Απόψεις

Οι επερχόμενες εκλογές και η μαχόμενη Αριστερά, του Χρήστου Παπαδόπουλου

Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΣΥΓΚΥΡΙΑ

Η χώρα βαδίζει προς τις εκλογές μέσα σε πλήρη ευτελισμό του πολιτικού βίου, με τα σκάνδαλα των υποκλοπών να δίνουν τον τόνο, με αλληλοκατηγορίες για διαφθορά κυβέρνησης και αντιπολίτευσης,όπου τα κόμικς γίνονται πρωταγωνιστές στη Βουλή, με λειτουργούντα τα ειδικά δικαστήρια για πρώην υπουργούς της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, μέσα σε ένα πλαίσιο αυξανόμενης πόλωσης, που όμως,δεν αμφισβητούν το “στάτους κβο” της εξάρτησης,της επιτροπείας και της υποτέλειας της χώρας στις ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ και την ΕΕ.

Η ακρίβεια και η λιτότητα αποτελούν το βασικό μοτίβο των εκλογών εν μέσω συνεχιζόμενου σχεδόν ένα χρόνο πολέμου στην Ουκρανία,κυρώσεων, ενεργειακής κρίσης,πανδημίας και μόνιμης έντασης, στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο.

Ενταση με αυξανόμενη επιθετική ρητορική της Τουρκίας στο έδαφος ενός αναθεωρητισμού σε αγώνα δρόμου με τη χώρα μας για την αύξηση των εξοπλισμών και τον επιδιαιτητικό ρόλο και την κυριαρχία των ΗΠΑ σε όλη την περιοχή.

Συγχρόνως έχουμε την αύξηση του δημόσιου χρέους, τη μείωση του ρυθμού αύξησης του ΑΕΠ τα δύο τελευταία χρόνια, τον πληθωρισμό και την ακρίβεια που εξανεμίζουν τα ήδη χαμηλά εισοδήματα των φτωχών λαϊκών στρωμάτων, την επέκταση της φτωχοποίησης του πληθυσμού.

Οι μισθοί στη χώρα μας που βρίσκονται στους τέσσερις χαμηλότερους της ΕΕ. μαζί με την ανεργία και την υποαπασχόληση οδηγούν τα τελευταία χρόνια εκατοντάδες χιλιάδες κυρίως νέους στη μετανάστευση από τη χώρα μας που έτσι παρουσιάζει μείωση του πληθυσμού της.

Συμβαδίζουν με την κερδοσκοπία στην ενέργεια, που οδηγεί στην αύξηση του κόστους παραγωγής στη μεταποίηση, στην κτηνοτροφία, στη γεωργία, στη βιομηχανία τροφίμων, που φθάνει με την αύξηση των τιμών στα πολυκαταστήματα που συναντιέται στα ταμεία τους με τις λαϊκές οικογένειες.

Οι αυξήσεις των επιτοκίων δανεισμού και η καθήλωση των επιτοκίων καταθέσεων, μαζί με την ακρίβεια οδηγούν εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους σε απόγνωση.

Από την άλλη οι τράπεζες στη χώρα μας ανακοίνωσαν κέρδη 2,8 δις ευρώ για τους πρώτους εννέα μήνες του 2022 και οι Ευρωπαϊκές αναμένεται να φθάσουν σε κέρδη πάνω από 120 δις ευρώ το 2022.

Αυτά είναι αποτελέσματα που δημιουργήθηκαν και εκδηλώνονται συνεχώς μέσα σε ένα ισχυρά θεμελιωμένο και άκαμπτο μνημονιακό θεσμικό πλαίσιο μηδενικής ανοχής το οποίο μέσα από την ΟΝΕ και πάνω σε σιδηροτροχιές μας οδηγεί μέχρι το 2060.

Στη διάρκεια της διακυβέρνησης της ΝΔ αναπτύχθηκαν κοινωνικοί αγώνες που συνεχίζονται και σήμερα, όμως ήταν αποσπασματικοί και αναντίστοιχοι στην επίθεση της κυβέρνησης, δεν κατόρθωσαν να επιδράσουν και να αλλάξουν το πολιτικό σκηνικό.

