Οι «Νυχτερινές Ικεσίες» της Κολομβίας
Κυριακή Μπεϊόγλου
«Είμαι 51. Οσα χρόνια με θυμάμαι δεν έζησα παρά μόνο συρράξεις μεταξύ κράτους και ανταρτών, μεταξύ ομάδων ανταρτών, μεταξύ βαρόνων ναρκωτικών. Ενας ατελείωτος εμφύλιος». Ο Κολομβιανός συγγραφέας Σαντιάγκο Γκαμπόα προσπαθεί, στο πλαίσιο του φεστιβάλ «Λογοτεχνία Εν Αθήναις», αυτό το βροχερό απόγευμα του Ιουνίου στη Στοά του Βιβλίου, να μας δώσει να καταλάβουμε λίγα πράγματα από τη ζωή του, από τη χώρα του.
Δημοσιογράφος, διάσημος συγγραφέας, περιπλανώμενος πρεσβευτής της Κολομβίας. «Οι συγγραφείς της Κολομβίας δεν είμαστε ποτέ χαλαροί όταν μας καλούν να μιλήσουμε για τα βιβλία μας σε μια ξένη χώρα. Φοράμε πάντα τη φανέλα της πατρίδας μας. Πίσω στην πλάτη μας γράφει Κολομβία, είτε είμαστε στο Παρίσι είτε στην Πετρούπολη».
«Λογοτεχνία Εν Αθήναις» «Λογοτεχνία Εν Αθήναις» | ΚΥΡΙΑΚΗ ΜΠΕΪΟΓΛΟΥ
Πρόσφατα κυκλοφόρησε το βιβλίο του «Νυχτερινές Ικεσίες» (Πόλις). Μια ιστορία-ύμνος στην αδερφική αγάπη. Τα αδέρφια μας, καταφύγια στις δύσκολες στιγμές, σύμμαχοι απέναντι στην πρώτη εξουσία, την παντοδυναμία των γονιών.
Ομως η ιστορία του Μανουέλ, που δεν σταματά -με οποιοδήποτε κόστος- να ψάχνει τη Χουάνα σε διαφορετικές χώρες και ηπείρους, είναι μια οδύσσεια. Είναι η φυγή και η επιστροφή στη μόνη πατρίδα, την Κολομβία. Μια πατρίδα που τους διώχνει, τους καταδιώκει, τους «σκοτώνει» καθημερινά.
Ο Σαντιάγο Γκαμπόα προσπαθεί να απομακρυνθεί από τον «λογοτεχνικό πατέρα» του, τον Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες, αφήνοντας την πραγματικότητα γυμνή. Αν ο Μάρκες μάς έμαθε διαβάζοντάς τον να σκάβουμε βαθιά στην καθημερινότητα για να ανακαλύψουμε την ομορφιά και τη μαγεία των πραγμάτων, ο Γκαμπόα την αφήνει να μιλήσει μόνη της, άλλοτε τρυφερά και άλλοτε σκληρά, ανελέητα.
«Πέρασαν τριάντα πέντε χρόνια από τότε που ο Γκάμπο πήρε το Νόμπελ Λογοτεχνίας. Και να, που τόσα χρόνια μετά ο πρόεδρος της Κολομβίας Χ. Μ. Σάντος παρέλαβε το Νόμπελ Ειρήνης. Το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος μας απογοήτευσε, επικράτησε το “όχι” στην ειρηνευτικές συνομιλίες. Δεν θα ξεχάσω όμως ποτέ τη στιγμή που οι αντάρτες παρέδιδαν τα όπλα και έδιναν τα χέρια με τους στρατιώτες του εθνικού στρατού. Ηταν μια πολύ σημαντική στιγμή για την Κολομβία…», λέει με συγκίνηση ο Γκαμπόα.
Λένε πως όσοι γράφουν έχουν πάντα έναν ανοιχτό διάλογο με άλλους συγγραφείς που τους έχουν επηρεάσει. Στις «Νυχτερινές Ικεσίες» ο Γκαμπόα αναφέρεται στον Φουέντες, τον Σαρτρ και άλλους σπουδαίους. Ξεχωρίζω τη φράση του Ρεμπό: «Την αυγή, οπλισμένοι με φλογερή υπομονή, θα μπούμε σε πολιτείες μεγαλόπρεπες». Μακάρι το όραμά του για την εθνική συμφιλίωση να γίνει πραγματικότητα.
Ετικέτες
Κοινοποίηση άρθρου
Αρθρογράφος
