Η κορυφή του παγόβουνου | Σκανδαλολογία, κουμπούρια, αλλά το Μνημόνιο Μνημόνιο από ΚΟΝΤΡΑ
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η εισβολή του Σαββίδη στον αγωνιστικό χώρο της Τούμπας με το κουμπούρι στη ζώνη, σε κοινή θέα για να καταλάβουν όλοι «ποιος κάνει κουμάντο», επέφερε ισχυρό πλήγμα στο ιδεολόγημα του «ηθικού πλεονεκτήματος», το τελευταίο καταφύγιο των μνημονιακά προσαρμοσθέντων ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ. Ο,τι και να πουν τώρα, όσες αποστάσεις κι αν προσπαθήσουν να κρατήσουν, όποια διαδικασία «κάθαρσης» κι αν σκαρφιστούν, η πεποίθηση ότι ο Σαββίδης είναι «δικός τους» είναι εδραία στις συνειδήσεις των απλών λαϊκών ανθρώπων.
Δεν έχει σημασία αν ο Σαββίδης προηγούμενα ήταν με τους Σαμαροβενιζέλους. Σημασία έχει ότι τώρα «ήταν» μ’ αυτούς. Αυτοί προσπαθούσαν να του σβήσουν το πρόστιμο της ΣΕΚΑΠ, αυτοί «ξεχνούσαν» κάτι λαθρεμπορικά τίγκα στις κούτες με τσιγάρα, αυτοί έβαλαν λυτούς και δεμένους για να αποχαρακτηρίσουν για λογαριασμό του ένα δάσος χαλεπίου πεύκης στο μαγευτικό Παλιούρι της Χαλκιδικής (γράφουμε στο «σαλόνι» αυτού του φύλλου τα τελευταία νέα απ’ αυτό το σκάνδαλο), αυτοί τον «έσπρωχναν» να πάρει κανάλι και εφημερίδες που λιβανίζουν από το πρωί μέχρι το βράδυ τον Τσίπρα και τους υπουργούς του.
Στην περίπτωση του Σαββίδη, οι Τσιπροκαμμένοι είναι εκτεθειμένοι απ’ όλες τις μπάντες και θα πληρώσουν το πολιτικό κόστος. Δεν το σώνουν με τίποτα. Θα ήταν, όμως, λάθος να περιορίσουμε το ζήτημα στον Σαββίδη. Τα ίδια έχουν κάνει με τον Μελισσανίδη. Και με τον Μαρινάκη παλαιότερα, πριν να έρθουν τούμπα οι σχέσεις τους.
Και θα ήταν ακόμα μεγαλύτερο λάθος αν περιορίσουμε το ζήτημα σ’ αυτό που ονομάζουμε διαπλοκή. Δηλαδή, στις σχέσεις της σημερινής κυβέρνησης (των κυβερνήσεων γενικά) με κάποιους καπιταλιστές που έχουν δύναμη επιρροής των πολιτικών συσχετισμών, επειδή έχουν στην κατοχή τους ΜΜΕ ή ποδοσφαιρικές ομάδες με μεγάλη μάζα οπαδών ή μηχανισμούς επιρροής των ΜΜΕ (όπως ο Μελισσανίδης τον ΟΠΑΠ).
Η λεγόμενη διαπλοκή είναι μόνο η κορυφή του παγόβουνου. Το παγόβουνο είναι ο ίδιος ο καπιταλισμός, η οικονομική του λειτουργία, τα κοινωνικά της αποτελέσματα και η σχέση του με το πολιτικό εποικοδόμημα της αστικής δημοκρατίας και τις κυβερνήσεις που διαχειρίζονται αυτό το πολιτικό οικοδόμημα, διαθέτοντας την κοινοβουλευτική πλειοψηφία.
Αν δε θέσουμε τη λεγόμενη διαπλοκή σ’ αυτό το πλαίσιο, το πλαίσιο της λειτουργίας του καπιταλισμού, θα πέσουμε στην παγίδα του συστήματος, που μιλά για «έντιμους» και «ανέντιμους» πολιτικούς, για «έντιμους» και «διαπλεκόμενους» καπιταλιστές, για «μιζαδόρικη» και «υγιή» επιχειρηματικότητα και τα παρόμοια, κρύβοντας την πραγματικότητα της ληστρικής ουσίας του καπιταλισμού και του στυγνού ταξικού διαχωρισμού που επιφέρει.