Τα όσα αναφέρθηκαν παραπάνω δείχνουν τη βαθιά κρίση του πολιτικού συστήματος της χώρας μας αλλά και του Ευρωπαϊκού οικοδομήματος, της διαφθοράς, των λόμπυ και των ΜΚΟ που αποτελούν την πολιτική της ΕΕ, για να περνούν πολιτικές έξω και μακριά από τους ψηφοφόρους και πολίτες της ΕΕ και από τα κράτη μέλη της .Ταυτόχρονα η ακροδεξιά αυξάνει την επιρροή της σε ολόκληρη την Ευρώπη.

Η πολιτική κρίση του Ευρωπαϊκού οικοδομήματος και ο νεοφιλελευθερισμός οδηγούν αυτές τις μέρες εκατομμύρια Γάλλους και Βέλγους εργαζόμενους στους δρόμους.

¨Ολες αυτές οι εξελίξεις καθιστούν αναγκαιότητα για τη χώρα μας την οικοδόμηση μετώπου ανατροπής του εγκαθιδρυμένου μνημονιακού καθεστώτος, της λιτότητας, της επιτροπείας που απομυζά τις δυνάμεις της εργασίας σε όφελος του κεφαλαίου και της ολιγαρχίας του τόπου.

Πρωταγωνιστικό ρόλο στο μέτωπο αυτό μπορεί να παίξει η ριζοσπαστική και μαχόμενη Αριστερά.

ΟΙ ΕΚΛΟΓΕΣ ΤΗΣ ΑΝΟΙΞΗΣ

Η κρίση του πολιτικού συστήματος αποτυπώνεται και στις διαδοχικές δημοσκοπήσεις .

Είναι φανερό με τα μέχρι σήμερα δεδομένα ότι, ενώ η ΝΔ εμφανίζεται πρώτη σε αυτές, δεν προβλέπεται αυτοδυναμία ενός κόμματος στις πρώτες εκλογές που θα γίνουν και όλοι φτιάχνουν σενάρια για τις δεύτερες εκλογές που θα ακολουθήσουν καθώς και στα ερωτηματικά για τις κυβερνητικές λύσεις που μπορεί να δοθούν μετά τις πρώτες.

Ανοίγουν λοιπόν οι συζητήσεις για κυβερνήσεις συνεργασίας και τα πιθανά σενάρια για αυτές τις κυβερνήσεις στις πρώτες ή τις δεύτερες εκλογές..

Στις πρώτες εκλογές, με βάση τις τελευταίες δημοσκοπήσεις, με δεδομένο ότι δεν θα υπάρξει αυτοδυναμία, φαίνεται ότι μπορεί να σχηματιστεί κυβέρνηση ευρύτερης συνεργασίας.

Η ΝΔ δηλώνει ότι αγωνίζεται για την αυτοδυναμία σε όλες τις εκλογικές μάχες, όμως στις πρώτες εκλογές απαιτούνται το 48% των ψήφων γεγονός αδύνατον με τα μέχρι τώρα δεδομένα. Αφήνει λοιπόν ουσιαστικά ανοιχτό το ζήτημα της συνεργασίας, αφού όπως δήλωσε πρόσφατα ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης, η ΝΔ ήταν και παραμένει μια δύναμη “ευθύνης”.

Δείχνει ότι προσπαθεί παρά τα μεγάλα προβλήματα στις σχέσεις με το ΠΑΣΟΚ που δημιούργησαν μετά το καλοκαίρι τα ζητήματα των υποκλοπών και παρακολουθήσεων να ανοίξει πάλι την προοπτική συνεργασιών.

Ο ΣΥΡΙΖΑ δηλώνει ότι αγωνίζεται για την πρωτιά αλλά και για κυβερνήσεις προοδευτικής συνεργασίας.

Μετά τη συζήτηση για τις υποκλοπές στη Βουλή, δηλώνει αποχή από τις ψηφοφορίες στη Βουλή έως την προκήρυξη των εκλογών.

Αυτή η ιδιότυπη αποχή από το κοινοβούλιο χωρίς ορατό τέρμα, αφού κανείς δεν γνωρίζει πότε θα γίνουν εκλογές τους επόμενους μήνες, δεν έχει προηγούμενο στη μεταπολίτευση.

