Ο άγγελος κι ο σκύλος
Κύμα σηκώνει η θάλασσα, κύμα και η φωτιά
σε πνίγουν και σε καίνε (καμιά η διαφορά)
Φλόγες χορεύουν, ξεπηδούν,
μιλάνε στην καρδιά σου
Χτίζεις σπίτια και σταυρούς
για να βρεις την υγειά σου
Του αγγέλου σου δίνεις νερό
κι ο σκύλος κλαψουρίζει
Σκύβει ο άγγελος τού δίνει νερό
κι ο σκύλος τού δακρύζει
Παίρνει το δρόμο ο άγγελος παρέα με το σκύλο
ψάχνουν για ανθρώπους στη στεριά
που έχουν στα μάτια ήλιο
Στις γειτονιές σφάζονται τα νιάτα μιας ιδέας
Την αρετή προβάλουνε στο γεύμα της παρέας
Πίσω απ’ την αρετή εφευρίσκονται
αγυάλιστα συμβάντα
μεγάλα τα συμφέροντα, απάτητα κουμάντα
Άγγελοι με φτερά αετού: παιδιά ίδιου πατέρα
Αψηφούν νόμους και καιρούς, τρέφονται με αγέρα
Καρναβαλίζονται οι σοφοί το δάχτυλο κουνώντας
Πάρε τη θέση σου μικρέ: τρέξε χαμογελώντας
Στάσιμος έμεινε ο νους και παραγκωνισμένος
Το χέρι έχει τιμητική κι ο κόσμος σκονισμένος
Άλλη μια μέρα θα πλυθείς με το νερό του τέλους
Με απομεινάρια θα τραφείς και με ανθό του θέρους
Ο σκύλος με τον άγγελο
ζητάν νερό να πιούν
(μα οι άνθρωποι –ως συνήθως– αδιαφορούν)
Βγάζει ο άγγελος φτερά
το σκύλο αγκαλιάζει
Έφτασε η ώρα που η γη
μόνο σιωπή μοιράζει
Ο σκύλος απογοητεύεται:
συνέχεια κλαψουρίζει
Ο άγγελος τα δάκρυα μαζεύει: τον ποτίζει
Ευθύς ο σκύλος ένιωσε ικανοποιημένος.
Ξάπλωσε και κοιμήθηκε:
σχεδόν ευτυχισμένος
Ο άγγελος μένει σκεφτικός και στεναχωρημένος
(άνθρωπος είναι και αυτός:
σχεδόν δυστυχισμένος)
ophelia
ΠΗΓΗ: anarchypress.wordpress.com
Κοινοποίηση άρθρου
Αρθρογράφος
