Οι Έλληνες ξεπουλάνε τα σπίτια τους σε εξευτελιστικές τιμές
Η Αντωνία διέθετε επιχείρηση δερμάτινων ειδών, η οποία χρεοκόπησε στη μνημονιακή εποχή. Πολιορκημένη από δυσβάσταχτα χρέη σε Ταμεία και εφορία, αντιμέτωπη με τις πολλαπλές κατασχέσεις και τον αποκλεισμό από ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και κάθε είδους οικονομική δραστηριότητα, αποφάσισε να πουλήσει το σπίτι που έμενε οικογενειακά για να ξεχρεώσει, μετακομίζοντας σε ένα δυάρι που το διέθεταν προς ενοικίαση.
«Ηταν τραγικό. Πέρα από τη συναισθηματική απώλεια, η τιμή ήταν εξευτελιστική. Υποχρεωθήκαμε να πουλήσουμε μονοκατοικία 108 τ.μ. στη Νέα Ιωνία προς 51.000 ευρώ, καθώς δεν βρίσκαμε αγοραστή σε καλύτερη τιμή. Προ μνημονίων θεωρούσαμε πως μπορεί να πιάναμε γύρω στις 120.000 ευρώ».
Ζευγάρι ηλικιωμένων μεσοαστών, με μεγάλη ακίνητη περιουσία στα βόρεια προάστια, αλλά χωρίς υψηλά εισοδήματα σήμερα, αδυνατεί να πληρώσει τον ΕΝΦΙΑ που υπολογίζεται πάνω σε τεράστια όσο και αναξιοποίητα ακίνητα. «Μας παίρνουν τηλέφωνο συνέχεια και εκλιπαρούν για να τους βρούμε αγοραστή, σχεδόν όσο-όσο», μας λένε από μεσιτικό γραφείο.
«Σήμερα, σε καθεστώς ανάγκης βρίσκεται ο πωλητής και όχι ο αγοραστής όπως παλιά. Μιλάμε για καθεστώς εκποίησης σε πολλές περιπτώσεις».
Ο Παναγιώτης, σε ηλικία 50 ετών, πατέρας ανήλικου παιδιού με βαριά χρόνια ασθένεια και σύζυγο με 90% αναπηρία, ζωσμένος από τα χρέη, έφτασε στην ανάγκη να πουλήσει το σπίτι που κατοικούσε η μητέρα του (μετά την απώλειά της) σε τιμή που προκάλεσε πόνο και όχι ανακούφιση. Διαμέρισμα 25ετίας στα Ανω Πατήσια, 85 τ.μ., με χώρο στάθμευσης σε πιλοτή και με αποθήκη έκανε τέσσερα χρόνια να πουληθεί. Προ κρίσης η εμπορική του αξία υπολογιζόταν σε 150.000-170.000 ευρώ.
Η αφετηρία της τιμής πώλησης ήταν 120.000 ευρώ. Κάθε χρόνο κατέβαινε: Πήγε στις 100.000, στις 70.000, για να καταλήξει τελικά στις 35.000 ευρώ!
«Εως και το 50% των αγοραπωλησιών που γίνονται τα τελευταία χρόνια αφορούν περιπτώσεις βεβιασμένης εκποίησης, δηλαδή πώλησης των ακινήτων πολύ κάτω ακόμα και από τις χαμηλές πλέον τιμές που εμφανίζονται στις αγγελίες. Μιλάμε για 30% κάτω από τις ήδη πολύ υποτιμημένες εμπορικές τιμές ή στο μισό των αντικειμενικών αξιών», λέει στην «Κ» ο κ. Λευτέρης Ποταμιάνος, πρόεδρος του Συλλόγου Μεσιτών Αθηνών-Αττικής. «Πρόκειται για ιδιοκτήτες χαμηλών εισοδημάτων, που αντιμετωπίζουν πολύ πιεστικά προβλήματα, από χρέη προς το Δημόσιο, Ταμεία κ.λπ. μέχρι προβλήματα υγείας και άλλες ανάγκες. Πάντα υπήρχαν αυτές οι πωλήσεις, αλλά πλέον έχει αυξηθεί πολύ το μερίδιό τους. Επίσης, πολλοί είναι αυτοί που θέλουν να πουλήσουν, αλλά δεν βρίσκουν αγοραστή. Ολο και περισσότερο πλήττονται και μεσαία στρώματα, καθώς το όποιο μαξιλάρι υπήρχε, με κάποια χρήματα στην άκρη, εξαντλήθηκε. Ακόμα όμως και υψηλά στρώματα, ειδικά ατόμων που έχουν μεγάλη ακίνητη περιουσία χωρίς ανάλογα εισοδήματα σήμερα, καταφεύγουν σε πράξεις βεβιασμένης εκποίησης. Ο ΕΝΦΙΑ φορολογεί τα ακίνητα, όχι τα εισοδήματα. Εχουμε περιπτώσεις με ΕΝΦΙΑ έως και 80.000 ευρώ, που στην ουσία οδηγεί στην εκποίηση του ακινήτου», συμπληρώνει ο κ. Ποταμιάνος.