TO ΣΧΗΜΑ ΔΕΞΙΑ-ΑΝΤΙΔΕΞΙΑ

Εδώ και καιρό γίνεται προσπάθεια οικοδόμησης ενός αντιδεξιού “προοδευτικού” μετώπου στο οποίο επικεφαλής θα είναι ο ΣΥΡΙΖΑ με στόχο την κυβερνητική εξουσία.

Στο “μέτωπο” αυτό ο ΣΥΡΙΖΑ εντάσσει όλες τις προοδευτικές δυνάμεις που αντιτάσσονται στη κυβέρνηση Μητσοτάκη.

Σ’ επίπεδο κοινοβουλευτικό καλούσε για συμμετοχή και συνεργασία το ΠΑΣΟΚ το ΚΚΕ και το ΜΕΡΑ25.

Το ΚΚΕ απορρίπτει πλήρως την ένταξη σε ένα τέτοιο σχηματισμό.

Το ΠΑΣΟΚ μετά το σύνθημα “ούτε Τσίπρας ούτε Μητσοτάκης” πλέον προτάσσει την ενδυνάμωση του ΠΑΣΟΚ, ενώ τελευταία αναφέρεται σε προγραμματικό διάλογο που θα προσέλθει με τις δικές του προτάσεις.

Το ΜΕΡΑ25 μέχρι σήμερα δηλώνει ότι επιδιώκει “τον ειλικρινή και ουσιαστικό προγραμματικό διάλογο με κάθε κόμμα που αυτοαποκαλείται προοδευτικό”. Με αυτό τον τρόπο αποδέχεται τη συμμετοχή σε ένα τέτοιο σχηματισμό, θέτοντας την ανάγκη προγραμματικής συμφωνίας, πριν τις εκλογές που θα γίνουν τους επόμενους μήνες, ασκώντας κριτική στο ΣΥΡΙΖΑ επειδή αυτό δεν γίνεται.

Ανταποκρίνεται το πολιτικό αυτό σχήμα συνεργασίας στις ανάγκες της περιόδου και στην οικονομική και κοινωνική πολιτική κατάσταση που έχει διαμορφωθεί στη χώρα μας;

Οχι δεν ανταποκρίνεται.

Από το 2010 μέχρι σήμερα στη χώρα μας έχει οικοδομηθεί ένα νεοφιλελεύθερο μνημονιακό καθεστώς με την ψήφιση των τριών μνημονίων ως το 2015 μέσα από την ψήφιση πλήθους εφαρμοστικών νόμων που δεσμεύουν και οδηγούν τη χώρα μας έως το 2060 με αυξημένο το δημόσιο χρέος.

Επομένως, η ανατροπή του μνημονιακού καθεστώτος, η απαλλαγή από τη λιτότητα και την επιτήρηση είναι το μέτωπο που πρέπει να συγκροτηθεί από μια νέα κοινωνική και πολιτική

πλειοψηφία και όχι η συμμαχία με έναν από τους “στυλοβάτες” αυτού του καθεστώτος, όπως είναι ο ΣΥΡΙΖΑ,εναντίον του άλλου,που είναι η ΝΔ.

ΤΟ ΑΝΤΙΔΕΞΙΟ ΜΕΤΩΠΟ ΚΑΙ Η ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ

Το αντιδεξιό “προοδευτικό” μέτωπο ακόμα και με όρους και προϋποθέσεις είναι μέτωπο που οδηγεί στην ηγεμονία του ΣΥΡΙΖΑ και στη νέα διακυβέρνησή του με άθικτο το μνημονιακό καθεστώς που δημιούργησε ο ίδιος μαζί με τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ που υπέγραψαν και διαχειρίστηκαν τα τρία μνημόνια και τους εφαρμοστικούς τους νόμους.

Γι’ αυτό δεν ανταποκρίνεται στις ανάγκες της κοινωνίας που πιέζεται και μόνο με την ανατροπή τους μπορεί να προχωρήσει η χώρα μας.

Οδηγεί στην επιστροφή και υποστήριξη του ΣΥΡΙΖΑ από το παράθυρο από όσους έφυγαν από την πόρτα.

Οδηγεί ευρύτερες δυνάμεις να αποδεχθούν, με καθυστέρηση, το δόγμα της ΤΙΝΑ(Τhere Is No Alternative-Δεν υπάρχει εναλλακτική λύση).

