Mark Boyle, Ο άφραγκος άνθρωπος
Το να βαδίζεις στο μονοπάτι της ζωής χωρίς χρήματα είναι σαν να μπαίνεις σε ένα παρθένο δάσος τα μεσάνυχτα χωρίς φανάρι. Διαισθάνεσαι ότι είναι ένα καταπληκτικό μέρος για να ζήσεις, όμως φαντάζει απέραντο· κάποιες φορές, ασφυκτικά άγνωστο. Δεν έχεις ιδέα τι υπάρχει πιο κάτω ή πόσο πρέπει να περπατήσεις. Όμως, συνεχίζεις να περπατάς.
Ύστερα από μερικές ώρες συναντάς έναν άγνωστο ο οποίος προσπαθεί να φτάσει στο ίδιο σημείο από άλλο μονοπάτι. Αλληλοβοηθιέστε. Το ότι κάποιος άλλος θέλει να φτάσει στο ίδιο σημείο με σένα δε σε κάνει απλώς να αισθάνεσαι πιο ασφαλής· ενισχύει παράλληλα την πεποίθησή σου πως αξίζει να προχωρήσεις σε αυτό το μέρος. Αισθάνεσαι λιγότερο μόνος κ περισσότερο λογικός.
Στις τέσσερις το πρωί, καθώς η πιο σκοτεινή ώρα της νύχτας χαλαρώνει τη λαβή με την οποία έχει αδράξει τις αισθήσεις σου, διακρίνεις λίγο παρακάτω μια ομάδα ανθρώπων που αναζητά το ίδιο μέρος. Πηγαίνεις κοντά κ συνεχίζεις μαζί τους. Παρατηρείς κάποια χαρακτηριστικά σημεία, κρατάς σημειώσεις κ κρεμάς σημαίες για να βοηθήσεις κ άλλους που ίσως θελήσουν να εξερευνήσουν το δάσος.
Όσο πλησιάζει η ανατολή τόσο περισσότερους ανθρώπους συναντάς κ το δάσος γίνεται λιγότερο τρομακτικό. Τα άγρια θηρία που φοβόσουν πως θα συναντήσεις δεν εμφανίστηκαν. Ξαφνικά, φτάνεις σε ένα μικρό ξέφωτο. Έχεις την εντύπωση πως κάποιος ζούσε εδώ πριν από πολλές γενιές. Εσύ κ όλοι οι άνθρωποι που είδες στο δρόμο συναντιέστε εκεί, ακριβώς την ίδια στιγμή, ενώ πολλοί ακόμη φτάνουν σε αυτό το σημείο από εντελώς διαφορετικές κατευθύνσεις.
Όπως κ εσύ, αναζητούν αυτό που η διαίσθησή τους τούς είπε πως ίσως να είναι ένας παράδεισος. Καθώς όλοι συγκλίνουν στο ίδιο σημείο, ο ήλιος ανατέλλει πάνω από τον ορίζοντα του ξέφωτου. Το φως του αποκαλύπτει πως το μέρος αυτό είναι τόσο μαγευτικό όσο φαντάζονται όλοι. Υπάρχει αφθονία. Οι άνθρωποι βοηθούν ο ένας τον άλλο να μαζέψουν φρούτα κ καρπούς, μοιράζονται τις σοδειές τους. Μαζί χτίζουν κατοικίες κ υπάρχουν υπεραρκετά αγαθά για τις ανάγκες όλων.
Το πώς κατάφεραν όλοι να συγκλίνουν στο ίδιο σημείο ταυτόχρονα, από διαφορετικές κατευθύνσεις, χωρίς να έχουν χάρτη, είναι ένα από τα μυστήρια της ζωής. Ορισμένοι δεν ήξεραν καν για ποιο λόγο πήραν το μονοπάτι που οδηγούσε σε αυτό το δάσος. Ήξεραν απλώς πως το προηγούμενο μονοπάτι όπου βάδιζαν δεν ήταν τόσο ευχάριστο όσο νόμιζαν αρχικά. Καθένας το έκανε για διαφορετικούς λόγους, κ όμως όλοι ανακάλυψαν τον παράδεισο στο ίδιο μέρος.
Η είσοδος στον κόσμο της ζωής χωρίς χρήματα μπορεί να μοιάζει πολύ τρομακτική. Όμως, ποια γνήσια περιπέτεια δε μοιάζει τρομακτική; Μήπως οι άνθρωποι έκαναν τις σπουδαιότερες ανακαλύψεις τους φροντίζοντας να μην ξεβολευτούν; Τα καλά νέα για όποιον θέλει να εξερευνήσει είναι πως όλο κ περισσότεροι άνθρωποι βαδίζουν σε αυτό το μονοπάτι, αφήνουν σημάδια, στερεώνουν πλάκες, γράφουν οδηγούς. Το μόνο που χρειάζεται να κάνει κάποιος είναι να αποφασίσει πως θέλει να ξεκινήσει. Αυτό είναι το δυσκολότερο κομμάτι.
Αυτό το βιβλίο είναι ένας πολύ πρόχειρος χάρτης του δάσους. Η ζωή χωρίς χρήματα είναι μια περιπέτεια· κ όπως σε κάθε περιπέτεια, καλό είναι που κ που να αφήνετε το χάρτη κατά μέρος για να δείτε που οδηγεί το μονοπάτι. Αν σας ενδιαφέρει να εξερευνήσετε αυτό τον τρόπο ζωής, σας προτείνω να βρείτε το δικό σας δρόμο.
Καθένας μας είναι διαφορετικός κ ζούμε σε διαφορετικές κοινότητες. Δεν υπάρχει μία λύση που να ταιριάζει σε όλες τις περιπτώσεις· οι λύσεις μας πρέπει να έχουν τοπικό χαρακτήρα, ώστε να καλύπτουν τις ανάγκες των ανθρώπων κ του περιβάλλοντος στο οποίο ζούμε. Η ζωή χωρίς χρήματα ήταν ο τρόπος με τον οποίο ζούσαμε κάποτε, όμως από τότε έχουν περάσει πολλά χρόνια.
Κανείς μας δεν είναι δάσκαλος· όλοι είμαστε μαθητές, διδασκόμαστε ο ένας από τις εμπειρίες του άλλου. Ελπίζω να ανακαλύψετε κάτι χρήσιμο στις δικές μου παραστάσεις. Κρατήστε ότι θεωρήσετε χρήσιμο κ τα υπόλοιπα αφήστε τα στον κάδο ανακύκλωσης ιδεών.
ΠΗΓΗ:http://www.enallaktikos.gr