Η περίοδος της κρίσης, η περίοδος των Μνημονίων, στη διάρκεια της οποίας μια σειρά κυβερνήσεις, όλων των κοινοβουλευτικών αποχρώσεων, προώθησαν με την ίδια αποφασιστικότητα την πιο βίαιη, σαρωτική, καθολική συντηρητική ανασυγκρότηση του ελληνικού καπιταλισμού, καταδικάζοντας το προλεταριάτο και τον υπόλοιπο εργαζόμενο λαό σ’ ένα καθεστώς κινεζοποίησης, είναι το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα για να μάθουμε να ξεχωρίζουμε το παγόβουνο από την κορυφή του.
Σκανδαλολογία, κουμπούρια, αλλά το Μνημόνιο Μνημόνιο
Τι να συζητούσαν άραγε ο υπηρεσιακός υπουργός της Γερμανίας (και δεξί χέρι της Μέρκελ) Πέτερ Αλτμάιερ με τον Τσακαλώτο; Στην ιστοσελίδα του Eurogroup υπάρχουν κάμποσες φωτογραφίες των δυο τους να συζητούν με σοβαρό ύφος, χωρίς την παρουσία τρίτων, λίγο πριν αρχίσει η συνεδρίαση της 12ης του Μάρτη. Μην ανησυχείτε, δεν πρόκειται να επιδοθούμε σε σεναριολογία. Δεν τη χρειαζόμαστε, άλλωστε.
Από την άλλη, δε θα αρκεστούμε στην τυπική δήλωση που έκανε μετά τη λήξη της συνεδρίασης ο πρόεδρος του Eurogroup Μάριο Σεντένο, που μόνο καλά λόγια είχε να πει: ««Το Eurogroup επαίνεσε σήμερα την Ελλάδα για την ολοκλήρωση της τρίτης αξιολόγησης του προγράμματος ESM. Οι εργασίες για την τέταρτη και την τελευταία επανεξέταση βρίσκονται ήδη σε εξέλιξη με τα θεσμικά όργανα. Η πρόοδος αυτή δείχνει την ισχυρή δέσμευση της Ελλάδας για το πρόγραμμα και τις συνεχείς μεταρρυθμίσεις».
Ακόμα και ο Σεντένο, που χρησιμοποιεί μια ήπια πολιτική γλώσσα, δεν παρέλειψε να στείλει τις προειδοποιήσεις του: «Είμαι βέβαιος ότι η Ελλάδα θα εφαρμόσει όλα τα υπόλοιπα παραδοτέα για να ολοκληρώσει επιτυχώς το πρόγραμμα. Αυτή είναι η προϋπόθεση για οποιαδήποτε πρόσθετη ελάφρυνση του χρέους». Ο πρόεδρος του Eurogroup είπε ακόμα ότι περιμένουν «η Ελλάδα να παραδώσει τον Απρίλη μια μακροπρόθεσμη στρατηγική ανάπτυξης, η οποία θα αποτελέσει ένα κρίσιμο στοιχείο του πλαισίου που θα καθοριστεί μετά το πρόγραμμα, πλησιέστερα προς το τέλος του προγράμματος». Τέλος, ο πρόεδρος του Eurogroup είπε ότι «θα έχουμε μια πιο περίπλοκη συζήτηση σχετικά με αυτό και με άλλα μέτρα για το χρέος κατά τη συνάντησή μας τον Απρίλη».
Ολα τα παραπάνω είναι γνωστά, δεν προσθέτουν τίποτα καινούργιο στα όσα ξέρουμε μέχρι τώρα. Με τη Γερμανία με υπηρεσιακό υπουργό Οικονομικών και με εκκρεμότητες σε σχέση με την ολοκλήρωση της τρίτης αξιολόγησης, είναι δεδομένο ότι επισήμως δεν μπορεί να λεχθεί τίποτα σε σχέση με το μετα-μνημονιακό καθεστώς. Αυτό δε σημαίνει ότι δε γίνεται συζήτηση ούτε ανεπισήμως. Κι είναι πολύ πιθανό αυτά τα ζητήματα να απασχόλησαν και τη σύντομη συζήτηση που είχαν «στο όρθιο» ο Τσακαλώτος με τον Αλτμάιερ. Ισως ο «δικός μας» να προσπάθησε να «μυρίσει κλίμα» ενόψει της επόμενης συνεδρίασης του Eurogroup, όταν στην πολυθρόνα του γερμανού υπουργού Οικονομικών θα κάθεται ο σοσιαλδημοκράτης Ολαφ Σολτς. Γιατί ο Τσακαλώτος ούτε βλάκας είναι ούτε άπειρος πλέον, για να μην ξέρει ότι η γερμανική στάση δε θ’ αλλάξει επειδή άλλαξε ο υπουργός Οικονομικών. Αυτός, άλλωστε, και με τον Σουλτς τα πήγαινε τέλεια από τότε που διαδέχτηκε τον Μπαρουφάκη.
