Εις Μνήμην (3)
Για τον αδελφό μας Γρηγόρη Θωμόπουλο που «έφυγε» πριν δύο χρόνια, στις 30 Δεκεμβρίου 2015.
«Ένα αντίο
«Σαν ν’ ακούς για πρώτη φορά τους ήχους από το μακρινό παρελθόν και από το μακρινό μέλλον να καθαρίζουν και να συνταιριάζονται. Αναρίθμητοι μουσικοί ξεπροβάλουν από τις ρωγμές του χρόνου. Μια απόκοσμη συμφωνία ερμηνειών καμπυλώνει τον χωροχρόνο και δεν ξέρεις αν είναι ένα εκστατικό πανηγύρι ή μια βουβή κηδεία. Είναι μια καταβόθρα που δύσκολα κοιτάζεις, αφού από μέσα της ξεπηδά σαν λάβα ο φόβος της απέραντης ευτυχίας, της άφθαρτης αιωνιότητας και της αβάσταχτης θλίψης της ματαιότητας και του θανάτου. Είναι ένας καταρράκτης που, βουτώντας μέσα του, δεν είσαι σίγουρος αν θα βρεις τα πτώματα όλων των προσφιλών σου προσώπων, σαν τα θύματα ομαδικής σφαγής κάποιας εξουσιαστικής θηριωδίας, ή πίσω απ’ τα κρύα χειμωνιάτικα νερά του υπάρχει μια απάτητη, ολάνθιστη ανοιξιάτικη κοιλάδα που φιλιέται με τα γέλια των παιδιών».
(Χαΐνης Αποστολάκης).
Αναρχικός Πυρήνας Χαλκίδας
Από την ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ, φ. 157, Φεβρουάριος 2016
Κοινοποίηση άρθρου
Αρθρογράφος
