Ο «κυρίαρχος λαός», οι εκλογές και το κυρίαρχο αφήγημα περί κινδύνου πολιτικής «κρίσης» και «αστάθειας»
Εκλογές 31ης Μαρτίου 1946
«Ως προς αυτά έχει τη σημασία της η αξιολόγηση της κυβέρνησης για τη στάση του Αλέξη Τσίπρα και το νέο ύφος της μετριοπαθούς δημόσιας παρουσίας του. ‘‘Μακάρι να το διατηρήσει και να γίνει μια προεκλογική συζήτηση στο προγραμματικό πεδίο’’, δηλώνουν συνεργάτες του Πρωθυπουργού και προσθέτουν ότι αυτή θα είναι μια ευνοϊκή εξέλιξη για τη ΝΔ, υπό την έννοια ότι αυτή η συζήτηση τη συμφέρει εκλογικά».
Βήμα, 20-3-2023, Αγγ. Κωβαίος, αξιολογώντας την «κρίση»
των Τεμπών και την διαχείρισή της
«Η αυτοδυναμία για εμάς είναι εθνικά αναγκαία, διότι είναι η μόνη πολιτική συνθήκη που επιτρέπει στην Ελλάδα να κάνει τα αναγκαία άλματα αντί για βήματα σημειωτόν ή και άλματα προς τα πίσω».
Καθημερινή, 9-4-2023, υπουργός Επικρατείας Άκης Σκέρτσος
Σύμφωνα με πρόσφατη έκθεση (20-4-2023) της εταιρείας οικονομικών αναλύσεων Oxford Economics, oύτε μετά τις δεύτερες εκλογές, που θα διεξαχθούν με το σύστημα της ενισχυμένης αναλογικής, θα προκύψει αυτοδύναμη κυβέρνηση στην Ελλάδα και επομένως το πιθανότερο σενάριο είναι η συγκρότηση μιας κυβέρνησης συνεργασίας, ενδεχομένως ύστερα από δεύτερο γύρο μετά τις κάλπες του Μαΐου: «Δεν πιστεύουμε ότι η πολιτική αναταραχή θα επηρεάσει τη βασική μας πρόβλεψη για την Ελλάδα, η οποία προβλέπει επιβράδυνση της ανάπτυξης και εξυγίανση των δημοσιονομικών μεγεθών κατά τα επόμενα χρόνια», εξηγεί η Oxford Economics, προσθέτοντας ότι «ενώ η πολιτική αβεβαιότητα είναι υψηλή, πιστεύουμε ότι μια επανάληψη των εντάσεων που παρατηρήθηκαν μετά τις εκλογές του 2015 είναι απίθανη. Η οικονομία βρίσκεται σε πολύ καλύτερη κατάσταση, με χαμηλότερη ανεργία και ισχυρότερη δημοσιονομική θέση, γεγονός που καθιστά απίθανους περαιτέρω γύρους λιτότητας, παρά την επαναφορά των ευρωπαϊκών δημοσιονομικών κανόνων το 2024».
Μ’ άλλα λόγια, δεν προβλέπεται κάποιου είδους «κρίση», αλλά μια ελεγχόμενη πολιτική «αβεβαιότητα», δίχως εντάσεις, και το βασικότερο με προδιαγεγραμμένη έκβαση, εφ’ όσον, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, επιδειχθεί η δέουσα πολιτική συναίνεση. «Εδώ και πολύ καιρό η αντικειμενική αποτίμηση της πολιτικής και κοινωνικής πραγματικότητας οδηγεί αβίαστα στο συμπέρασμα ότι η επόμενη κυβέρνηση θα είναι προϊόν συνεργασίας. […] Στη σημερινή συγκυρία αβεβαιότητας και πολλαπλών κινδύνων, περιφερειακών και παγκόσμιων, οι πολιτικοί, οι θεσμοί, οι διαμορφωτές γνώμης, οι κοινωνικοί εταίροι, όλοι έχουν ευθύνη να αποτρέψουν τη διολίσθηση της χώρας σε πολιτική αστάθεια και να διασφαλίσουν τη στρατηγική συνέχεια (18-8-2022, Καθημερινή, Ν’ αποφευχθεί η πολιτική αστάθεια, Αθανάσιος Έλλις).
