Προς τη Φαιά Διεθνή της ευρωπαϊκής και παγκόσμιας ακροδεξιάς;
του Γιώργου Μητραλιά
Πηγή: contra-xreos.gr
Ποτέ από το τέλος του δεύτερου παγκόσμιου πολέμου, δεν έγινε αισθητή όσο σήμερα η απειλή μιας αναζωογονημένης, επιθετικής και συνεχώς ανερχόμενης ακροδεξιάς. Γιατί; Μα, επειδή σε αντίθεση με ό,τι συνέβαινε στις 6-7 προηγούμενες δεκαετίες, τώρα αυτή η απειλή δεν προέρχεται πια από μερικές ομάδες ή έστω μικρά κόμματα νοσταλγών του μεσοπολέμου, αλλά από μια φιλόδοξη και δυναμική νέα ακροδεξιά που κυβερνάει ή ετοιμάζεται να κυβερνήσει ακόμα και χώρες που περιλαμβάνονται στις μεγαλύτερες δυνάμεις αυτού του κόσμου!
Η Ινδία του Μόντι, η Ρωσία του Πούτιν, η Βραζιλία του Μπολσονάρο, η Ουγγαρία του Όρμπαν, και σε λίγο η Ιταλία της Τζόρτζια Μελόνι και ίσως οι Ηνωμένες Πολιτείες του Τραμπ ΙΙ, ο πίνακας δεν είναι εξονυχιστικός αλλά δίνει πάντως μιαν ιδέα για τη σοβαρότητα της απειλής που πλανάται πια πάνω από την ανθρωπότητα. Αν και δεν είναι όλοι τους δηλωμένοι νοσταλγοί ή «κληρονόμοι» του φασισμού και του ναζισμού του μεσοπολέμου, αυτούς τους ηγέτες τους ενώνει ο ρατσισμός τους, η ξενοφοβία τους, ο αυταρχισμός τους, η ισλαμοφοβία και ο αντισημιτισμός τους, η ανοιχτή απόρριψη τους της (αστικής) κοινοβουλευτικής δημοκρατίας, ο μισογυνισμός τους, η λατρεία τους των ορυκτών καυσίμων και ο κλιματοσκεπτικισμός τους, ο μιλιταρισμός τους, η περιφρόνηση τους για τα δημοκρατικά δικαιώματα και ελευθερίες, η αστυνομική αντίληψη τους για την ιστορία και η συνωμοσιολογία τους, το μίσος τους για την κοινότητα LGBTQ, ο σκοταδισμός και η παθολογική προσκόλληση τους στο τρίπτυχο «Πατρίς-Θρησκεία-Οικογένεια».
Το να τους αποκαλούμε λοιπόν «λαϊκιστές», όπως το κάνουν συστηματικά όλα τα ευρωπαϊκά ΜΜΕ, είναι ένας εντελώς απαράδεκτος ευφημισμός, καθώς μάλιστα τα ίδια ΜΜΕ αποκαλούν επίσης «λαϊκίστικη» την αριστερά που τολμά να αμφισβητήσει τον νεοφιλελεύθερο καπιταλισμό. Αν λοιπόν ο Μπολσονάρο, η Μελόνι ή ο Αμπασκάλ της ισπανικής VOX είναι «λαϊκιστές», γιατί όχι και… ο Μουσολίνι, ο Χίτλερ ή ο Φράνκο; Γιατί να μην ξαναγράψουμε όλη την ιστορία των τελευταίων 100 χρόνων, σβήνοντας κάθε αναφορά στη Φαιά Πανούκλα που συρρικνώνεται σε ένα σχεδόν ανώδυνο «λαϊκισμό»; Προφανώς, στη νύχτα της νεοφιλελεύθερης αντεπανάστασης, όλοι οι ρατσιστές, μισογύνηδες, πογκρομιστές, νεοφασίστες και λοιποί ακροδεξιοί δεν είναι πια φαιοί αλλά μάλλον… γκρίζοι. Δηλαδή, σχεδόν ακίνδυνοι «λαϊκιστές»…
Όμως, μακριά από εμάς η ιδέα να κολλήσουμε αδιάκριτα σε όλο αυτό το καλό κόσμο, την ετικέτα του (νεο)φασίστα ή του (νεο)ναζιστή. Στην πραγματικότητα, όχι μόνο δεν είναι όλοι ίδιοι, αλλά έχουν και διαφορές, πράγμα που εξηγεί εξάλλου τις αντιπαλότητες και τις μάχες που δίνουν παραδοσιακά μεταξύ τους για τον έλεγχο των επιρροών τους. Με λίγα λόγια, η ευρωπαϊκή (και η παγκόσμια) άκρα δεξιά δεν είναι ομοιογενής και παρόλο που είναι σε συνεχή άνοδο στο σύνολο της, είναι η πιο σκληρή και η πιο βίαιη πτέρυγα της που ανεβαίνει τώρα περισσότερο και σημειώνει τις μεγαλύτερες επιτυχίες.
