Η Ντίβα και η Notorious Ματούλα Κουστένη
AP Photo/Alex Brandon
Ναι, το Facebook είναι τοξικό. Είναι πια περισσότερο εργαλείο χειραγώγησης, πεδίο αντιπαραθέσεων, ανταλλαγής χολής κι εξυπνακισμών, ανούσιων μπλοκαρισμάτων, διαγραφών κι επαναδιαπραγματεύσεων.
Εχει επίσης γεράσει και πλέον μάλλον μας στέλνει ακριβό λογαριασμό για την όποια ενημέρωση μας παρέχει.
Ερχεται όμως μια μέρα του χρόνου που τα social media ανθούν. Σκαλίζουν τη μνήμη, επαναφέρουν πληροφορίες, μας ανοίγουν παράθυρα που δείχνουν κόσμους όπως τους είχαμε ονειρευτεί. Η 16η Σεπτεμβρίου (ημέρα που η θεία φωνή της Μαρίας Κάλλας έσβηνε το 1977 στο Παρίσι) είναι μια τέτοια μέρα. Γιατί ποιος δεν έχει ανάγκη από αυτό το ψηφιδωτό μουσικών, αποφθεγμάτων, νοσταλγίας και θλίψης που μας απομακρύνει για λίγο από την υποχρέωση να συνταχθούμε ή να αντιπαρατεθούμε για τα «κρίσιμα» καθημερινά διακυβεύματα;
Φέτος, δυο μέρες μετά ήρθε ο θάνατος της Ρουθ Μπέιντερ Γκίνσμπεργκ. Ετσι, μια άλλη ιέρεια, της διαφωνίας κι όχι της τέχνης, μια μικροσκοπική γυναίκα 87 ετών, εμβληματική φυσιογνωμία του νομικού και όχι μόνο κόσμου των ΗΠΑ, γέμισε το ίντερνετ λευκά γιακαδάκια και την πολύτιμη κοινωνική της παρακαταθήκη.
Ακόμα κι αν έπρεπε ακόμα μια φορά να «απολογηθούμε» στα αστεία δικαστήρια που στήνονται στα social media για το «Πόσοι επιτέλους ακούνε όπερα σε αυτή τη χώρα;» ή «Πού την ξετρύπωσαν οι Ελληνες όλη αυτή τη γνώση κι ευαισθησία για την αμερικανική πραγματικότητα;», ο στόχος επετεύχθη: Η Notorious R.B.G. με την προοδευτική της κληρονομιά και η απόλυτη Nτίβα της όπερας με τις ανυπέρβλητες ερμηνείες απέδειξαν –πρωταγωνιστώντας σε αυτό το διήμερο τσουνάμι ποσταρισμάτων– όχι το πόσα ξέρουμε. Αυτά, άλλωστε, είναι η προσωπική περιουσία του καθενός. Αλλά το πόση ανάγκη έχουμε την ομορφιά και την πίστη σε έναν πιο δίκαιο κόσμο.
ΠΗΓΗ: efsyn.gr