Θα θυμίσουμε, σ’ αυτό το σημείο, την ανακοίνωση του οίκου αξιολόγησης Moody’s το Δεκέμβρη του 2014, σύμφωνα με την οποία τυχόν πρόωρες εκλογές στην Ελλάδα θα αξιολογηθούν ως αρνητικό πιστωτικό γεγονός («Η Moody’s προειδοποιεί µε υποβάθµιση την Ελλάδα σε περίπτωση προώρων εκλογών», Καθηµερινή, 13.12.2014).
Και όμως, παρ’ όλα αυτά, με το δίλλημα Μητσοτάκης ή χάος, ο νυν πρωθυπουργός ορίζει το εκλογικό διακύβευμα θέτοντας, μάλιστα, ως προνομιακό πεδίο για τον ίδιο και την κυβέρνηση του τις «κρίσεις», απέναντι στις οποίες αυτοπροβάλλεται ως η μόνη «λύση».
Όπως εξήγησε, «με την ίδια λογική μπορώ να σας ζητήσω και εγώ: Δώστε μου την ευκαιρία να κυβερνήσω χωρίς κορονοϊό, χωρίς μεταναστευτική κρίση, χωρίς ένταση με την Τουρκία. Δεν θα το πω όμως, γιατί για μένα η κρίση δεν είναι άλλοθι. Η δουλειά μας είναι να διαχειριζόμαστε τις κρίσεις. Και σίγουρα οι κρίσεις που διαχειριστήκαμε εμείς ήταν όλες τις εισαγόμενες. Δεν τις δημιουργήσαμε εμείς. Δεν πήγαμε να πυροβολήσουμε τα πόδια μας» (Ξάνθη, ομιλία 27-4-2023).
Η πρώην ευρωπαία επίτροπος Άννα Διαμαντοπούλου, σε συνέντευξή της στη γαλλική εφημερίδα «Le Figaro», αναφερόμενη στα συν και τα πλην της κυβέρνησης Μητσοτάκη, εκφράζει φόβους για ενδεχόμενη μετεκλογική πολιτική αστάθεια στην Ελλάδα και δηλώνει, πως θεωρεί επικίνδυνη μια διακυβέρνηση από έναν συνασπισμό ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ και ΜέΡΑ25. (Euro2days, 21-4-2023).
Σύμφωνα, επίσης, με τον ΙΟΒΕ, το αποτέλεσμα των εκλογών της 21ης Μαΐου, ίσως προκαλέσει προβλήματα στην θετική πορεία της ελληνικής οικονομίας, σύμφωνα και με την τρίμηνη έκθεση του Ιδρύματος Οικονομικών και Βιομηχανικών Ερευνών ΙΟΒΕ. (Huffpost, 11-4-2023).
Η πιθανή πολιτική «αστάθεια», λοιπόν, αποτελεί τον επόμενο κρίκο στην αλυσίδα των «κρίσεων», οικονομικών, μεταναστατευτικών, υγειονομικών, ενεργειακών, επισιτιστικών, πολεμικών κ.ο.κ.. Η απειλή μιας ακόμη «κρίσης» γοργά συνδέεται με εθνικούς κινδύνους, και βέβαια με την διακύβευση της «κερδισμένης με κόπους κανονικότητας», ενώ επίσης προβάλλεται ως ένα ακόμα «απρόοπτο και έκτακτο συμβάν», που προέκυψε μετά την «κρίση» των Τεμπών, όπως βαπτίστηκε το κρατικό έγκλημα, που είχε ως συνέπεια τον θάνατο 57 νέων, κυρίως, ανθρώπων.
