ΙΣΤΟΡΙΕΣ (ΔΙΔΑΚΤΙΚΕΣ ΚΑΙ ΕΠΙΚΑΙΡΕΣ) ΑΠΟ ΤΑ ΜΟΛΥΒΕΝΙΑ ΧΡΟΝΙΑ (1)
Το παρακάτω απόσπασμα από το βιβλίο του Giorgio Bocca Εμείς οι Τρομοκράτες, Δώδεκα χρόνια ένοπλου αγώνα στην Ιταλία, Μιλούν οι Πρωταγωνιστές έρχεται αμέσως μετά την καταγραφή της κατηγορηματικής άρνησης του συγγραφέα να συνταχθεί με εκείνους που υποστήριζαν τότε ότι ο νόμος για τους μεταμεληθέντες ήταν αποτελεσματικός και «πέτυχε» εκατοντάδες συλλήψεις και το τέλος της «τρομοκρατίας».
Ο Giorgio Bocca εμφανίζεται πεπεισμένος ότι δεν είναι οι μεταμεληθέντες, που κατατρόπωσαν την «τρομοκρατία», αλλά η ήττα της «τρομοκρατίας», που δημιούργησε τους μεταμεληθέντες.
Ο συγγραφέας διακρίνει εύστοχα ότι όσο καταποντίζεται η «τρομοκρατία» στο «πάτο του βαρελιού» τόσο οι ηγέτες της χρησιμοποιούν μια όλο και πιο εκλεπτυσμένη φρασεολογία «με επιστημονικές αναλύσεις για να ξεχωρίσουν από τον συρφετό» και να εξηγήσουν την «ανυπαρξία του κινήματος» γαντζωμένοι ακόμα περισσότερο στον λενινιστικό συγκεντρωτισμό τους.
«Αυτό το δοκίμιο κλείνει με την υπενθύμιση ενός επεισοδίου, το οποίο οι εφημερίδες και τα μαζικά μέσα επικοινωνίας το πέρασαν στα πεταχτά: την απόπειρα δολοφονίας του Μάριο Μορέττι στις φυλακές του Κουνέο. Να πως το διηγείται ο Ενρίκο Φέντζι: «Βρισκόμασταν έξω, σε μια αυλίτσα περιφραγμένη με συρματόπλεγμα. Κάποια στιγμή ανοίγει η καγκελόπορτα, η οποία κανονικά έπρεπε να ήταν κλειδωμένη, και μπαίνει κάποιος Φιγκουέρας από την οργάνωση Azione Rivoluzionaria, καταδικασμένος σε ισόβια.
Ο Μορέττι ακουμπισμένος στο συρματόπλεγμα καπνίζει ένα τσιγάρο· ξαφνικά βλέπει τον Φιγκουέρας να ορμάει εναντίον του κρατώντας ένα μαχαίρι και κάνει μια απότομη κίνηση, αποφεύγει το θανάσιμο πλήγμα, αλλά τραυματίζεται ελαφρά στο θώρακα. Εγώ που παρακολουθώ τη σκηνή βλέπω τον Μορέττι να πέφτει, αλλά δεν βλέπω ότι ο Φιγκουέρας είναι οπλισμένος με μαχαίρι. Έτσι τρέχω προς τον Μορέττι, αλλά ο Φιγκουέρας γυρίζει και αρχίζει να χτυπάει στον αέρα, ενώ εγώ οπισθοχωρώ. Με γλιτώνει ο Μαουρίτσιο Πεντρατσίνι, που βγάζει το δίχτυ του πινγκ-πονγκ και του το ρίχνει στο πρόσωπο. Δεν είναι ότι το δίχτυ τον αναχαιτίζει, αλλά κοιτάζει γύρω, βλέπει ότι οι σύντροφοι τον περικυκλώνουν και ότι η πόρτα είναι μακριά και γυρίζει να φύγει. Οι φύλακες, οι οποίοι μέχρι εκείνη την στιγμή παρακολουθούσαν χωρίς να επεμβαίνουν, του παίρνουν το μαχαίρι και τον αφήνουν να φύγει. Δεν καταλάβαμε ποτέ την αιτία της απόπειρας. Ίσως οι καραμπινιέροι να ήθελαν να απαντήσουν με μια τρομοκρατική πράξη στις τρεις απαγωγές, οι οποίες έγιναν η μια μετά την άλλη εκείνην την εποχή, του Τσιρίλλο, του Ταλιέρτσο και του Σαντρούτσι. Ή ίσως κάποιος από τους επικεφαλής των δεσμοφυλάκων αποφάσισε να αποδώσει δικαιοσύνη στέλνοντας τον εκτελεστή Φιγκουέρας».
Ο Ρομπέρτο Ονιμπένε έχει άλλη άποψη: «Για μένα πίσω από την απόπειρα δεν υπήρχε κανένας. Απλώς ο Φιγκουέρας ήθελε να φύγει από τις φυλακές του Κουνέο, όπου έχουν έλθει μαφιόζοι ορκισμένοι να τον καθαρίσουν. Η απόπειρα κατά του Μορέττι ήταν λόγος για αυτόματη μεταγωγή σε άλλες φυλακές». «Δεν με ενδιαφέρουν τα παρασκήνια», λέει ο Μορέττι, «ξέρω μονάχα ότι αν με χτυπούσε μερικά χιλιοστά πιο δεξιά, δεν θα ήμουν εδώ να σας διηγούμαι την ιστορία».
Κανένας δεν κατόρθωσε να εξηγήσει τα μυστικά της σαδιστικής δικαιοσύνης: Γιατί οι αδιάλλαχτοι στάλθηκαν στα ίδια κελιά ή στις ίδιες πτέρυγες με εκείνους οι οποίοι ήταν πασίγνωστοι μετανοημένοι; Άγριες ιστορίες· ο Έννιο ντι Ρόκκο δολοφονημένος στην φυλακή του Τράνι, η Μαρία Τζιοβάννα Μάσσα διέφυγε το θάνατο ως εκ θαύματος στις φυλακές της Βογκερά, οι μετανοημένες τρομοκράτισσες των φυλακών Πάλμι, που μετανόησαν για να μετανοήσουν, αποδεικνύουν χαράσσοντας στο πρόσωπο την Ιμμακολάτα Γκαρτζιούλο· η Μαρία Γκρατσία Μπιανκόνε ποδοπατείται μέχρι αίματος στις φυλακές της Λατίνα και τέλος, η πιο φρικτή περίπτωση: του Σολντάτι, μέλους της Prima Linea, ο οποίος αποπειράθηκε να περάσει στην οργάνωση Walter Alasia αλλά συνελήφθη. Δεν είναι γνωστό ακόμα πως οι Ερυθροταξιαρχίτες της φυλακής του Κουνέο πείστηκαν ότι μίλησε. Τον σκοτώνουν σαν σκυλί. Κατόπιν θα μάθουν ότι ο νεαρός δεν υπήρξε δηλωσίας».
Δημοσιεύθηκε από Λ_Μ
Κοινοποίηση άρθρου
Αρθρογράφος