Δεν μπορεί να υπάρξει βαθειά μετωπική ρήξη με την ολιγαρχία χωρίς ανατροπή του μνημονιακού καθεστώτος,που είναι καθεστώς που πιέζει και εκμεταλλεύεται τις δυνάμεις της εργασίας και δημιουργεί αυξημένα κέρδη για το κεφάλαιο.

Τη ρήξη αυτή, βεβαίως δεν θέλει και δεν μπορεί να την προωθήσει ο ΣΥΡΙΖΑ που συνεχίζοντας το έργο της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ προώθησε και στερέωσε το μνημονιακό καθεστώς παράλληλα με την υποδούλωση της χώρας στους Αμερικάνους και το ΝΑΤΟ. Παρόλα αυτά τον καλούν σε πρόγραμμα “προοδευτικής διακυβέρνησης και ρήξης με την ολιγαρχία”.

Ο ΑΡΙΣΤΕΡΟΣ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΟΣ ΠΟΛΟΣ

Η επίκληση για έναν “αριστερό” πόλο που μπορεί να έχει στρατηγική σημασία δεν ανταποκρίνεται στη σημερινή πραγματικότητα λίγους μήνες πριν τις εκλογές λόγω της πολιτικής των δυνάμεων που θα μπορούσαν να συμμετέχουν σε αυτόν τον πόλο (ΚΚΕ, ΑΝΤΑΡΣΥΑ, κ.α.) αλλά έχουν διαμορφώσει διαφορετικές πολιτικές επιλογές που ζητούν συμπόρευση μαζί τους και ατομική ένταξη στα ψηφοδέλτιά τους.

Η συζήτηση για ένα μεγάλο ριζοσπαστικό αριστερό πόλο που θα αμφισβητήσει την κυριαρχία του κεφαλαίου προς όφελος των δυνάμεων της εργασίας εκ των πραγμάτων αντικειμενικά θα τεθεί με νέους όρους για τις δυνάμεις της μαχόμενης Αριστεράς μετά τις βουλευτικές εκλογές.

ΚΟΙΝΗ ΑΝΑΛΥΣΗ – ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΕΣ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑΣ

Στην αρθρογραφία που αναπτύσσεται στο χώρο της Αριστεράς παρουσιάζονται λίγο πολύ ενδιαφέρουσες κοινές αναλύσεις της υπαρκτής σημερινής κοινωνικής, οικονομικής και πολιτικής κατάστασης που, όμως, οδηγούν σε διαφορετικές εκδοχές και πολιτικές επιλογές όσον αφορά την εκλογική παρουσία στις επόμενες εκλογές της ριζοσπαστικής Αριστεράς.

Βασικά στο χώρο των αρθογραφιών και των πολιτικών προτάσεων υπάρχουν και παρουσιάζονται τρία σενάρια :

Το πρώτο αφορά τη συμπόρευση και την ατομική ένταξη στα ψηφοδέλτια του ΚΚΕ ή σε εκείνα της ΑΝΤΑΡΣΥΑ εφ’ όσον οι δυνάμεις αυτές έχουν απορρίψει σε αυτές τις εκλογές τις συνεργασίες με άλλες δυνάμεις της μαχόμενης ριζοσπαστικής Αριστεράς,

Το δεύτερο αφορά τη συνεργασία των δυνάμεων της μαχόμενης Αριστεράς με όλες τις δυσκολίες που υπάρχουν .

Το τρίτο επικαλούμενο και τις δυσκολίες προτείνει ουσιαστικά τη συνεργασία με το ΜΕΡΑ25, μιας και το ΚΚΕ και ΑΝΤΑΡΣΥΑ ήδη την απορρίπτουν.

Το ίδιο το ΜΕΡΑ25 μέχρι σήμερα προκρίνει και καλεί για ένταξη στα ψηφοδέλτιά του .

