Κύκλος. Κλωστή. Κόσμος.
Η γατίσια ουρά σκίζει τον αέρα αφήνοντας υπονοούμενα για επικείμενο κυνήγι…
Οι γηραιοί προστατεύουν τους νεότερους (ή για πάντα νέους) κρατώντας τους αιχμάλωτους στο νησί της ακινησίας. Ακινησία: είσαι ελεύθερος να κινηθείς μόνο μέσα στον νοητό κύκλο έχοντας φορέσει την κλωστή στο πόδι για να μην αφαιρεθείς και χάσεις το δρόμο μέσα στον κύκλο (η ίδια κίνηση ξανά και ξανά).
Πώς κάνεις έτσι για μια κλωστή;
Τερματίσαμε και δεν υπάρχει άλλη πίστα να χυμήξουμε στους εφιάλτες των πρότερων φόβων μας
Όταν ένας άνθρωπος φωνάζει στην καταδικασμένη του ζωή κανείς δεν (του) απαντάει. Έφυγαν από καιρό τα όνειρά σου μα έμεινες να τα κοιτάς καθώς σέρνονταν από την κλωστή του ποδιού σου.
Κοινωνία: αυγό που έσπασε και τώρα χορταίνουμε την ασυλία μας με τα τσόφλια
Η βροχή βουβαίνεται συνεχώς κι ας έχει να πει πολλά. Σαν προβάλλουν οι πρώτες δειλές σταγόνες, λες κι ένα πόδι της πατά στα λόγια μες στις λακούβες κι εκείνα χάνονται αθόρυβα στην κοιλιά της γης.
Η καταδικασμένη φωνή συνεχίζει να φωνάζει τη δυσαρέσκειά της για το χώρο που δε χωρά ούτε εκείνη, ούτε τα κακοποιημένα όνειρά της
Οι άνθρωποι νοσούν στις εξελιγμένες κοινωνίες
Η νόσος (ανίατη τις περισσότερες φορές) ντύνει τους ανθρώπους με το ρούχο της αποτυχίας
Απέναντι στέκουν οι «δίκαιοι». Παρατηρούν τους «ασθενείς».
Κοινοποιούν την τρέλα, κοινοποιούν τον πόλεμο, κοινοποιούν την τρέλα του πολέμου, κοινοποιούν τα άμοιρα σχέδια χιλιάδων αθώων που η δύναμη της απόρριψης και ο φόβος της μοναξιάς τους έστειλαν κατευθείαν στην απόρριψη και στη μοναξιά.
Κοιμήσου άγγελε της συμφοράς. Βυθίσου σε ύπνο ατάραχο (εκεί που τα όνειρα αφομοιώνονται από τρελούς).
Σαν τροφή σε πεινασμένο αλέθονται οι μισότρελες κόρες των αθώων ματιών
Μη δεις τίποτα
Ξύπνα κι άρχισε να αχρηστεύεις τους περιττούς ουρανούς, τους λογικούς, τους κόμπους που δεθήκαμε δίχως να ρωτηθούμε
Μην πεις τίποτα
Άφησε την ιδανική αφορμή να συστηθεί από μόνη της στην άπειρη αιτία της μέρας
Οι μήνες τρίβουν τα χέρια τους, τρίζουν τα δόντια τους, και γραπώνονται από το μανδύα των βεβηλωμένων αειθαλών συνευρέσεών τους με τους άμοιρους παίκτες
Πόση μοναξιά σε έναν απίθανα τολμηρό κόσμο
Τόση μοναξιά σε έναν απίστευτα πληθωρικό κόσμο
Τόσα κτήρια το ένα δίπλα στο άλλο κι ούτε μια ενθαρρυντική φωνή δεν σε επισκέπτεται τις άνυδρες νύχτες να σε δροσίσει με τη φλόγα της επόμενης μέρας
Φύλαξε τις κόρες των αθώων ματιών (έχουν δει πολλά). Φύλαξέ τις στο εικονοφυλάκιο των αδέσποτων / ιδεατών κόσμων
Στη γη να ψάχνεις το παρελθόν. Στον ουρανό το μέλλον και στη φωτιά το παρόν.
Με τα συμπεράσματα φτωχύναν τα περάσματα
Ο νους (γυμνός κι αληθινός) εκτοπίζεται
Ο νους εξορ(γ)ίζεται από εξορκισμούς μυστήριων και απόμακρων ομοιόμορφων περιβολών
Κύκλος. Κλωστή. Κόσμος.
ophelia
ΠΗΓΗ: anarchypress.wordpress.com
Κοινοποίηση άρθρου
Αρθρογράφος
