Παλαιστίνιοι απεργοί πείνας στις ισραηλινές φυλακές
Maher al-Akhras 103 ημέρες απεργίας πείνας
Το τέλος της απεργίας πείνας 103 ημερών του Maher al-Akhras αποτελεί σίγουρα λόγο εορτασμού. Αλλά η Σιν Μπέτ, η μυστική υπηρεσία πληροφοριών του Ισραήλ, εξακολουθεί να εντείνει τις μεθόδους καταπίεσης, αντί να τις αμβλύνει όπως τη λεγόμενη διοικητική κράτηση.
Παλαιστίνιοι και Ισραηλινοί ακτιβιστές γιόρτασαν με ενθουσιασμό την επικείμενη απελευθέρωση του Maher al-Akhras πριν λίγες μέρες, ενός Παλαιστίνιου ο οποίος είχε περάσει 103 ημέρες σε απεργία πείνας διαμαρτυρόμενος για τη διοικητική του κράτηση.
Η ανακοίνωση έλαβε χώρα το βράδυ της Παρασκευής, όταν ο al-Akhras κατέληξε σε συμφωνία με την Σιν Μπετ, την υπηρεσία εσωτερικής ασφάλειας του Ισραήλ, σύμφωνα με την οποία θα αφεθεί ελεύθερος στις 26 Νοεμβρίου. Η κράτησή του δεν θα ανανεωθεί. Η χαρά είναι κατανοητή: σε μια πραγματικότητα στην οποία η παλαιστινιακή ζωή είναι «φθηνή», το γεγονός ότι η ζωή του al-Akhras σώζεται καθώς έφτασε στο χείλος του γκρεμού, είναι κάτι που πρέπει να επικροτηθεί.
Οι όροι για την απελευθέρωση του al-Akhras είναι οι ίδιοι που του προσφέρθηκαν πριν από ένα μήνα, αλλά η ηρωική απεργία πείνας του απέτυχε να αλλάξει τους κανόνες της Σιν Μπετ σχετικά με τη διοικητική κράτηση και τις πράξεις διαμαρτυρίας ενάντια σε αυτούς τους κανόνες.
Σε τελική ανάλυση πολλές φορές βλέπουμε ένα παιχνίδι του ποιος θα υποχωρήσει πρώτος. Από τη στιγμή που ένας διοικητικός κρατούμενος ξεκινά απεργία πείνας, ξεκινά μια βάναυση μονομαχία μεταξύ της ατομικής του θέλησης και της αποφασιστικότητας της Σιν Μπετ να στερήσει από τον κρατούμενο την ελευθερία του.
Ακόμη και όταν οι διαμαρτυρίες των κρατουμένων πέτυχαν κάποια αποτελέσματα, οι προσπάθειες του Maher al-Akhras και άλλων κρατουμένων που έκαναν απεργία πείνας πριν από αυτόν να αλλάξουν αυτούς τους κανόνες του «παιχνιδιού» απέτυχαν παταγωδώς — τόσο ως προς τη μείωση του αριθμού των ατόμων σε διοικητική κράτηση όσο και για την επίτευξη της πλήρους ελευθερίας των ίδιων των απεργών πείνας.
Σύμφωνα με την ομάδα ανθρωπίνων δικαιωμάτων B’Tselem – εκατοντάδες Παλαιστίνιοι, συμπεριλαμβανομένων ανηλίκων, κρατούνται στο Ισραήλ ως διοικητικοί κρατούμενοι. Τον Σεπτέμβριο του 2020, για παράδειγμα, υπήρχαν περίπου 350 Παλαιστίνιοι υπό διοικητική κράτηση, συμπεριλαμβανομένων δύο ανηλίκων.
Οι απεργίες πείνας αποτυγχάνουν να αλλάξουν αυτές τις σαρωτικές πολιτικές για τους κρατούμενους σε μεγάλο βαθμό, διότι το Ανώτατο Δικαστήριο του Ισραήλ δεν αμφισβητεί ποτέ τη νομιμότητα των διοικητικών κρατήσεων. Όταν ένας απεργός πείνας κινδυνεύει να πεθάνει, το δικαστήριο μπορεί -όπως στην περίπτωση του al-Akhras- να “αναστείλει” την κράτησή του, αλλά οι δικαστές δεν τολμούν ποτέ να αμφισβητήσουν τη χρήση της συγκεκριμένης πολιτικής από την Σιν Μπετ, πόσο μάλλον να ζητήσουν μια εξήγηση για το πώς το κράτος κρατά επανειλημμένα κάποιον χωρίς να παράσχουν αποδείξεις για να τον παραπέμψουν σε δίκη.
Αντ’ αυτού, το Ανώτατο Δικαστήριο συνεχίζει να ικανοποιεί τις επιταγές της Σιν Μπετ, επεκτείνει τις μονομερείς ακροάσεις κεκλεισμένων των θυρών και βασίζεται στο μυστικό υλικό της Σιν Μπετ – ακόμη και όταν αυτά τα στοιχεία αποδεικνύονται ψευδή. Τελικά, οι προσφυγές που υποβάλλονται από απεργούς πείνας ενισχύουν μόνο τη σαρωτική σφράγιση αυτών των πρακτικών από το δικαστήριο.
Επιπλέον, οι απεργίες πείνας πληρώνουν ένα τεράστιο πολιτικό τίμημα. Με την πάροδο του χρόνου, και σε κάθε περίπτωση, η Σιν Μπετ επιδεικνύει ολοένα και μεγαλύτερη ακαμψία όσον αφορά τη διοικητική κράτηση – με απεριόριστη υποστήριξη από το δικαστικό σύστημα. ένα σαφές μήνυμα ότι δεν ενδιαφέρεται αν ένας κρατούμενος ζει ή πεθαίνει.
Σε αυτήν την περίπτωση, τουλάχιστον, αυτή η περιφρόνηση συνδέεται πιθανώς με το γεγονός ότι η απεργία πείνας του al-Akhras δεν έχει προκαλέσει διαδηλώσεις στα κατεχόμενα εδάφη – είτε λόγω των πολιτικών του πεποιθήσεων είτε λόγω των συνεχιζόμενων περιορισμών στη νόσο COVID-19. Όποιος κι αν ήταν ο λόγος, η Σιν Μπετ επέτρεψε να περιμένει μέχρι να φτάσει η 100η ημέρα της απεργίας του al-Akhras και δεν έδωσε καμία εντύπωση ότι θα έκανε πίσω αν συνέχιζε να αρνιόταν την προσφορά της.
Πρέπει να χαιρετίσουμε ανεπιφύλακτα το γεγονός ότι η ζωή του al-Akhras σώθηκε την τελευταία στιγμή. Αλλά δεν μπορούμε να περιμένουμε τον επόμενο απεργό πείνας προκειμένου να αντιταχθούμε στην πρακτική της διοικητικής κράτησης, ένα από τα πιο ποταπά εργαλεία που χρησιμοποιούνται κατά των Παλαιστινίων υπό κατοχή.
Aρ.Μα.
ΠΗΓΗ: neaprooptiki.gr
Κοινοποίηση άρθρου
Αρθρογράφος
