Ο μισάνθρωπος Τσόκλης ως κομμάτι της απάνθρωπης εξουσίας
Μια μερίδα του λεγόμενου ελλαδικού καλλιτεχνικού κόσμου, που όλα τα προηγούμενα χρόνια προωθήθηκαν από την εκάστοτε εξουσία και το καλλιτεχνικό κατεστημένο και παρουσιάζονταν ως avant garde ή αντιπρόσωποι της ποιότητας, βγαίνουν πλέον στον αφρό με το πραγματικό τους ποιόν ως επιπλέοντα βοθρολύματα. Να ξεκαθαρίσουμε ότι δεν χρειάζεται να είσαι καλλιτέχνης για να είσαι ευαίσθητος, οπότε η άποψη που θέλει τους καλλιτέχνες να είναι κάτι διαφορετικό από την κοινωνία δεν ευσταθεί και σε καμία περίπτωση δεν την υιοθετούμε. Η κατά περιόδους ασχολία μας με τις κοινωνικές απόψεις ορισμένων καλλιτεχνών έγκειται στο γεγονός, ότι οι άνθρωποι αυτοί έχουν μια αναγνωρισιμότητα και εύκολα μπορεί να έχουν δημόσιο βήμα. Κατά τ’ άλλα, δεν θεωρούμε σε καμμία περίπτωση ότι όλοι είναι ίδιοι ή ότι άνθρωποι με ταλέντο και κοινωνική ενσυναίσθηση, που δεν μπόρεσαν ποτέ τους να έχουν το βήμα ή την αναγνώριση που τους αξίζει, μπορεί να είναι ίδιοι με κάποιους που τους έχει στηρίξει το καλλιτεχνικό σύστημα και οι εξουσίες. Μιλάμε κυρίως για τους καλλιτέχνες οι οποίοι είναι άνθρωποι εξυπηρετητές των εκάστοτε εξουσιών και άμεσα συνδιαλεγόμενοι, που δεν έχουν ουδεμία επαφή με την κοινωνική πραγματικότητα. Αποκλεισμένοι και απόμακροι, όπως οι εξουσιαστές τους οποίους εξυπηρετούν και εξυπηρετούσαν τόσα χρόνια. Όλα τα παραπάνω υπερβαίνουν τις πολιτικές και κομματικές τους τοποθετήσεις, καθώς ακροδεξιοί, δεξιοί, κεντρώοι, αριστεροί ή κομμουνιστές μπορεί να είναι εξίσου μισάνθρωποι, απόμακροι, κοινωνικά ξεκομμένοι και να καταναλώνονται σ’ ένα στενό και κλειστό κύκλο και μόνο.
Τα παραπάνω γράφονται με αφορμή τις δηλώσεις Τσόκλη περί επιλογής ζωής και θανάτου μεταξύ γερόντων και παιδιών. Ο Τσόκλης ρωτήθηκε από δημοσιογράφο για την περίοδο που διανύουμε και δεν αναφέρθηκε ούτε σε ελλείψεις κλινών, νοσοκομείων ή γιατρών και ΜΕΘ, αλλά πήρε θέση υπέρ της επιλογής ασθενών και συγκεκριμένα υπέρ των γεροντόντερων έναντι των παιδιών, «[…]Δηλαδή, ένα μωρό παιδί το θεωρούμε άξιο να ζήσει, αλλά δεν ξέρουμε αν είναι βόδι όρθιο ή είναι άνθρωπος που έχει μια αξία. Ένας γέροντας ξέρουμε πια τι ψάρια έπιασε στη ζωή του. Εγώ, αν ήταν να σώσω έναν άνθρωπο στην ηλικία μου, που ζει ακόμα και δεν τα ’χει χάσει, παρά ένα παιδί που δεν ξέρω τι θα γίνει, θα ’σωζα τον γέροντα, γιατί να το ρισκάρω, ο άλλος είναι μια πραγματική αξία αναγνωρισμένη».
Αν ο Τσόκλης, λοιπόν, δεν ήταν μισάνθρωπος και ήθελε να κάνει πραγματική κριτική, θα αναφερόταν στις ελλείψεις στην δημόσια υγεία που οδηγούν στις απάνθρωπες επιλογές ζωής και θανάτου με βάση την ηλικία του ασθενή και όχι να παίρνει θέση υπέρ των γέρων έναντι των παιδιών με αυτούς τους υποτιμητικούς χαρακτηρισμούς. Αλλά ο Τσόκλης δεν θέλησε να δαγκώσει το χέρι της απάνθρωπης και μισάνθρωπης εξουσίας που τον ανέδειξε. Να σημειωθεί, ότι ο συγκεκριμένος έχει και στο παρελθόν προκαλέσει με δηλώσεις που θεωρούν ένοχη μια γυναίκα για το ντύσιμο της και τον βιασμό της και με αναφορές υπέρ της παιδοφιλίας. Μάλιστα, είχε αναφέρει ότι οι απόψεις αυτές είναι… «αναρχικές». Το ότι ένας τέτοιος άνθρωπος ξεθάβεται από τους δημοσιογράφους κρατικού καναλιού, χρόνια μετά και του δίνεται δημόσιο βήμα, ενώ έχει ήδη προκαλέσει στο παρελθόν, καταδεικνύει το γεγονός ότι η σαπίλα ξεφεύγει από τον συνεντευξιαζόμενο και συνδέεται άμεσα και με αυτόν που παίρνει την συνέντευξη και ακόμα παραπέρα…
Ε.
ΠΗΓΗ: anarchypress.wordpress.com
Ετικέτες
Κοινοποίηση άρθρου
Αρθρογράφος
