Η υπεροψία Κώστας Γκιώνης
Είμαι πολύ μακριά από τις θρησκείες, από τους θρησκόληπτους και τους θρησκολογούντες, σέβομαι τους πιστεύοντες (λίγοι είναι αυτοί), όταν ο βίος τους συμβαδίζει με τις πανανθρώπινες αξίες πού διδάσκουν οι περισσότερες από τις θρησκείες,
πράγμα εξαιρετικά σπάνιο ανάμεσα στους προσκυνούντες, αυτό όμως είναι κάτι άλλο και άλλο αυτό πού συμβαίνει στην Τουρκία με την περίπτωση της Αγιά Σοφιάς και την μετατροπή της σε Τζαμί.
Η Αγιά Σοφιά δεν είναι ένας απλός ναός, είναι ένα σύμβολο των απανταχού Ορθόδοξων Χριστιανών (250 εκ), στέκει εκεί από το 537 μχ (προυπήρχε παλαιότερος στην ίδια θέση του 360 μχ, πού γκρεμίστηκε για να ανοικοδομηθεί ο νέος), δηλαδή πριν την γέννηση του Μωάμεθ (571 μχ), άρα το οίκημα δεν έχει ιστορικά καμία σχέση με τον μουσουλμανισμό, οπότε οφείλουμε να το σεβόμαστε όπως θα σεβόμαστε όλα τα μνημεία της παγκόσμιας κληρονομιάς, είτε αυτά είναι πολιτιστικά, είτε είναι θρησκευτικά, αυτό διαχωρίζει τον πολιτισμένο άνθρωπο, από τον απολίτιστο, ο σεβασμός στο αντίθετο, στο διαφορετικό, ο σεβασμός στον άλλο, η αγάπη για τον συνάνθρωπο.
Η κίνηση Ερντογάν κάνοντας τζαμί την Αγιά Σοφιά, είχε διπλό νόημα, πρώτο την κατάλυση του κοσμικού κράτους έτσι όπως εδραιώθηκε από τον Κεμάλ Ατατούρκ και την δημιουργία ενός θεοκρατικού καθεστώτος, πού θα βάλει κάτω από τις φτερούγες του όλο το σουνίτικο μουσουλμανικό τόξο, με αρχηγό τον σουλτάνο Ερντογάν και δεύτερο τον εξευτελισμό του αντιπάλου κάνοντας του το σύμβολο της πίστης του, δικό του τόπο λατρείας, λες κι αν ήθελε δεν θα μπορούσε να φτιάξει έναν εξίσου λαμπρό ναό, αυτό δεν είναι τίποτα άλλο από ένδειξη μικρότητας του δυνατού μπροστά στον αδύναμο, μια τραγική και ηλίθια πρόκληση…
Διαφωνώ πλήρως επίσης με τους φωνασκούντες της εδώ όχθης, περί αντιποίνων ανάλογων του «εχθρού», να κάνουμε το σπίτι του Κεμάλ κέντρο μνήμης γενοκτονίας των Ποντίων η την μετατροπή των τζαμιών σε Χριστιανικούς ναούς, δεν μπορείς να κατηγορείς για ωμότητες το τέρας και να ζητάς να γίνεις ίδιος με το τέρας, για να ισοφαρίσεις την απανθρωπιά του, αυτό το οδόντα αντί οδόντος η οφθαλμό αντί οφθαλμού είναι ο ορισμός της ζούγκλας, άλλο να δεχθείς μία πολεμική επίθεση και να την αποκρούσεις με όλες τις δυνάμεις σου κι άλλο να ανταγωνίζεσαι την αθλιότητα του απολίτιστου.
Η ιστορία έχει αποδείξει ότι τέτοιες ανάρμοστες συμπεριφορές από την μεριά του νικητή σε βάθος χρόνου δεν του βγαίνουν σε καλό, στο τέλος γυρίζουν σαν μπούμερανγκ επάνω του, καμιά βέβαια κλειστή πύλη δεν θα ανοίξει, κανένας μαρμαρωμένος βασιλιάς δεν πρόκειται να ζωντανέψει για να πνίξει τους άπιστους στο αίμα τους, μόνοι τους θα βγάλουν τα μάτια τους, η υπεροψία είναι μια καλοακονισμένη λεπίδα, πού κόβει τους πάντες, ακόμα κι αυτόν πού την κρατά…
ΠΗΓΗ: anemosantistasis.blogspot.com
Κοινοποίηση άρθρου
Αρθρογράφος
