Πρέπει να πάμε μακρύτερα ΑΝΤΩΝΗΣ ΑΝΤΩΝΑΚΟΣ
Έρχονται οι πρόσκοποι της τύχης, αναγνωρίζοντας στον εαυτό τους τη μετέωρη στιγμή της βεβαιότητας, βλέποντας τα πράγματα γύρω πετρωμένα απ’ τις οδύνες, άρα έτοιμα να τους χαρίσουν τη ζαριά της ευτυχίας.
Μα ετούτο το ζάρι είναι πάντα πειραγμένο.
Μεροληπτεί εις βάρος της σιωπής, είναι σύμμαχο της σχισμής που ξεσχίζει.
Αυτοί που παίζουν με την τύχη ξεπέφτουν στην ποιητική μωρολογία. Οι φτώχια που παίζεται γύρω και παντού δεν έχει να κάνει με τους φτωχούς.
Οι φτωχοί δεν έχουν τύχη, αφού πάντα παίζουν το ρόλο που παίζει το ψοφίμι. Αυτό το ψοφίμι που ταΐζει με τις σάρκες του τα τυχερά αγαθά στομάχια.
Τα κερδοφόρα παίγνια είναι οι θεμιτές αιματοχυσίες του ολοκληρωτισμού μιας εγγενούς ελευθερομανίας των παθών.
Πάντα κάθε πλούτος είναι αποτέλεσμα της φυγόκεντρης φτώχειας.
Της εργαλειοποιημένης φιλανθρωπίας μέσα σε μια ομοβροντία από μυδράλια, κινητήρες, βόμβες και ριπές πυροβόλων.
Υπάρχουν σε αυτόν τον κόσμο δύο καλοί τρόποι να ψοφήσει ο φτωχός: είτε απ’ την απόλυτη αδιαφορία των ομοίων του εν καιρώ ειρήνης είτε απ’ το ανθρωποκτόνο πάθος των ιδίων εν καιρώ πολέμου.
Μόνο καταματωμένοι παρουσιάζουν ενδιαφέρον οι φτωχοί.
https://dromos.wordpress.com
Δημοσιεύτηκε 1 minute ago από τον χρήστη selana
ΠΗΓΗ:https://anhsyxia.wordpress.com
Κοινοποίηση άρθρου
Αρθρογράφος
