Ο ΚΛΙΒΑΝΟΣ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΑΠΟΣΤΕΙΡΩΣΗΣ
Σε νέα παγκόσμια θρησκεία εξελίσσεται η λοιμωξιολογία, η επιδημιολογία και πάει λέγοντας. Όπως κάθε θρησκεία, έτσι και αυτή επιχειρεί να αναπτύξει δομικά συστατικά στους απανταχού «πιστούς» της. Ένα από αυτά είναι ο φόβος, που πάει χέρι χέρι με την ενοχή. Το νέο δόγμα είναι πανταχού παρόν. Έχει εισβάλει με βία στις ζωές μας προσπαθώντας να τις ελέγξει. Παρεισφρέει καθημερινά στο σπίτι μας, στη δουλειά (όσων δουλεύουν ακόμα) στο αυτοκίνητο και σε κάθε ατομικό μας χώρο. Σμιλεύει πιστούς, οι οποίοι ετοιμάζονται, αν χρειαστεί, να πολεμήσουν στο όνομα της.
Η νέα αυτή θρησκεία, όπως κι οι άλλες αποτελεί εξουσιαστικό επινόημα, που απώτερο σκοπό έχει τη διεύρυνση της υποταγής και της άνευ όρων παράδοσης. Διαχέεται, όπως το δηλητήριο σε δόσεις σταδιακά στο κοινωνικό σώμα. Δεν αμφισβητείται ποτέ. Αν ρωτήσεις διαπνεόμενος από αμφισβήτηση, κάποιον πιστό μιας θρησκείας, γιατί π.χ. αφού ο θεός αγαπάει τον άνθρωπο τον αφήνει να υποφέρει έτσι και επιτρέπει την αδικία κ.λπ.; Θα σου απαντήσει μέσα από δαιδαλώδεις δρόμους επιχειρημάτων φαντασιακού περιεχομένου με την κατάληξη: «ο Θεός ξέρει». Έτσι και το νέο αυτό θρησκευτικό δόγμα δεν αμφισβητείται επειδή οι ειδικοί ξέρουν.
Ως νέο δόγμα και προκειμένου να εγκατασταθεί στα βάθη της ψυχής του ανθρώπου εξοστρακίζει κάθε άπιστο, που τολμά να μην υποτάσσεται, στην κόλαση της συνωμοσιολογίας. Είναι, όμως, έτοιμη να σε συγχωρέσει και να σε συμπεριλάβει στις τάξεις της, αν δείξεις την απαραίτητη μεταμέλεια και υποταγή.
Όπως κάθε επιβαλλόμενη θρησκεία, έτσι κι αυτή έχει υποκαταστήματα σε όλον τον κόσμο και τους ανάλογους αρχιερείς για να διαδίδουν, να διευρύνουν, να καθοδηγούν και να καθυποτάσσουν το ποίμνιο τους.
Στο τοπικό υποκατάστημα του ελλαδικού χώρου εξέχουσα θέση στη σύνθεση της διαρκούς ιεράς επιτροπής των επιστημόνων, κατέχει ο επίσκοπος Νικόλαος Σύψας. Ο λόγος του πάντα ξεχειλίζει από μίσος για τις ανθρώπινες επαφές. Αξιομνημόνευτη η παρέμβασή του το Σεπτέμβριο, όταν είχε διακηρύξει ότι απαγορεύει να αγκαλιάζονται ακόμα και τα μέλη της ίδια οικογένειας λέγοντας τα εξής: «Στο σπίτι δεν θα αγκαλιάζουμε ούτε θα φιλάμε τα παιδιά. Θα φοράμε την μάσκα μας αν μας πλησιάζουν».
Τρείς μήνες μόλις μετά ο επίσκοπος Σύψας ξαναχτυπά λέγοντας: «Κάθε συνάντηση οικογενειών μπορεί να επιφέρει τη διασπορά. Δεν το λέω αυτό γιατί είμαι κακός αλλά γιατί το βλέπουμε. Τα στοιχεία μας λένε ένα πράγμα: Ενδοοικογενειακή διασπορά. Τα δεδομένα των επιδημιολόγων δείχνουν με σαφήνεια ότι ο ιός έχει περάσει στα σπίτια. Σε κάθε οικογένεια μπορεί να υπάρχει ένα μολυσμένο άτομο, αλλά ασυμπτωματικό. Καμμιά οικογένεια δεν πρέπει να θεωρείται ασφαλής, ένα γιορτινό τραπέζι θα μπορούσε να καταλήξει με καλεσμένους αρρώστους ή ακόμη και διασωληνωμένους στο νοσοκομείο».
Ο απεσταλμένος του Θεού επί της γης μίλησε. Αυτός ο κοινωνικός αποτεφρωτήρας του τρόπου, που σχετιζόμαστε και δείχνουμε τα ανώτερα των αισθημάτων μας διαλαλεί το νέο κόσμο, που κατασκευάζουν. Μια κοινωνία αποστεωμένη πνευματικά, με κυρίαρχα τα κατώτερα ένστικτα. Φόβο, μίσος, καχυποψία. Ένας νέος κόσμος αποστειρωμένος διαρκώς από τον κλίβανο της εξουσίας, που κυοφορεί την εγκαθίδρυση των κοινωνικών αποστάσεων, ποινικοποιεί τον έρωτα και την ανταλλαγή υγρών ως εστία μόλυνσης, απαγορεύει την αγκαλιά και τον συγχρωτισμό, διότι αναπτύσσονται τα μικρόβια της αγάπης, της αλληλεγγύης, του πάθους και όλων αυτών των αισθημάτων και καταστάσεων, που τροφοδοτούν την ψυχή και το πνεύμα μας και αποτελούν τον οδηγό για τις εξεγέρσεις του μέλλοντος.
Όπως πάντα έτσι και τώρα το αδιάβλητο των δογμάτων διαρρηγνύει η αμφισβήτηση. Όσο αυτή θεριεύει και διαδίδεται, τόσο η επήρεια των δογμάτων χάνει τη δραστικότητα της μέχρι την τελική τους εγκατάλειψη. Ο αγώνας δίδεται για να κρατήσουμε την ανθρωπινότητά μας κόντρα στο μετανθρωπισμό και τις κοινωνίες του μέλλοντος, που οραματίζεται για μας η κυριαρχία.
Νίλοβ
ΠΗΓΗ: anarchypress.wordpress.com
Κοινοποίηση άρθρου
Αρθρογράφος
