Ο εχθρός είναι αλλού και, μάλλον, είναι κοινός.
Συγχαρητήρια στον ΠΡΙΝ και τον αρθρογράφο του, ο οποίος ανακάλυψε ότι η ΛΑ.Ε, όπως μας έλεγαν στελέχη της τελευταίας, «νομιμοποίησε», άκουσον-άκουσον, τη «συμμετοχή στο συλλαλητήριο της Θεσσαλονίκης» και ότι «αντικειμενικά» (συνήθης πισινή), μαζί με άλλες δυνάμεις, «έβαλε πλάτη στην προσπάθεια να στραφεί η λαϊκή αγανάκτηση στον εθνικισμό και να ξεπλυθούν πολιτικοί παράγοντες του “Μένουμε Ευρώπη” και του “Ναι” στο δημοψήφισμα του 2015»!
Παραδίδουμε όλα τούτα, προφανώς ανάξια σχολιασμού, στην κοινή χλεύη και την περιφρόνηση. Και η εμπάθεια απέναντι στην ΛΑ.Ε έχει κάποια όρια και κάποιον φραγμό, τόνιζαν στελέχη της.
Δυστυχώς, όμως, το να αποδίδουν σημεία και τέρατα ο ένας στον άλλον έχει καταντήσει δεύτερη φύση σε κάποιους κύκλους στην Αριστερά. Παλιότερα αυτό το προνόμιο το είχαν μόνο κάποιοι κύκλοι (όχι όλοι) στον χώρο του ΚΚΕ, εδώ και κάποιο διάστημα την σκυτάλη της χωρίς όρια εκτόξευσης κατηγοριών έχουν πάρει κάποια στελέχη του ΝΑΡ (ευτυχώς και εδώ όχι όλα).
Λίγη αυτοσυγκράτηση σύντροφοι του ΝΑΡ δεν βλάπτει. Μπορεί να είμαστε διαφορετικοί, αλλά όχι αντίπαλοι και πολύ περισσότερο εχθροί. Ο εχθρός είναι αλλού και, μάλλον, είναι κοινός.
Κ.Γ
ΥΓ: Τι ωραίο, μας έλεγαν στελέχη της ΛΑ.Ε, είναι ότι η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, με τη συναίνεση, φυσικά, του ΝΑΡ, έστειλε στην ΛΑ.Ε πρόσκληση για κοινή ανακοίνωση στο συλλαλητήριο της Αθήνας. Για «ξεκάρφωμα» την έστειλε σε αυτούς που «βάζουν πλάτη κλπ κλπ»;
Κοινοποίηση άρθρου
Αρθρογράφος