Η φρασεολογία, λοιπόν, χαρακτηρίζεται από μια κανονικοποιημένη πλέον επανάληψη των ίδιων και των ίδιων όρων: εθνικό συμφέρον, καταστροφή, κανονικότητα, εθνική ασφάλεια, αβεβαιότητα, επανεκκίνηση, κίνδυνος αποσταθεροποίησης από τα «άκρα» κ.ο.κ.. Έτσι, η πολιτική «κρίση» επανεμφανίζεται λόγω του «αβέβαιου» εκλογικού αποτελέσματος ως μια ακόμη «καμπή» με άγνωστο χρονικό ορίζοντα, εφ’ όσον ούτε η δεύτερη εκλογική διαδικασία ευοδωθεί ως προς τον σχηματισμό κυβέρνησης, μια «καμπή», που απειλεί την βιωσιμότητα της «ανάπτυξης και της σταθερότητας», μια «καμπή», που θα κλονίσει την εμπιστοσύνη των «εταίρων» και των «αγορών».
Η δήθεν απειλούμενη πολιτική «κρίση» προβάλλεται, μ’ άλλα λόγια, ως μια σημαντική μεταβλητή, που μπορεί να βάλει σε κίνδυνο ή ακόμη και να καταστρέψει όλο το σύστημα, και δύναται να κλιμακώσει γεγονότα που άπτονται των λεγόμενων εθνικών ζητημάτων!!!
Και όσο, απ’ ότι φαίνεται, η ρητορική αυτή δεν πείθει, τόσο περισσότερο εντείνεται η κινδυνολογία για την επερχόμενη «εθνική καταστροφή» που θα σημαίνει η «ακυβερνησία» λόγω της εκλογικής «κρίσης». Αντίθετα, ο Μητσοτάκης προβάλλεται σαν ένας δεύτερος Ελευθέριος Βενιζέλος (η Ελλάδα των «δύο ηπείρων και των πέντε θαλασσών», παρουσιάζοντας το Πρόγραμμα για τις πέντε(!!!) Ελλάδες του κυβερνητικού προγράμματος για τη διακυβέρνηση μεταξύ 2023-2027 (Παραγωγική Ελλάδα, Κοινωνική Ελλάδα, Δίκαιη Ελλάδα, Πράσινη και Ψηφιακή Ελλάδα, Ισχυρή Ελλάδα).
Και για να μην παρεξηγούμαστε.
Την ίδια ρητορική χρησιμοποίησε ο Συριζα δια στόματος Γιάννη Δραγασάκη λίγο πριν την πραγματοποίηση των εκλογών του Γενάρη του 2015, όταν διαβεβαίωνε τον δημοσιογράφο Σεραφείμ Κοτρώτσο ότι πλέον οι «αγορές» δεν ανησυχούν μήπως κυβερνήσει ο Συριζα και τι θα συμβεί, αλλά μήπως η Ελλάδα δεν αποκτήσει γρήγορα κυβέρνηση σταθερή. Γράφαμε τότε, «παρά τα όσα ισχυρίζεται η ΝΔ για λόγους εκλογικής τακτικής, ο Συριζα εννοεί να μείνει πιστός στην δέσμευσή του πως το ελληνικό ζήτημα θα λυθεί στα πλαίσια της Ευρωπαϊκής Ένωσης και εντός του ευρώ. Τα όσα περιλαμβάνει μια νέα διευθέτηση (είτε κούρεμα χρέους, είτε δέσμευση καταθέσεων, είτε ακόμα και ελεγχόμενη χρεοκοπία) θα οριστούν από το σύστημα εξουσίας που αρθρώνεται στα πλαίσια της ΕΕ, προχωρώντας ακόμα περισσότερο την ευρωπαϊκή ενοποίηση (για όσο αυτή διαρκέσει). Το ελληνικό κράτος και οι εγχώριοι κεφαλαιούχοι θα έχουν το λόγο που τους αναλογεί εντός αυτού του συστήματος. Λόγο σημαντικό αλλά όχι καθοριστικό» (12-1-2015, Αναρχική Αρχειοθήκη).
