Κακά στερνά…Ο Στάθης στον eniko
Την ίδια εκείνη ημέρα, με την ίδια εκείνη τροπολογία που η κυβέρνηση έκοβε το ΕΚΑΣ, ενδυνάμωνε ταυτοχρόνως τα φορολογικά προνόμια των βουλευτών. Μαζί με τους βουλευτές της Ν.Δ. καθώς και άλλων κομμάτων. Διότι σε τέτοια
θέματα («ηθικού πλεονεκτήματος»), μεταξύ κατεργαραίων ειλικρίνεια. Είναι πλέον αγώνας άγονος για τον ΣΥΡΙΖΑ να υπερασπίζεται την αριστερή του ταυτότητα, όσον εφαρμόζει νεοφιλελεύθερη πολιτική. Πόσω μάλλον όταν σε ένα χαμηλότερο επίπεδο η κυβέρνηση εφαρμόζει κουτοπόνηρη πολιτική (όπως η προαναφερθείσα για τις βουλευτικές αποζημιώσεις) ή απολύτως ανήθικη (όπως η αναβίωση της παλαιοκομματικής πολιτικής για τη δημιουργία πελατειακού κράτους) ή κάθε άλλου τύπου πολιτική που αναπαράγει παλιές παθολογίες και δημιουργεί νέες.
Η δημιουργία τεράτων όπως ο ΕΦΚΑ, η συνεχής επίδειξη αδιαφορίας για τους δυσπραγούντες, η κατασυκοφάντηση πολλών εξ αυτών, όταν διαμαρτύρονται, ότι είναι φασίστες ή βαλτοί, αποξενώνουν τους πολίτες από την κυβέρνηση, αλλά και από το πολιτικό σύστημα γενικότερα. Προσέτι, το αλλοπρόσαλλο της κυβερνητικής πολιτικής σε τομείς όπως η Υγεία, το διατεταγμένο σε τομείς όπως η Παιδεία, καθώς και η γενικότερη ανικανότητα που επιδεικνύεται επιβαρύνουν το κλίμα. Που για μεγάλα τμήματα του λαού είναι πλέον αφόρητο. Ομως η κυβέρνηση τον χαβά της, Γιατί;
Η κυβέρνηση αυτή δεν απευθύνεται πλέον στο εκλογικό σώμα. Ούτε καν σε όσους την ψήφισαν. Απευθύνεται μόνον στον ΣΥΡΙΖΑ που της απέμεινε. Η κυβέρνηση Τσίπρα και ο ίδιος ο Τσίπρας ζουν σε ένα γκέτο αυτοαναφορικότητας. Απευθύνονται πλέον στον εαυτό τους, προσπαθώντας να προσθέσουν σε αυτόν κάποιο προσέτι μέγεθος, απευθυνόμενοι προς τη σοσιαλδημοκρατία – εγχώρια και ευρωπαϊκή. Ταυτοχρόνως, για όσα αφορούν τα μέτρα, η κυβέρνηση απευθύνεται στα άλλα κόμματα (που κατά τα άλλα υβρίζει), προσπαθώντας να εξασφαλίσει πολιτική συνενοχή (ένας καλός τρόπος για να αντιλαμβάνεται κανείς τη συναίνεση). Πρόκειται για μια παράλογη πολιτική συμπεριφορά. Γιατί; Διότι
η κυβέρνηση αυτή είναι πλέον αυτοαναφορική και πολλοί στον ΣΥΡΙΖΑ επιμένουν να νομίζουν ότι μπορούν να παραμυθιάζουν τους άλλους όπως αλληλοπαραμυθιάζονται οι ίδιοι.
