Πανάθεμα μας…Της Δήμητρας Περλορέντζου
Θέλω να μιλήσω….να μιλήσω σε σένα.
Σε κάθε εσένα σε κάθε έναν ξεχωριστά.
Τι κάνουμε γαμώτο;
Εγωισμός και ένα μυαλό μόνο κουβάρι από αυτά τα μπερδεμένα τα δύσκολα!
Γιατί φοβάσαι τόσο την Αγάπη;
Γιατί δεν την αντέχεις;
Οι αληθινοί άνθρωποι δεν σκιάζονται το Είναι τους,
ξεγυμνώνονται και βουτούν στην παγωμένη λίμνη με μια άγρια χαρά που θυμίζει γέννηση.
Και σπάνια ο πάγος είναι ανοιχτός.
Θέλει πρώτα μια τσεκουριά με όπλο το Υπερεγώ.
Το μπέρδεμα ξεκινάει όταν σπας τον πάγο και όλες σου οι δυνάμεις τελειώνουν εκεί,
κοιτάς το νερό και ξαφνικά θυμάσαι πως κάνει κρύο.
Πως μάλλον δεν μπορείς να βουτήξεις όσο κι αν θες.
Γιατί αν δεν θέλεις πάσο.
Εκεί αλλάζει το πράγμα.
Όταν όμως θες τι γίνεται γαμώτο και γιατί γίνεται;
Γιατί φοβόμαστε να αγαπήσουμε,
να εκτεθούμε να βιώσουμε,
να ρισκάρουμε να ανοίξουμε,
να τσαλακωθούμε όταν αποδεδειγμένα αξίζει τον κόπο;
Μια ζωή κυνηγάνε Χείμαιρες, λερωνόμαστε σε βρώμικα μυαλά, σχέσεις ακατάλληλες
ανθρώπους αδιάφορους σαν άλογα κούρσας μόνο από πείσμα και εγωισμό.
Δίνουμε στο ανάξιο και το αναληθές….κι ας γνωρίζουμε τι αξίζει και τι όχι κι ας ξέρουμε τι θα τραβήξει παρακάτω απλά απο άρνηση να παραδεχτούμε την μάλλον λάθος επιλογή.
Όχι…την σίγουρα λάθος επιλογή.
Παρακαλούμε στα ανύπαρκτα για να μπορούμε να κλαιγόμαστε με σιγουριά όταν το ένστικτο επαληθευτεί.
Και όταν έρθει η Αγάπη…;
Αχ η Αγάπη.
Αυτή η γαμημένη η κανονική Αγάπη που ψάχναμε χρόνια υποτίθεται,
αυτή που μας κρατούσε ξύπνιους τα βράδια,
αυτή που ήταν στόχος ζωής και κάτι παραπάνω κάνουμε τι;
Καθόμαστε σαν μαλακές και την κοιτάμε στην καλύτερη….δίνουμε μια και την πετάμε στην χειρότερη.
Γιατί;
Γιατί αρνούναστε να χαρούμε,
να ευτυχήσουμε σαν πλάσματα που συντροφευόνται.
Τι σκατά παθαίνουμε και παγώνουμε στην ιδέα της Αγάπης;
Τι συμβαίνει μέσα μας που μας φρενάρει και μας καθιστά ανάπηρους χωρίς βούληση και αντοχές.
Πέρα από ελάχιστες εξαιρέσεις κανένας άνθρωπος δεν φεύγει μόνος του αν δεν τον διώξεις.
Αν δεν καταλάβει πως δεν έχει νόημα να είναι εκεί και να προσπαθεί για κάτι που δεν αντέχεις.
Πόσο μάταιο και αυτοκαταστροφικό;
Πόσο άδικο και για τους δύο;
Και πόση μοναξιά χαρίζει;
Αγαπήστε μωρέ δεύτερη ζωή δεν έχει!
Πανάθεμα σας.
Πανάθεμα μας.
Πανάθεμα με!
Κοινοποίηση άρθρου
Αρθρογράφος
