Μάθετε «κύριε» Δένδια! Ποιά ήταν η Γεωργία Βασιλειάδου…
Aγαπητέ κ.Δένδια,
Έχω τη τιμή να σας ενημερώσω πως το γυναικείο φύλο δεν είναι εμπόρευμα, δεν είναι αντικείμενο, για να προτείνετε εσείς σε κάποιον , δημοσίως και δη από την αίθουσα του κοινοβουλίου, με ποια θα έπρεπε να πάει για »κοκτέιλ», ορμώμενος απο το ποια θεωρείται εσείς όμορφη και ποια άσχημη, για να χρησιμοποιείτε δηλαδή εσείς το όνομά της ώστε να »διασκεδάσετε» την όποια επίθεσή σας σε κομματικό σας αντίπαλο, αποδίδοντας στις γυναίκες διακοσμητικό και χρηστικό ρόλο.
Δεν είναι έργα σεξουαλικά εκτιμήσιμα, αγαπητέ.
Είναι άνθρωποι. Απίστευτο ε; Κι όμως. Διαβάστε και λίγο Πλάτωνα, κ.Δένδια. Ειδικά τη Πολιτεία. Σε κάτι θα σας βοηθήσει. Δεν μπορεί. Το πιθανότερο είναι να σας βοηθήσει να απαλλαγείτε απο κάποια (όχι όλα) στερεότυπα που κατοικοεδρεύουν στον εγκέφαλό σας.
Μάθετε επίσης κ.Δένδια πως η Γεωργία Βασιλειάδου, ήταν μια απο τις γυναίκες που στη διάρκεια του Ελληνοϊταλικού πολέμου, έπαιρνε μέρος σε εκδηλώσεις για να ανυψώσει το ηθικό των στρατιωτών, που πήγαιναν στο μέτωπο.
Επισκεπτόταν τις κλινικές που νοσηλεύονταν οι τραυματίες , συμμετείχε σε οργανωμένες γιορτές του στρατεύματος, ήταν ιδιαίτερα φιλάνθρωπος και σίτιζε απορους και παιδιά. Τι κρίμα να μη ζεί σήμερα για να σας πει πως αν ήταν διαφορετική φυσιογνωμικά, πιθανόν να μην ήταν ο ίδιος άνθρωπος.
Τι κρίμα που δεν ζει για να σας φτύσει.
Ντροπή σας κ.Δένδια.
Και ζητώ συγγνώμη για το ‘‘κύριε», μπροστά απο το επώνυμό σας. Εκ παραδρομής μπήκε.
Και μεταφέρετε και στην κ. Ασημακοπούλου, τα θερμά μου »συγχαρητήρια» που σας χειροκρότησε. Προφανώς στη ζωή της έχει μάθει να απολαμβάνει κάτι που εμείς οι υπόλοιπες γυναίκες απεχθανόμαστε: τον ρατσισμό εις βάρος του φύλου μας.
Maria Kiriakidoy-press-gr.com
Lefteria:
Παιδί μίας πολυμελούς οικογένειας με 10 παιδιά, γεννήθηκε στα Τουρκοβούνια της την Πρωτοχρονιά 1897.
Η φτώχια και οι δυσκολίες των πρώτων χρόνων συνοδεύτηκαν από την τραγική απώλεια του πατέρα της, αξιωματικού του Ιππικού σε ατύχημα εν ώρα υπηρεσίας. Η μικρή Γεωργία Αθανασίου ήταν μόλις εφτά ετών και τότε δεν μπορούσε να φανταστεί πως μία μέρα θα χάριζε απλόχερα το γέλιο ως Γεωργία Βασιλειάδου.
Για να βοηθήσει την οικογένειά της, άφησε το σχολείο και άρχισε να εργάζεται στο κορνιζάδικο του θείου της, στην οδό Αιόλου. Η πείνα μεγάλη και η ο Βαλκανικός Πόλεμος που μαινόταν εκείνη την εποχή δεν άφηνε περιθώριο για όνειρα και ελπίδες. Από την Κυψέλη ξεκινούσε καθημερινά, τις περισσότερες φορές με τα πόδια, για να πάει στο κέντρο της Αθήνας.
Στα τρύπια της παπούτσια έβαζε εφημερίδες, συνήθεια που κράτησε για αρκετά χρόνια, όσο πάλευε με την ανέχεια. Όμως δεν το έβαζε κάτω, παρέμενε γελαστή και αισιόδοξη και κατέφευγε στα δύσκολα στην μεγάλη της αγάπη για να ξεχνιέται, το τραγούδι.
Αλλάζει αρκετές δουλειές ως πωλήτρια, πάντα όμως πίστευε πως αυτό δεν θα είναι για πάντα. Την δύναμη να αλλάξει τη ζωή της την βρήκε ένα απόγευμα, περνώντας έξω από την Λυρική. Μαγεμένη από τις φωνές που ακούγονταν μέχρι το πεζοδρόμιο κάθε φορά που η χορωδία έκανε πρόβα, μπαίνει στο θέατρο και ζητάει ακρόαση. Το ταλέντο υπήρχε, αλλά χρειαζόταν δουλειά. Η πρώτη της εμφάνιση στη σκηνή του «Ολυμπιά» γίνεται στην ηλικία των 25 ετών, το 1922 με το έργο «Ερνάνη» του Τζ. Βέρντι.
Για να πετύχει μία μέρα τον στόχο της, αποφασίζει να δουλέψει πιο σκληρά. Τα χρήματα που αποταμιεύει με κόπο, τα χρησιμοποιεί για να κάνει σπουδές στο λυρικό τραγούδι. Γράφεται στην Γεννάδιο σχολή το 1923 και κυνηγάει το όνειρό της. Ακολουθούν αρκετοί ρόλοι σε όπερες αλλά τελικά την κερδίζει το κλασικό θέατρο
Την δεκαετία του 30 όμως, αποφασίζει να σταματήσει την καλλιτεχνική της πορεία για να μεγαλώσει την κόρη της
Για άλλη μία φορά περνάει δύσκολα.
Μεγαλώνει το παιδί μόνη της και πρέπει να βρει δουλειά για να επιβιώσουν. Κάνει αίτηση στο Εθνικό για πρόσληψη, αλλά ο πουριτανισμός και ο συντηρητισμός(κάτι τύπων σάν του λόγου σας κ.Δένδια) των υπευθύνων θεωρεί προκλητικό γεγονός μία γυναίκα χωρισμένη με παιδί, που εργάζεται. Η Ελλάδα του Μεταξά δεν αναγνώριζε την κοινωνική ανάγκη, όσων δεν ταιριάζαν με τις επιταγές του καθεστώτος.
Η αίτηση απορρίπτεται!
Βοηθούσε όπως μπορούσε τους φτωχούς και η μεγάλη της πίστη στον θεό την έκανε να λέει «Εγώ δίνω κι ο Θεός μου τα δίνει απ’ αλλού».
Aυτή ήταν κ.Δένδια η Γεωργία Βασιλειάδου που είχατε το θράσος να πιάσετε στό στόμα σας,μια γυναίκα πού πάλεψε στη ζωή της,πού μεγάλωσε μόνη τη κόρη της,που βοηθούσε τους φτωχούς και καταφρονεμένους συμπολίτες της….
Ενας τυπάκος σάν του λόγου σας κ.Δένδια πού με το χέρι στη καρδιά υπέρψηφίζει μνημόνια που εξαθλιώνουν το λαό το καλύτερο που έχει να κάνει είναι να πάει να κρυφτεί…..
Κοινοποίηση άρθρου
Αρθρογράφος