Η πρόσφατη έκθεση της ΓΣΕΕ για την κατάσταση των ελληνικών νοικοκυριών είναι η πιο τραγική από την έναρξη της υπαγωγής των Ελλήνων στη σκλαβιά των μνημονίων. Και η κυβέρνηση στην κοσμάρα της! Δανείζεται 3 δισ. ακριβό χρήμα από την Παγκόσμια Τράπεζα για να δημιουργήσει χιλιάδες θέσεις αντιπαραγωγικής υποαπασχόλησης και να εκμαυλίσει όσο πιο πολλές απελπισμένες συνειδήσεις μπορέσει. Δημιουργεί παραοικονομία πολύ μεγάλων διαστάσεων με τις ΜΚΟ και το Προσφυγικό, ανίκανη να προχωρήσει
σε ένα εθνικό σχέδιο παραγωγικής ανασυγκρότησης. Ενώ είναι βέβαιον ότι τα νέα μέτρα θα αποτελειώσουν τις όποιες ελπίδες έχει αυτή η χώρα για να σηκώσει κεφάλι, ο Τσίπρας και οι περί αυτόν βαυκαλίζονται ότι θα αναστήσουν την οικονομία – έτσι όπως την ανέστησαν δυο, τρεις φορές ως τώρα. Δημοσίως. Διότι στο παρασκήνιο μαίνεται πόλεμος. Ο πόλεμος που προκαλείται από την επερχόμενη ήττα. Ετσι, «επανέρχεται» ο κ. Παππάς, ρίχνει (και ως εκ τούτου) προειδοποιητικά πυρά ο κ. Σκουρλέτης, άγχεται η κυρία Αχτσιόγλου, δικτυώνεται ο κ. Φίλης, είναι μονίμως σε κατάσταση υπερδιέγερσης ο κ. Τσακαλώτος και ταυτοχρόνως ουδείς γνωρίζει τι μπουνταλοσύνη τέξεται η επιούσα. Τόσκας, Ζουράρις, Γαβρόγλου, Πολάκης, ο καθείς κι ο χαβάς του, ο καθείς και ο χαβαλές του. Μια Βαβέλ. Που αποσαθρώνεται,
διότι απλούστατα χειρίζεται μνημόνια, εκτελεί διαταγές και η εκτέλεση αυτών των διαταγών αποτελεί εκτέλεση Συμβολαίου Θανάτου για την Ελλάδα. Πολλοί από τους βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ στις κατ’ ιδίαν συνομιλίες μεταξύ τους ή με φίλους διεκτραγωδούν τη συμφορά που τους έχει βρει, να προκαλούν τόσα πολλά δεινά στους εργαζόμενους. Πλην όμως, άλλοι από δειλία κι άλλοι για λόγους που εν τέλει δεν ενδιαφέρουν κανέναν, σιωπούν. Κατά βάθος
γνωρίζουν ότι από τον ΣΥΡΙΖΑ (για να παραφράσουμε τον Μπρεχτ) θα απομείνει αυτό που πέρασε από μέσα του, τα μνημόνια.
Στα δύο χρόνια που κυβερνά ο ΣΥΡΙΖΑ η κατάσταση των εργαζομένων χειροτέρευσε. Σε πολλούς τομείς δραματικά, Η περίοδος χάριτος έχει εξαερωθεί προ πολλού. Εκείνοι που έλεγαν (για τον Τσίπρα) ότι «τουλάχιστον το παλεύει το παιδί» τώρα λένε «δυστυχώς αυτό το παιδί μάς δουλεύει».
«Παιδί»! μια λέξη που εξέφραζε ελπίδα, τώρα εκφράζει περιφρόνηση. Και όντως για παιδιαρίσματα πρόκειται. Οταν, λόγου χάριν, ο κ. Ολάντ εισηγείται κατ’ εντολήν Μέρκελ την «Ευρώπη των πολλών ταχυτήτων», ο «δικός μας» απαντάει με την «Ευρώπη των πολλαπλών επιλογών»!! (άρθρο Τσίπρα στην «Εφημερίδα των Συντακτών»). Τι σημαίνει Ευρώπη των πολλαπλών επιλογών, ρωτήστε τον Κύρο Γρανάζη να σας πει, η στήλη δεν διαθέτει IQ… 360 μοιρών.
Η Ευρωπαϊκή Ενωση μεταλλάσσεται σε θηρίο και ο Τσίπρας το ’χει ρίξει στους εξυπνακισμούς. Στις σοφιστείες («συμμαχία των λογικών»), στα ψέματα (για τα μέτρα που αποδέχεται) και στις χίμαιρες (να τρουπώσει κι αυτός στη Σοσιαλδημοκρατία). Αυτοί
που γονάτισαν, θέλουν τώρα να ενσωματωθούν. Και, ει δυνατόν, να πάρουν προαγωγή: από εντολοδόχοι να γίνουν προσωπάρχες, ή, όπως το λένε τώρα, μάνατζερ ανθρώπινων πόρων.
Πρώτη φορά κόμμα που έλκει την καταγωγή του απ’ την Αριστερά παραδίδει τέτοια μαθήματα ραγιαδισμού σε μια κοινωνία. Το μόνον που φαίνεται να ενδιαφέρει αυτούς που αυτάρεσκοι δηλώνουν ότι δεν θα γίνουν μια «αριστερή (τρομάρα τους) παρένθεση» είναι να παρατείνουν παντί τρόπω και με κάθε κόστος την παραμονή τους στην κυβέρνηση – δεν λέω στην εξουσία, διότι από άλλους εξουσιάζονται. Αυτή θα είναι η τελευταία τους μάχη, κατά τη διάρκεια της οποίας θα σφάζονται και μεταξύ τους ενόσω η «απαισία έκβασις» θα πλησιάζει…
Κοινοποίηση άρθρου
Αρθρογράφος
