Η Ρώσικη πρωτοπορεία και το πνεύμα του Αβραμόπουλου…
Μέσα στην γενικότερη σάχλα των δημοτικών-περιφερειακών και των ευρωεκλογών μας κίνησε ιδιαίτερα το ενδιαφέρον η νέα αφίσα της «αντικαπιταλιστικής ανατροπής για την Αθήνα», δηλαδή του συνονθυλεύματος, που υπό τον σεβάσμιο Πέτρο Κωνσταντίνου διεκδικεί το δημαρχιακό θώκο.
Είναι ομολογουμένως καταπληκτική, διότι αποτελεί τομή στην αισθητική των αριστεριστών και περιέχει πρωτόγνωρους, για την αριστερά, συμβολισμούς. Το όραμα τους για την Αθήνα ξεδιπλώνεται σε μια απέριττη δωρική επίπεδη σύνθεση, εντελώς συμμετρική, φτιαγμένη λες εξ ολοκλήρου με το χάρακα, φαντάζει σαν όψη νεοκλασικού κτιρίου της αθηναϊκής μπελ επόκ.
Το θέμα της είναι, βέβαια, το αστικό τοπίο της Αθήνας (μα τί πρωτοτυπία!) Στο κέντρο της και σε περίοπτη θέση απεικονίζεται, κάπως απλουστευτικά είναι η αλήθεια, ο ίδιος ο ιερός βράχος με τον Παρθενώνα!
Σε πρώτο πλάνο ένας ειδυλλιακός δρόμος: ένα δίπατο νεοκλασικό αρχοντικό με την γερμανική αυστηρότητα των γραμμών του και ένα κόκκινο ανθρωπάκι στο μπαλκόνι, και στο επίπεδο του δρόμου δέντρα, παγκάκια και μικρούλικα κόκκινα ανθρωπάκια που αράζουν, τρέχουν και παίζουν μπάλα.
Όλα λαμπίκος, ούτε ένας μετανάστης, ούτε ένας παρείσακτος δεν χωράει σε αυτό τον παράδεισο. Θα μπορούσε κάλλιστα να είναι η Διονυσίου Αρεοπαγίτου και το νεοκλασικό η κατοικία του Άκη Τσοχατζόπουλου. Ακόμα να αναγνωρίσετε τη γειτονιά σας;
Σε δεύτερο πλάνο, εξ αριστερών, μια εμβληματική μεσοπολεμική πολυκατοικία με τα μορφολογικά κατάλοιπα του νεοκλασσικισμού και εκ δεξιών και όσο πιο διακριτικά γίνεται η σιλουέτα της γνώριμης πολυκατοικίας της αντιπαροχής με τα πολλαπλά «ρετιρέ» στους τελευταίους ορόφους.
Αυτό το μεγαλοαστικό έργο τέχνης με τους πολλαπλούς συμβολισμούς συμπληρώνεται με πολύ διακριτικές κόκκινες μουτζουρίτσες, σαν μυγάκια, σαν γλάροι και ένα κόκκινο, κάπως ξεθωριασμένο αστέρι ίσα που φαίνεται στην πολυκατοικία της αντιπαροχής. Και μπροστά και συμμετρικά χάσκει ο θυρεός της αντικαπιταλιστικής συμμαχίας, ένα τερατόμορφο πουλί κάτι μεταξύ μπούφου και τσαλαπετεινού, με ανοιγμένες τις φτερούγες.
Τί μύγα τσίμπησε τους αριστεριστές και είπαν να κάνουν σπονδή στον κλασσικισμό και στην αρχοντιά του 19ου αιώνα με το αισθητικό φίλτρο της Επταετίας; Πού είναι οι κρυμμένες «ομορφιές» της Αθήνας;
Τα κατειλημμένα ερείπια στα οποία στοιβάζονται χιλιάδες οικογένειες μεταναστών σε άθλιες συνθήκες, σύμφωνα και με την ομολογημένη τακτική του καθεστώτος Τσίπρα, που απαιτεί να συντηρείται και να παγιώνεται μια κατάσταση εξαθλίωσης ώστε αυτή, άκουσον άκουσον, να λειτουργεί αποτρεπτικά για την είσοδο νέων προσφύγων και μεταναστών στον ελλαδικό χώρο; Οι πιάτσες ναρκωτικών, όπου «λιώνουν» χιλιάδες εξαρτημένοι; Το λιγοστό και καχεκτικό πράσινο;
Εντάξει, είπαμε, διαβάζουμε και εμείς από διάφορους επαΐοντες ότι «συντηρητικοποιείται η κοινωνία», αλλά, έτσι όπως πάνε τα πράγματα, στην επόμενη εκδήλωσή τους οι πρωτοπόροι στο κάτω-κάτω αντικαπιταλιστές είναι ικανοί να χορέψουν βαλς στη μεγάλη αίθουσα της Βρετάνιας.
ΥΓ. Όπως καταλαβαίνετε, η ρώσικη πρωτοπορεία δεν κολλάει φαινομενικά ως τίτλος, όμως και ο ίδιος ο Στάλιν έκανε στροφή στον μνημειακό νεοκλασσικισμό στη δεκαετία του ’30 ξεπαστρεύοντας εντελώς τη ρωσσική πρωτοπορεία και φυσικά πρώτους και καλύτερους τους ρώσσους καλλιτέχνες αυτού του ρεύματος…
Λ.
ΠΗΓΗ:https://anarchypress.wordpress.com
Κοινοποίηση άρθρου
Αρθρογράφος