«Πολλά ιδιαίτερα ακριβά ακίνητα σε Παλαιό Ψυχικό, Φιλοθέη, Κεφαλάρι κ.λπ. πωλούνται σήμερα στο 40%-50% των αντικειμενικών αξιών, με υποχώρηση έως και 75% σε σχέση με την κορύφωση του 2007. Τα μεγάλα σπίτια έχουν γίνει βραχνάς για τους ιδιοκτήτες τους», λέει στην «Κ» ο κ. Δημήτρης Μπινιάρης, πρόεδρος του Πανελλαδικού Συλλόγου Μεσιτών. Σε ακίνητα πολυτελείας η πτώση είναι συχνά ιλιγγιώδης: «Μονοκατοικία σε προάστιο της Αττικής, 500 τ.μ. με μεγάλο οικόπεδο και κήπο κ.λπ. πουλήθηκε προς 300.000 ευρώ, ενώ πριν θα έπιανε ένα εκατομμύριο. Πρόσφατα, πουλήθηκε ακίνητο στο Ψυχικό προς ένα εκατομμύριο, με αντικειμενική αξία 3 εκατ. και τιμή στα 4 εκατ. στις εποχές ανόδου».
Πού υπάρχει μεγάλη πτώση
Πολλές είναι οι περιοχές όπου εκποιούνται ακίνητα σε τιμές εντυπωσιακά χαμηλές. «Ειδικά οι περιοχές κάτω από την Πατησίων, αρκετά σημεία στην Κυψέλη, εμφανίζουν μεγάλη πτώση. Πωλούνται σπίτια και διαμερίσματα κάτω του κόστους κατασκευής, προς 800 ευρώ το τετραγωνικό για ακίνητα των δεκαετιών 1990 και 2000 και προς 500 ευρώ το τετραγωνικό για σπίτια των δεκαετιών ’80 και ’70. Σε πιο λαϊκές συνοικίες δεν υπάρχει σχεδόν καθόλου ζήτηση, με αποτέλεσμα οι όποιες αγοραπωλησίες γίνονται να είναι σε τιμές εξευτελιστικές», υπογραμμίζει ο κ. Ποταμιάνος, που δεν κρύβει την ανησυχία του για την πιθανότητα επέκτασης των πλειστηριασμών ακινήτων. «Οι πλειστηριασμοί δεν κάνουν καλό στην αγορά, ειδικά σε μια περίοδο εύθραυστη όπως σήμερα. Μπορεί να οδηγήσουν τους αγοραστές σε κατάσταση αναμονής».
Αποκαλυπτικά είναι τα πρόσφατα στοιχεία που έχουν αναρτηθεί στο Μητρώο Αξιών Μεταβιβάσεων Ακινήτων, από περιοχές του Δήμου Αθηναίων: Διαμέρισμα κατασκευής 2001, 106 τ.μ., πωλήθηκε προς 97.000 ευρώ. Διαμέρισμα του 2006, 120 τ.μ., πωλήθηκε προς 63.500 ευρώ. Ακίνητο 120 τ.μ., του 1995, πωλήθηκε προς 100.000 ευρώ. Διαμέρισμα 7ου ορόφου 107 τ.μ., του 2002, προς 171.000. Ενώ διαμέρισμα 104 τ.μ., 5ου ορόφου, του 1975, «έπιασε» μόλις 45.000 ευρώ.
«Μόνο σε περιοχές που υπάρχει ενδιαφέρον για τουριστική μίσθωση, ή βρίσκονται κοντά σε μετρό και στα νότια προάστια, και ειδικά στο φαληρικό μέτωπο, από Π. Φάληρο μέχρι Αλιμο, οι τιμές κρατούν και υπάρχει αγοραστικό ενδιαφέρον», καταλήγει ο κ. Μπινιάρης.
Πηγή Πληροφοριών: ΑΠΕ
Ετικέτες
Κοινοποίηση άρθρου
Αρθρογράφος