Και όσα γράφουν οι ανταποκριτές των ελληνικών εφημερίδων, ότι το ΔΝΤ δεν έχει πειστεί για τις προβλέψεις που κάνουν οι Ευρωπαίοι και ετοιμάζεται τον Μάη να ζητήσει -ως έχει δικαίωμα- να εφαρμοστεί το πετσόκομμα του αφορολόγητου από 1.1.2019, μαζί με το πετσόκομμα των συντάξεων, δεν τα βγάζουν από το μυαλό τους. Τους τα λέει ο «αγαπημένος μας» Πόουλ Τόμσεν, που μέσω Αθήνας βρέθηκε επικεφαλής του ΔΝΤ στην Ευρώπη.
Υπήρξε, βέβαια, εκμετάλλευση των δημοσιευμάτων από την αντιπολίτευση στην Αθήνα, οπότε τα «κεντρικά» του ΔΝΤ στην Ουάσιγκτον έβαλαν τον εκπρόσωπο Τύπου Τζέρι Ράις να δηλώσει: «Παραμένουμε προσηλωμένοι στην εφαρμογή των πολιτικών του προγράμματος και στην ελάφρυνση του χρέους. Αυτά τα δύο αποτελούν εδώ και καιρό βασικές προϋποθέσεις για την ενεργοποίηση του προγράμματός μας. Οι δημοσιονομικές προοπτικές και οι πολιτικές για το 2019 θα συζητηθούν τους επόμενους μήνες με την ελληνική κυβέρνηση και τους ευρωπαίους εταίρους, όπως έχει συμφωνηθεί». Χωρίς ιδιαίτερη προσπάθεια μπορεί κανείς να διαπιστώσει ότι ο Ράις δεν έκανε καμιά διάψευση όσων κυκλοφορούν. Δεν απέκλεισε τίποτα. Είπε μόνο ότι αυτά θα συζητηθούν «τους επόμενους μήνες, όπως έχει συμφωνηθεί».
Είναι πραγματικά άχαρο να προσπαθεί κάποιος να απαντήσει στη μπουρδολογία των συριζαίων με την «καθαρή έξοδο». ‘Η να πιστέψει ότι θα καθήσουν ο Τσακαλώτος με τον Χουλιαράκη, θα γράψουν ένα μεγαλοφυές «πρόγραμμα μακροπρόθεσμης στρατηγικής ανάπτυξης», που θ’ αφήσει άφωνους τους ιμπεριαλιστές υπουργούς, οι οποίοι θα το εγκρίνουν διά βοής και με χειροκροτήματα. Μέχρι τον Γενάρη του 2015 υπήρχαν αφελείς που πίστευαν παρόμοιες μπούρδες. Τρία χρόνια μετά, μόνο πολιτικοί απατεώνες (λένε ότι) πιστεύουν τέτοια πράγματα.
Από το 2010 «φωνάζουμε» ότι το χρέος είναι εργαλείο κινεζοποίησης του ελληνικού λαού και αποικιοποίησης της χώρας. Τίποτα δεν αλλάζει, εκτός του ότι τα επόμενα χρόνια τα νέα δάνεια, που θα χρησιμοποιούνται για την αποπληρωμή των παλιών, θα επιχειρηθεί να αντλούνται από τις «αγορές» και όχι από τον μηχανισμό έκτακτης ανάγκης που δημιούργησε η ΕΕ. Η κινεζοποίηση και ο αποικισμός (ιδιωτικοποιήσεις και αυστηρή επιτροπεία) δε θ’ αλλάξουν.
KONTΡΑ: ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΦΥΛΛΟ ΤΟΥ ΣΑΒΒΑΤΟΥ 17 ΜΑΡΤΗ
ΠΗΓΗ:https://athens.indymedia.org
Κοινοποίηση άρθρου
Αρθρογράφος
