Ποιος κινδυνεύει από το «πολιτικό και κοινωνικό έγκλημα»;
Αν ισχύει η παραδοχή του διοικητή του αστυνομικού τμήματος Εξαρχείων, ότι «ο σχεδιασμός άνωθεν είναι να χτυπηθεί πρώτα το πολιτικό και κοινωνικό έγκλημα στα Εξάρχεια, και μετά το ποινικό», μιλάμε για μια άνευ προηγουμένου παραδοχή για τη μεταπολιτευτική περίοδο της χώρας.
Είμαι αρκετά μικρός για να θυμάμαι σχετικά αμυδρά τη δίκη της 17Ν. Ένα από τα βασικά πράγματα που μου έχουν μείνει στη μνήμη, είναι ότι οι εν τέλει καταδικασθέντες επέμεναν σθεναρά να ισχυρίζονται πως η δίκη τους δεν είναι ποινική αλλά πολιτική. Το δικαστήριο, το κράτος και τα ΜΜΕ, διατυμπάνιζαν από την πλευρά τους ότι δε νοείται πολιτική δίκη σε μία δημοκρατία και ότι οι κατηγορούμενοι δικάζονταν για τις εγκληματικές τους πράξεις, και όχι για τα πολιτικά τους φρονήματα.
Να όμως που το για τους «θεσμοφύλακες» αδιανόητο, είναι μάλλον πραγματικότητα με τη βούλα ενός αξιωματικού της ΕΛ.ΑΣ και τη σιγή ιχθύος της πολιτικής ηγεσίας της αστυνομίας.
Ακόμα κι αν μπορούσαμε να αφήσουμε ασχολίαστους τους όρους «πολιτικό και κοινωνικό έγκλημα», από μόνη της η παραδοχή ότι η ΕΛ.ΑΣ., με άνωθεν εντολές, δεν ασχολείται με το «ποινικό έγκλημα», αδιαφορεί δηλαδή για τη δράση μαφιόζων και εμπόρων ναρκωτικών σε μια περιοχή της επικράτειας, θα έπρεπε να προκαλέσει «σεισμό» αντιδράσεων και, σε μια χώρα με υποτυπώδη αντανακλαστικά ευθιξίας, παραιτήσεις.
Στη χώρα της φαιδρότητας όμως, που υπουργός «Προστασίας του Πολίτη» είναι ένας μη εκλεγμένος πολιτικός — τον οποίο το ίδιο το σύστημα «ξέρασε» αφότου είχε παραδεχτεί ότι δεν είχε τη διάθεση να κάνει μία από τις βασικές του ευθύνες, να διαβάσει δηλαδή το νομοσχέδιο που υπερψήφισε — δεν κουνιέται φύλλο, ούτε από όσους αρέσκονται να φωνασκούν για την «πάταξη της ανομίας» και την «ανοχή στην εγκληματικότητα».
Η παραδοχή αυτή αποτελεί άλλη μια απόδειξη ότι την κυβέρνηση ποσώς την ενδιαφέρει η «ανομία», η «ασφάλεια των πολιτών». Ενδιαφέρεται αποκλειστικά και μόνο για την εξάλειψη των πολιτικών της αντιπάλων, που φυσικά δεν είναι ο ΣΥΡΙΖΑ ή κάποια έτερη κοινοβουλευτική δύναμη, αλλά όσοι έμπρακτα προσφέρουν μια πολιτική και κοινωνική εναλλακτική στην απρόσωπη ζούγκλα της κερδοσκοπικής ανθρωποφαγίας που επικρατεί στην κοινωνία.
Λέγαμε και πριν λίγους μήνες ότι η «επιβολή της Νομιμότητας», που ευαγγελίζονταν κυβερνητικοί πολιτικοί και επαγγελματίες προπαγανδιστές, δεν αφορά καμία αναγνωρισμένη έννοια «νομιμότητας». Αφορά στη νομιμότητα όπως αυτή ορίζεται από το συμφέρον της κυβέρνησης και όσων αυτή στηρίζει. Τη δική τους νομιμότητα.
Δεν ασχολείται ούτε με την ουσιαστική ασφάλεια των πολιτών, ούτε με τη δράση της εγχώριας μαφίας, ούτε καν εν τέλει με τη διασφάλιση της ατομικής περιουσίας. Όλα αυτά είναι, στην καλύτερη περίπτωση, δευτερεύοντα. Η «νομιμότητα» αφορά το «πολιτικό και κοινωνικό έγκλημα», δηλαδή όσους καταλαμβάνουν άδεια κτίρια, όσους «επιτίθενται» με τρικάκια και μπογιές, όσους προσπαθούν να σπάσουν την «προστασία» που απολαμβάνουν οι έμποροι ναρκωτικών στα Εξάρχεια, όσους εμπλουτίζουν το γκρίζο του κέντρου της Αθήνας με χρώμα, λόγο και μουσική, όσους εν τέλει έχουν διαφορετική άποψη και την επιδεικνύουν, την εφαρμόζουν.
Το «πολιτικό και κοινωνικό έγκλημα» (όροι ουσιαστικά ανύπαρκτοι και χωρίς σαφή ορισμό) είναι ο κίνδυνος για την κυβέρνηση. Για εσάς δεν είναι, αλλά ποιος χέστηκε για εσάς.
Ανδρέας Κοσιάρης
ΠΗΓΗ:https://info-war.gr
Κοινοποίηση άρθρου
Αρθρογράφος
