Αθλητικά

Ο Λεβ Γιασίν ανακηρύχθηκε κορυφαίος τερματοφύλακας όλων των εποχών

Ο Λεβ Ιβάνοβιτς Γιασίν (1929-1990), ο εμβληματικός τερματοφύλακας της εθνικής ομάδας ποδοσφαίρου της Σοβιετικής Ένωσης και της Ντιναμό Μόσχας, αναγνωρίστηκε από τη Διεθνή Ομοσπονδία Ιστορίας και Στατιστικής του Ποδοσφαίρου (IFFHS) ως ο κορυφαίος τερματοφύλακας όλων των εποχών.

Με τη μαύρη στολή και τη χαρακτηριστική τραγιάσκα του, ο Λεβ Γιασίν έφερε «επανάσταση» στη θέση του τερματοφύλακα, συνδυάζοντας ευκινησία, ηγεσία και εντυπωσιακές αποκρούσεις.

Γεννημένος το 1929 στη Μόσχα, ο Γιασίν μεγάλωσε σε μια ΕΣΣΔ πληγωμένη από την τεράστια προσπάθεια που κατέβαλε για να κατατροπώσει τις ναζιστικές δυνάμεις κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Αρχικά εργάστηκε σε εργοστάσιο αεροπλάνων, αλλά το ταλέντο του εντοπίστηκε γρήγορα. Η Ντιναμό Μόσχας του έδωσε το βήμα για να λάμψει από το 1953, κατακτώντας πέντε πρωταθλήματα και τρία Κύπελλα ΕΣΣΔ. Ο Γιασίν οδήγησε την ΕΣΣΔ σε χρυσό Ολυμπιακό μετάλλιο (1956) και στο πρώτο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα (1960).

Συμμετείχε σε τρία Παγκόσμια Κύπελλα (1958, 1962, 1966), με αποκορύφωμα την 4η θέση το 1966. Οι περίπου 150 αποκρούσεις πέναλτι που του αποδίδονται ενίσχυσαν τη φήμη του ως φόβητρο των επιθετικών.

Ηκαριέρα του κορυφώθηκε με την απονομή της Χρυσής Μπάλας το 1963 και μέχρι σήμερα ο Γιασίν αποτελεί τον μοναδικό γκολκίπερ που έχει κατακτήσει αυτή την κορυφαία ατομική διάκριση στον χώρο του ποδοσφαίρου.

Η πορεία του Γιασίν δεν ήταν μόνο προσωπικό επίτευγμα, αλλά και απόδειξη της ανωτερότητας του σοβιετικού αθλητικού μοντέλου, το οποίο προσέφερε υποδομές, προπονητές και ευκαιρίες σε νέους αθλητές.

Ήταν ταυτόχρονα ένα αθλητικό μοντέλο που έδινε έμφαση στην επιστημονική προπόνηση και την ομαδικότητα, κάτι που διαμόρφωσε την τεχνική του Γιασίν, ο οποίος συνδύαζε σωματική ευκινησία με στρατηγικό «διάβασμα» του παιχνιδιού, αλλά και μία πρωτοποριακή για την εποχή ικανότητα να καθοδηγεί την άμυνα και να αναχαιτίζει επιθέσεις.

Η εικόνα του στο πόστερ του Παγκοσμίου Κυπέλλου 2018 στη Ρωσία και η συμπερίληψή του στην κορυφαία ενδεκάδα όλων των εποχών της FIFA αποτυπώνουν τη διαχρονική του κληρονομιά.

Αγάλματα στη Μόσχα, δρόμοι με το όνομά του και ποιήματα από Ρώσους λογοτέχνες τιμούν έναν άνθρωπο που, όπως έλεγαν οι αντίπαλοι, προκαλούσε «δέος» και δικαιολογημένα κέρδισε το προσωνύμιο ο «Μαύρος Πάνθηρας» ή «Μαύρη Αράχνη» του παγκοσμίου ποδοσφαίρου…

ΠΗΓΗ: imerodromos.gr