ΛΑΡΚΟ: Ξεσηκωμός ξανά!
Πηγή: Ριζοσπάστης
Ξεσηκωμός ξανά! Το σύνθημα αυτό σαλπίζουν εργαζόμενοι και Σωματεία της ΛΑΡΚΟ μπροστά στην «τελική πράξη» που ετοιμάζει η κυβέρνηση, μετά τις ανακοινώσεις της ότι 1η Αυγούστου σταματάει την παραγωγική δραστηριότητα, με στόχο να βάλει λουκέτο στην επιχείρηση, καταδικάζοντας στην ανεργία τους εργαζόμενους και στον μαρασμό χωριά και πόλεις στις περιοχές όπου δραστηριοποιείται.
Μετά από σχεδόν τρία χρόνια αγώνα, που οι εργαζόμενοι κατάφεραν να στραπατσάρουν κάθε επιχείρημα και κάθε συκοφαντία σε βάρος τους, που πέτυχαν να παγώσουν τους εγκληματικούς σχεδιασμούς, αποδεικνύοντας ότι μόνο «περίπατος» δεν ήταν για την κυβέρνηση το ξεσπίτωμά τους, τώρα ετοιμάζονται για μια ακόμα σημαντική μάχη.
Οι επόμενες μέρες και βδομάδες είναι κρίσιμες για το σήμερα και το αύριο χιλιάδων οικογενειών. Δεν αφορούν μόνο τους εργαζόμενους της ΛΑΡΚΟ αλλά μεροκαματιάρηδες και βιοπαλαιστές από κάθε κλάδο και δραστηριότητα, που έρχονται αντιμέτωποι με τον εφιάλτη του λουκέτου.
Είναι αλήθεια ότι απέναντί τους οι εργαζόμενοι έχουν ισχυρούς αντιπάλους: Την κυβέρνηση, τα αστικά κόμματα και την ΕΕ. Τους επιχειρηματικούς ομίλους που έχουν μυριστεί το ψητό και ετοιμάζονται να το ξεκοκαλίσουν, πετώντας τους εργαζόμενους και τα δικαιώματά τους σαν την τρίχα απ’ το ζυμάρι.
Εχουν απέναντι μια διαχρονική στρατηγική απαξίωσης της σημαντικής αυτής παραγωγικής μονάδας, που η λειτουργία της με κριτήριο το «κόστος – όφελος» για το κεφάλαιο και το κράτος του την οδήγησε στη σημερινή κατάσταση.
Ομως, οι εκατοντάδες εργαζόμενοι, αυτοί που χρόνια τώρα έμαθαν «πώς δένεται τ’ ατσάλι», έχουν αποδείξει ότι δεν το βάζουν κάτω. Εχουν ακυρώσει κάθε προσπάθεια διάσπασης και, κυρίως, εξακολουθούν να έχουν πολύ σημαντικά όπλα για να αντιπαρατεθούν με την πολιτική της διάλυσης.
Εχουν στο πλάι τους σύσσωμη την εργατική τάξη, εργαζόμενους και σωματεία από μια σειρά κλάδων και χώρων δουλειάς, που δεν σταματούν να εκφράζουν την αλληλεγγύη και τη στήριξή τους. Το σύνθημα «Αδέρφια από τη ΛΑΡΚΟ είμαστε μαζί σας», που αντηχούσε στην Αθήνα, στο μεγάλο συλλαλητήριο του περασμένου Φλεβάρη, από εκατοντάδες συνδικάτα όλης της χώρας, έχει αφήσει πολύτιμη παρακαταθήκη, αποτυπώνει την τεράστια δύναμη του κοινού συντονισμένου αγώνα.
Εχουν στο πλευρό τους μικροεπαγγελματίες, μαθητές, γυναίκες των λαϊκών οικογενειών απ’ όλη την περιοχή, που σαν μια γροθιά έχουν δώσει δείγματα ανυποχώρητης μάχης, έχουν κάνει υπόθεσή τους την πάλη ενάντια στο λουκέτο.
Εχουν μια ιστορία συγκλονιστικών αγώνων, που έχει σφραγίσει την πορεία του εργατικού κινήματος της χώρας μας, με κινητοποιήσεις – σημεία αναφοράς για τη σύγχρονη εργατική πάλη.
Εχουν στα χέρια τους το πιο σημαντικό όπλο, την αναγνώριση και επίσημα των τεράστιων παραγωγικών δυνατοτήτων της ΛΑΡΚΟ, ότι δεν είναι «βαρέλι δίχως πάτο», όπως προσπαθεί να την παρουσιάσει η κυβέρνηση, για να νομιμοποιήσει τα διαλυτικά της σχέδια. Αυτό αποδεικνύει η εκτόξευση της τιμής του νικελίου, λόγω της σημασίας που αποκτά για την ηλεκτροκίνηση.
Με αυτά τα όπλα, οι εργαζόμενοι οργανώνουν μια ακόμα σημαντική μάχη, για την ίδια τους τη ζωή. Η δύναμη είναι στα δικά τους χέρια και έχει πια αποδειχθεί ότι κυβερνητικοί «σωτήρες» δεν υπάρχουν. Αντίθετα, κάθε κυβέρνηση πρόσθετε περισσότερους κρίκους στην αλυσίδα της απαξίωσης και της ιδιωτικοποίησης.
Ταυτόχρονα, μέσα από τις ίδιες τις εξελίξεις, ανοίγεται μπροστά στους εργαζόμενους και στον λαό το πραγματικό ερώτημα: Κάτω από ποιες προϋποθέσεις θα μπορούσε η ΛΑΡΚΟ να αναπτύξει και να διευρύνει τις παραγωγικές της δυνατότητες, να εξασφαλίσει δουλειά με αξιοπρέπεια σε ακόμα περισσότερους, να πάψει ο εφιάλτης της ανεργίας, να μην υπάρχει ο φόβος του ατυχήματος, της επαγγελματικής ασθένειας;
Την απάντηση δίνει η πρόταση του ΚΚΕ, που δεν έλειψε λεπτό από το πλευρό τους: Μόνο με τα μεταλλεία, τον ορυκτό πλούτο και τις μονάδες παραγωγής κοινωνική ιδιοκτησία, ενταγμένη στον κεντρικό σχεδιασμό που θα αναπτύξει η εργατική εξουσία, μπορεί η ΛΑΡΚΟ, και κάθε μεγάλη επιχείρηση, να αποτελέσει μοχλό ανάπτυξης προς όφελος του λαού, να έχει πολύτιμη συμβολή στην ολόπλευρη ικανοποίηση των αναγκών των εργαζομένων.
Σε αυτόν τον δρόμο της σύγκρουσης για μια πραγματικά καλύτερη ζωή αξίζει κάθε θυσία και όχι για «λύσεις» που ανακυκλώνουν τα αδιέξοδα των εργαζομένων, για να τους πετάξουν τελικά στον δρόμο.
ΠΗΓΗ: tsak-giorgis.blogspot.com
Ετικέτες
Κοινοποίηση άρθρου
Αρθρογράφος