Ο Colin Crouch, στο έργο του «Μεταδημοκρατία», ορίζει εκείνη την κατάσταση όπου, «πίσω από το θέαµα του προεκλογικού παιχνιδιού, η πολιτική διαµορφώνεται ουσιαστικά στον ιδιωτικό χώρο(…) ανάµεσα στις εκλεγµένες κυβερνήσεις και τα κυρίαρχα στρώµατα». Όπως υποστηρίζει, σήμερα φαίνεται να αναδεικνύονται οι όροι υπέρβασης ακόμα και της ίδιας της «µεταδηµοκρατίας», καθώς ενώ στη «µεταδηµοκρατία» πληρούνται, έστω, οι εξωτερικοί, τυπικοί και διαδικαστικοί όροι και το πρόβληµα ανήκει στο πεδίο του περιεχοµένου, σήµερα φαίνεται να αµφισβητείται η ίδια η αξία της δηµοκρατικής απόφανσης.
Σύμφωνα με τον Crouch, δεν τηρούνται πλέον ούτε για τα προσχήματα οι «δημοκρατικοί τύποι», τα αποτελέσµατα των δηµοκρατικών διαδικασιών είτε δεν εφαρµόζονται είτε ερµηνεύονται κατά το δοκούν, ενώ γενικά θεωρείται επικίνδυνο να ερωτούνται οι πολίτες για κρίσιµες αποφάσεις.
Μας άφησε «χρόνους», λοιπόν, ακόμη και η «μεταδημοκρατία» και παρ’ όλα αυτά τα ξεφτισμένα παραμύθια περί υπεύθυνων πολιτών, που οφείλουν να συμμετέχουν στις εκλογές, «γιατί αυτοί αποφασίζουν», συνεχίζουν να αναπαράγονται από θλιβερούς πολιτικούς ντελάληδες.
Ματαιοπονούν. Η κοινωνική αποστροφή στα κόμματα και την πολιτική μεγαλώνει και όσο και αν το επιθυμούν δεν ταυτίζεται με την αδιαφορία, ούτε με την κοινωνική παραίτηση. Οι κάλπες παραμένουν, έστω και φρεσκοβαμμένες, ο σκουπιδοτενεκές της κοινωνικής θέλησης και τίποτα παραπάνω.
Οι αναρχικοί, έχουμε κάθε λόγο να επιμένουμε, ώστε να κοπεί κάθε γέφυρα με την πολιτική και τις κομματικές λογικές, κάθε λογική ανάθεσης, αποδοχής και εξάρτησης από κάθε λογής «σωτήρες».
Θα το επαναλάβουμε. Όσοι δεν συμμετέχουν σε εκλογικές διαδικασίες, τηρώντας την στάση της ΕΚΛΟΓΙΚΗΣ ΑΠΕΡΓΙΑΣ, έχουν αποφασίσει να τηρήσουν μια σταθερή και ειλικρινή στάση εναντίωσης απέναντι στο σύστημα καταπίεσης και εκμετάλλευσης, αλλά και απέναντι σ’ όσους το στηρίζουν και το αναπαράγουν.
Οι δρόμοι μας είναι βέβαιο ότι θα συναντηθούν αργά ή γρήγορα.
Γιατί μπορούμε να αλλάξουμε τις ζωές μας. Μπορούμε να δημιουργήσουμε τις προϋποθέσεις για έναν κόσμο βασισμένο στην απλότητα, την αλληλοβοήθεια, την ειλικρίνεια, την υλική αυτάρκεια και κυρίως στην απελευθέρωση του ανθρώπινου πνεύματος από τις στρεβλώσεις κάθε εξουσίας.
Συσπείρωση Αναρχικών
Δημοσιεύθηκε στην ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ, φ.237, Μάιος 2023
ΠΗΓΗ: anarchypress.wordpress.com
Ετικέτες
Κοινοποίηση άρθρου
Αρθρογράφος