Επειδή στις αναλύσεις γίνεται λόγος με διαφορετικούς τρόπους κάθε φορά στο παράδειγμα των εκλογών της Γαλλίας και του Ζαν Λικ Μελανσόν,θα ήθελα να παρατηρήσω ότι αυτός μετά την ψήφιση του τρίτου μνημονίου από το ΣΥΡΙΖΑ όχι μόνο δεν ήθελε συνεργασία με το ΣΥΡΙΖΑ,αλλά ζήτησε και την αποβολή του από το Κόμμα της Ευρωπαϊκής Αριστεράς το 2018.

ΟΙ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΕΣ ΠΟΥ ΕΓΙΝΑΝ Η ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ

Η προσπάθεια συγκρότησης της Αριστερής Πρωτοβουλίας Διαλόγου και Δράσης ήταν θετικό γεγονός μέσα στις συνθήκες της πανδημίας. Η προσπάθεια, δηλαδή, διαμόρφωσης ενός μετωπικού φορέα της ριζοσπαστικής αριστεράς στη βάση ενός μεταβατικού προγράμματος που θα προωθεί αποφασιστικά μέσα από τους αγώνες τα βασικά προβλήματα που αντιμετωπίζουν τα λαϊκά στρώματα συνδέοντας τους αγώνες του σήμερα με την προοπτική ευρύτερων ρήξεων.

Οι εκατοντάδες υπογραφές υποστήριξης του εγχειρήματος και της προγραμματικής του διακήρυξης καθώς και η δημιουργία με εκδηλώσεις Τοπικών Επιτροπών σε όλη τη χώρα ήταν θετικά στοιχεία αυτού του εγχειρήματος.

Όμως η δημιουργία Τοπικών Επιτροπών σε όλη την Ελλάδα που προωθούσαν την Πανελλαδική της διάρθρωση ατόνισε μετά την Πανελλαδική Σύσκεψη του Ιουλίου του 2022.

Η Αριστερή Πρωτοβουλία δεν πρόλαβε και δεν μπόρεσε σε αυτό το διάστημα, να δρομολογήσει τη δημιουργία μετωπικού φορέα της ριζοσπαστικής Αριστεράς από τις πολιτικές δυνάμεις και τους ανένταχτους που τη συγκρότησαν.

Το επόμενο βήμα είναι η προσπάθεια εκλογικής συνεργασίας αυτών των δυνάμεων της Αριστερής Πρωτοβουλίας μαζί και με άλλες από τη μαχόμενη Αριστερά που θα συμφωνήσουν.

Η συνέχεια, η συνοχή και η προοπτική της Αριστερής Πρωτοβουλίας διακυβεύεται, εαν δεν καταστεί δυνατόν να προχωρήσει σε μια μορφή εκλογικής συνεργασίας στις επερχόμενες εκλογές ή εάν ένα τμήμα της προχωρήσει σε εκλογική συνεργασία με δυνάμεις που δεν συμμετείχαν στην συγκρότησή της, όπως για παράδειγμα το ΜΕΡΑ25.

Στο τελευταίο διάστημα από το Δεκέμβριο ξεκίνησαν ενωτικές εκδηλώσεις διαλόγου σε όλη τη χώρα, με αξιόλογη συμμετοχή, από την ΕΝΩΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ, στην οποία συμμετείχαν δυνάμεις από την Αριστερή Πρωτοβουλία Διαλόγου και Δράσης, την ΑΝΤΑΡΣΥΑ και πολλοί ανένταχτοι-ες της Αριστεράς.

Ο διάλογος γι αυτή την προσπάθεια συνεργασίας άρχισε στο ΣΤΟΥΝΤΙΟ στην Αθήνα στις 19 Δεκεμβρίου 2022 και συνεχίζεται.

ΤΙ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ;

Διαμόρφωση μιας νέας κοινωνικής και πολιτικής πλειοψηφίας ανατροπής της λιτότητας και του μνημονιακού καθεστώτος της επιτροπείας και επιτήρησης που διαμόρφωσαν τα τρία μνημόνια και επιβάλλεται στη χώρα μας ως το 2060, σε ρήξη με την ΟΝΕ και την ΕΕ.

Στο μέτωπο αυτό δεν χωρούν όσοι υπέγραψαν και εφάρμοσαν μνημόνια ή μνημονιακές συμφωνίες ή συζητούν συμμετοχή σε κυβερνήσεις συνεργασίας με τέτοιες δυνάμεις, αρκεί να προηγηθεί προγραμματική συζήτηση μαζί τους, σε όσους αποδέχονται “προοδευτική” συνεργασία με εκείνους που ψήφισαν πρόσφατα στη Βουλή υπέρ της διεύρυνσης του ΝΑΤΟ με την είσοδο Σουηδίας και Φιλανδίας.

