο κακό, τόσο στην ατυχία όσο και στην καλή τύχη, αυτή είναι η τελευταία λέξη του αρχαίου πολιτισμού, αλλά ταυτόχρονα είναι η αρχή, το θεμέλιο της ηθικής ενός νέου κόσμου! Αντανακλά τη συνείδηση του γεγονότος ότι όχι μόνο η ελευθερία μου δεν αποκλείει την ελευθερία του άλλου, αλλά ότι μόνο μέσω αυτής της ελευθερίας του άλλου η ελευθερία μου μπορεί να γίνει μια αλήθεια και μια απτή πραγματικότητα. Είμαι αυτό που είμαι μόνο όσο βρίσκομαι ανάμεσα στους άλλους ανθρώπους, μόνο διαμέσου αυτής της σχέσης. Η κακία και η βλακεία των άλλων είναι η δική μου κακία και η δική μου βλακεία. Η δική τους έλλειψη ελευθερίας περιορίζει και καταπνίγει την δική μου ελευθερία. Κανείς δεν είναι εντελώς ελεύθερος όσο υπάρχει έστω και ένα μονάχα άτομο στον κόσμο που είναι σκλάβος και, για μένα, το να ελευθερώσω τον εαυτό μου, σημαίνει να ελευθερώσω όλους τους άλλους.
Από όλα αυτά προκύπτει για τον καθένα και για όλους μαζί το δικαίωμα αλλά και το πιο ιερό καθήκον να διεξάγουν μια επαναστατική προπαγάνδα. Αυτή η προπαγάνδα δεν είναι τίποτα άλλο από την αυτοσυντήρηση, τη διατήρηση αυτού που πρέπει να φαίνεται στα μάτια μας ως το ύψιστο, την πηγή της ηθικής και της αλήθειας, τη διατήρηση της ελευθερίας μας.
Από αυτό προκύπτει, επίσης, ότι η ιδιαίτερα προβεβλημένη πολιτική της μη παρέμβασης είναι μια πολιτική βλακείας, υποκρισίας και κακής πίστης. Όποιος υπερασπίζεται την πολιτική της μη παρέμβασης είναι ανόητος ή κακόβουλος. Κάθε ον υπάρχει μόνο στο βαθμό που παράγει ένα αποτέλεσμα, και το να μην επιθυμεί κάποιος να πράττει σημαίνει να απαρνηθεί τον εαυτό του, να μην επιθυμεί να είναι. Και το να μην επιθυμείς να είσαι είναι παράλογο.
Η ελευθερία που αποκηρύσσει τον εαυτό της με τη μη παρέμβαση είναι ταυτόχρονα παράλογη και επιβλαβής. Διότι με το να μην θέλει να ενεργήσει για τον εαυτό της, τότε ενεργεί για την μη ελευθερία, είναι η μη ελευθερία, δηλαδή η απόλυτη βλακεία, και είναι ταυτόχρονα ψέματα και αποκρουστική υποκρισία, αφού εξακολουθεί να ενδύεται το όνομα και την εμφάνιση της ελευθερίας.
Ποιος επινόησε την πολιτική της μη παρέμβασης; Ο Λουί-Φιλίπ*. Και ποια ήταν η βασική του ιδέα…
{Το τέλος της σελίδας είναι σκισμένο}
Σ.τ.Μ.* Ο Λουδοβίκος Φίλιππος I (Louis-Philippe I, 6 Οκτωβρίου 1773 – 26 Αυγούστου 1850) από τον Οίκο της Ορλεάνης ήταν δούκας της Ορλεάνης (1793 – 1830), έγινε Επικεφαλής του Γαλλικού Κράτους και μετά βασιλιάς της Γαλλίας (1830 – 1848).
Πηγή: https://www.libertarian-labyrinth.org/bakunin-library/a-fragment-from-1848/
Μετάφραση – απόδοση Π.
Δημοσιεύθηκε στην ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ, φ.244, Ιανουάριος 2024
ΠΗΓΗ: anarchypress.wordpress.com
Κοινοποίηση άρθρου
Αρθρογράφος
