Περί… πτώσεις
Βασίλης Μακρίδης
Περί ΕΛΣΤΑΤ: Στα «ψιλά» των συστημικών Μέσων Χειραγώγησης πέρασε η διεξαγωγή σε δεύτερο βαθμό της δίκης του περιώνυμου πρώην Προέδρου της ΕΛΣΤΑΤ Ανδρέα Γεωργίου για την κατηγορία της συκοφαντικής δυσφήμισης.
►Ειδικά δε η κατάθεση του πρώην Αντιπροέδρου του οργανισμού Νικολάου Λογοθέτη, ο οποίος κατηγόρησε ευθέως τον Ανδρέα Γεωργίου για αυτή καθεαυτή την ύπαρξη και εφαρμογή των μνημονίων στην Ελλάδα, μέσω της σκόπιμης παραχάραξης των στατιστικών στοιχείων για την οικονομία της χώρας, για προσωπική εξάρτηση από το ΔΝΤ, για αποφάσεις που λάμβανε χωρίς σύγκληση του ΔΣ του οργανισμού και για ύπαρξη προσωπικού οφέλους σε όλα τα παραπάνω, μάλλον «θάφτηκε» σχεδόν εντελώς και είναι δύσκολο να την αναζητήσει κανείς ακόμη και με το γνωστό «γκουγκλάρισμα» στο Διαδίκτυο.
►Λίγες ώρες μετά την «κατά παραγγελία» των δανειστών (και, ειδικότερα, της πλευράς της Γερμανίας) αθώωση του Ανδρέα Γεωργίου για την κακουργηματική κατηγορία της ψευδούς βεβαίωσης, τα όσα συμβαίνουν σε αυτήν τη δίκη είναι πιθανόν να ανατρέψουν, τουλάχιστον από δικαστικής πλευράς, το «αφήγημα» σύμπαντος του μνημονιακού και νεομνημονιακού μπλοκ περί «αναγκαίας» εφαρμογής των Μνημονίων στην Ελλάδα.
►Επειδή, βεβαίως, ζούμε «στη χώρα όπου ανθεί η φαιδρά πορτοκαλέα», ας κρατάμε και μικρό καλάθι για την τελική έκβαση της δίκης (η οποία συνεχίζεται στις 18 Ιουλίου). Από τα στοιχεία, πάντως, όπως και από τις μαρτυρίες των πρώην στελεχών της ΕΛΣΤΑΤ, όπως ο Ν. Λογοθέτης και η Ζ. Γεωργαντά, βγαίνει πολύ «ζουμί» για όποιον/-αν θέλει και μπορεί να το ψάξει…
►Περί Σόιμπλε: Ο γνωστός και μη εξαιρετέος Υπ. Οικ. της Γερμανίας, είναι ένας σκληρός νεοφιλελεύθερος, μονεταριστής, καλβινιστικών αντιλήψεων και σκατόψυχος πολιτικός, που από το 2001, για λόγους που δεν έχουν καμία σχέση με την πολιτική, καθηλώθηκε σε αναπηρικό καροτσάκι.
►Ακόμη και αν δεν καθόταν σε αναπηρικό καροτσάκι, θα εξακολουθούσε να είναι ένας σκληρός νεοφιλελεύθερος, μονεταριστής καλβινιστικών αντιλήψεων και σκατόψυχος πολιτικός. Από την άλλη πλευρά, σκέφτομαι μήπως όντως το – εκ πρώτης όψεως – «μη πολιτικό» συμβάν της αναπηρίας του έχει οξύνει όλα τα προηγούμενα, αμιγώς πολιτικά χαρακτηριστικά του… Χωρίς, ωστόσο, αυτό ούτε να το απολυτοποιώ, ούτε να το συσχετίζω με κάθε ανάλογη πιθανή περίπτωση…
►Άλλωστε, η θέση του γράφοντος (και) για τον Σόιμπλε, ήταν είναι και θα είναι ότι η αντίθεση και η μάχη που δίνουμε είναι εναντίον των πολιτικών του χαρακτηριστικών και της πολιτικής και ιδεολογίας που πρεσβεύει ΚΑΙ ΜΟΝΟ…
►Περί τρομοκρατικών χτυπημάτων: Κάθε φορά που συμβαίνει κάτι ανάλογο, η σκέψη του γράφοντος πηγαίνει, ασφαλώς, πρώτα και κύρια στα θύματα και στον άδικο και βάναυσο τρόπο και λόγο, με τον οποίο αυτά εγκατέλειψαν τα εγκόσμια.
►Από την άλλη πλευρά, μιλώντας για τις πολιτικές ηγεσίες των χωρών της «πολιτισμένης» Δύσης, απλώς θα θυμίσω τη γνωστή παροιμία: «Έσπειραν ανέμους, θερίζουν θύελλες»…
►Το «πειραματόζωο» δείχνει να έχει ξεφύγει προ πολλού από τα χέρια του «τρελού επιστήμονα» που το διαχειριζόταν και κάνει, πλέον (και) τα δικά του…
►Όσο όμως, από την άλλη, ο δυτικός κόσμος εξακολουθεί να «φλερτάρει» και να συνεργάζεται, κρυφά ή φανερά, με τα αντιδραστικότερα ισλαμικά καθεστώτα (όπως αυτό της Σαουδικής Αραβίας), τα οποία εξοπλίζουν και «ταΐζουν» μορφώματα όπως το Ισλαμικό Κράτος και η συριακή Djebbhat-al-Nosra, ας μην υπάρχουν απορίες γιατί συμβαίνουν τέτοιου είδους χτυπήματα…
►Και όσο οι κυβερνήσεις των κρατών της Δύσης, αντί να προσπαθούν να καταπολεμήσουν φανερά αυτά τα μορφώματα, ουσιαστικά ενισχύουν τη δράση τους, ώστε να χρησιμοποιήσουν τον φόβο ως όπλο εναντίον των ίδιων των δικών τους λαών, αυξάνεται ο κίνδυνος σε δεύτερο χρόνο να αντιμετωπίσουν ακόμη και οι ίδιες πραγματικό κίνδυνο να χάσουν την προνομιακή τους θέση στον κόσμο, ακόμη και – τρόπω τινί – να ανατραπούν, όχι όμως, πχ, από μια προλεταριακή επανάσταση, αλλά από την επέλαση του πιο ακραίου σκοταδισμού, ο οποίος ουδέποτε και με κανέναν δεν διαπραγματεύεται τίποτε, αλλά απλώς δίνει ποικιλία στους τρόπους εξόντωσης των θυμάτων του, για την προσωπική του τέρψη και ευχαρίστηση.
►Περί βροχής: Όπως λένε και οι αγγλόφωνοι, today it rains cats and dogs!…
ΥΓ: «Μπουμπού», τέλος, κυρία Αγλαΐα Δημητριάδη… Το ‘χατε και το χάσατε… (Και ο νοών νοήτω).
Ετικέτες
Κοινοποίηση άρθρου
Αρθρογράφος