Προφανώς συμμετέχουν όλοι οι πολίτες που θίγονται από τη σημερινή κατάσταση, όσοι αγωνίζονται στα κινήματα για τα δημόσια και κοινωνικά αγαθά, τους πλειστηριασμούς, οι εργαζόμενοι που παλεύουν για τα δικαιώματά τους, οι άνεργοι, η νέα γενιά, οι συνταξιούχοι.

Δεδομένου ότι η Αριστερή Πρωτοβουλία δεν προχώρησε στη συγκρότηση μετωπικού φορέα, όπως θα θέλαμε όλοι όσοι συμμετείχαν στη δημιουργία της, μπορούμε να μελετήσουμε και να προκρίνουμε την εκλογική συνεργασία με δυνάμεις της Αριστερής Πρωτοβουλίας που επιθυμούν την εκλογική συνεργασία και με άλλες δυνάμεις εκτός Αριστερής Πρωτοβουλίας, μέσα από την Ενωτική Πρωτοβουλία και ανένταχτους αγωνιστές που συμφωνούν σε αυτή την ανάγκη .

Μπορούμε να δημιουργήσουμε, στους λίγους μήνες που απομένουν ως τις εκλογές, ευρύτερο μέτωπο εκλογικής συνεργασίας που θα συσπειρώσει δυνάμεις και ανένταχτους/ες,αγωνιστές/στριες πέραν του χώρου της Ενωτικής Πρωτοβουλίας.

Χιλιάδες αγωνιστές/τριες σε όλη τη χώρα θα δουν θετικά μια τέτοια συνεργασία που θα έχει και συνέχεια μετά τις εκλογές.

Είναι όλοι/όλες, αυτοί/ές που συμμετέχουν στις ενωτικές εκδηλώσεις και παραμένουν ανένταχτοι,διότι δεν συμφωνούν με μοναχικές ή παράλληλες διαδρομές στο χώρο της μαχόμενης Αριστεράς.

Προγραμματική βάση αυτής της εκλογικής συνεργασίας, εκ μέρους των δυνάμεων της Αριστερής Πρωτοβουλίας Διαλόγου και Δράσης που θα συμμετέχουν σε αυτή μπορεί να αποτελέσουν,η προγραμματική ιδρυτική διακήρυξη της Αριστερής Πρωτοβουλίας Διαλόγου και Δράσης,οι θέσεις της για τον πόλεμο στην Ουκρανία και οι αποφάσεις της που με ανακοινώσεις δόθηκαν για τα κοινωνικά ζητήματα, τις εργασιακές σχέσεις, το ασφαλιστικό,την παιδεία και την υγεία κ.λ.π. στα δύο προηγούμενα χρόνια.

Προφανώς θα επικαιροποιηθούν και θα συμπληρωθούν μέσα από το διάλογο και τη συνεργασία και από τις άλλες δυνάμεις από την Ενωτική Πρωτοβουλία που μπορεί να συμμετέχουν σε αυτή τη συνεργασία.

Για να υπάρξει ενωτικός διάλογος στο χώρο της μαχόμενης και ριζοσπαστικής Αριστεράς με τους νέους όρους που θα θέσουν τα εκλογικά αποτελέσματα, πρέπει να ενισχυθούν οι δυνάμεις που προωθούν αυτή την ενότητα, ώστε να μην συνεχιστούν οι μοναχικές και παράλληλες διαδρομές .

Η παρουσία μιας ενωτικής ριζοσπαστικής πρότασης της μαχόμενης Αριστεράς στις εκλογές μειώνει την αποχή, την αποστράτευση και την επιλογή διαφορετικών δρόμων χιλιάδων αγωνιστών της Αριστεράς…

Βοηθά τη συνέχιση του διαλόγου με καλύτερους όρους μετά τις εκλογές για τη διαμόρφωση ενός μετωπικού φορέα της μαχόμενης ριζοσπαστικής Αριστεράς.

ΠΗΓΗ: kommon.gr