Είναι εξάλλου από αυτή τη σκληρή και βίαιη πτέρυγα της που προέρχονται οι πρωτοβουλίες με στόχο τη δόμηση και το συντονισμό αυτής της ακροδεξιάς σε διεθνή κλίμακα. Για παράδειγμα, η VOX επωφελούμενη από τις θεαματικές επιτυχίες της στην Ισπανία, λανσάρει με αρκετή επιτυχία το «Φόρουμ της Μαδρίτης» για να συσπειρώσει στη Λατινική Αμερική κάθε επίδοξο πραξικοπηματία καθώς και κόμματα και προσωπικότητες της άκρας δεξιάς. Είναι αξιοσημείωτο πως το κύριο χαρακτηριστικό της «Χάρτας της Μαδρίτης» που υπογράφουν οι μετέχοντες σε αυτό το ανοιχτά φασίζον Φόρουμ, είναι το παθολογικό μίσος για τους Ιθαγενείς λαούς η γενοκτονία των οποίων (μακράν η μεγαλύτερη στην ιστορία της ανθρωπότητας) από τους Ισπανούς κατακτητές εκθειάζεται ως πράξη… «απελευθέρωσης από το αιμοσταγές καθεστώς τρόμου των Αζτέκων»!
Αυτό που από πρώτη άποψη είναι τουλάχιστον περίεργο σε αυτή τη «Χάρτα της Μαδρίτης» που απευθύνεται σε ισπανοφώνους, είναι ότι συν-υπογράφεται και από κόμματα και προσωπικότητες της άκρας δεξιάς που δεν έχουν την παραμικρή σχέση ούτε με τη Λατινική Αμερική, ούτε με την ισπανική γλώσσα. Βρίσκουμε λοιπόν ανάμεσα στους υποστηρικτές της στελέχη του τραμπισμού των Αμερικανών Ρεπουμπλικάνων, το κόμμα Ελληνική Λύση του Κυριάκου Βελόπουλου, αυτού του απατεώνα των τηλεαγορών που έγινε διάσημος όταν πουλούσε για μήνες, ακόμα και «αυθεντικά χειρόγραφα» του… Ιησού Χριστού, ή το μετα-φασιστικό κόμμα Fratelli d’Italia της προσεχούς πρωθυπουργού της Ιταλίας Τζιόρτζια Μελόνι, η οποία διατηρεί εξάλλου ιδιαίτερα προνομιακές σχέσεις με τους «camerati» της VOX.
Ιδού λοιπόν μια πρώτη απόπειρα συσπείρωσης των δυνάμεων της σκληρής ακροδεξιάς, που θα μπορούσε να αποτελέσει εφαλτήριο για τη δημιουργία μιας αληθινής Φαιάς Διεθνούς, που πολυάριθμα κόμματα της άκρας δεξιάς δείχνουν να εύχονται διακαώς. Ωστόσο, η παρούσα απουσία μιας τέτοιας Διεθνούς δεν σημαίνει και ότι δεν υπάρχει ακόμα και στενή συνεργασία μεταξύ αυτών των εξτρεμιστικών δυνάμεων. Οι κάθε λογής συναντήσεις των ηγετών τους είναι πια ρουτίνα. Όπως εξάλλου, και τα μανιφέστα και οι κοινές διακηρύξεις τους. Η οικονομική τους αλληλοβοήθεια, η γνωστότερη από τις οποίες είναι εκείνη των ρωσικών τραπεζών του Πούτιν προς το κόμμα της Μαρίν Λε Πεν, δεν είναι πια μυστικό. Και μερικές φορές, αυτή η χρηματοδότηση περνάει ακόμα και τον Ατλαντικό όταν το ζητούμενο είναι να «εξουδετερωθεί» ένας ιδιαίτερα ενοχλητικός εχθρός.
Όπως για παράδειγμα, όταν αυτός ο προς «εξουδετέρωση» εχθρός ονομάζεται Γκρέτα Τούνμπεργκ, η εμπνεύστρια του ριζοσπαστικού κινήματος της παγκόσμιας νεολαίας ενάντια στην κλιματική καταστροφή. Να λοιπόν πώς κλείναμε, πριν από τρία χρόνια, ένα κείμενο με τον ιδιαίτερα εύγλωττο τίτλο «Το μίσος ενάντια στην Γκρέτα: Να ποιοι είναι εκείνοι -με όνομα και διεύθυνση- που το χρηματοδοτούν!» (1), στο οποίο παρουσιάζαμε εκείνους στις ΗΠΑ, που χρηματοδοτούσαν τα ευρωπαϊκά ακροδεξιά κόμματα για να κάνουν εκστρατείες δυσφήμισης της Γκρέτα:
«Κατ’αρχήν, η θριαμβεύουσα ευρωπαϊκή μας άκρα δεξιά ή τουλάχιστον μερικές από τις ναυαρχίδες της, αν δεν εξαρτώνται, έχουν πάντως πολύ στενές σχέσεις με ένα πολιτικό και οικονομικό κέντρο/αρχηγείο που βρίσκεται στις Ηνωμένες Πολιτείες, και πιο συγκεκριμένα στον Λευκό Οίκο και στους χρηματοδότες και υποστηρικτές του σημερινού ενοίκου του Ντόναλντ Τραμπ! Κατόπιν, δεν είναι τυχαίο ότι αυτή η ”μαύρη διεθνής” δείχνει να έχει εντοπίσει στο ζήτημα της επερχόμενης κλιματικής καταστροφής και ειδικότερα στο διαρκώς ογκούμενο νεολαιίστικο κίνημα που την παλεύει, τη μεγαλύτερη απειλή για τα συμφέροντά της και την κυριαρχία του καπιταλιστικού συστήματος στα αμέσως προσεχή χρόνια. Και τέλος, δεν είναι επίσης διόλου τυχαίο ότι αυτή η “μαύρη διεθνής” και ειδικότερα το ευρωπαϊκό “τμήμα” της επικεντρώνουν σήμερα την δράση τους στην -κατά απόλυτη προτεραιότητα- στοχοποίηση της Γκρέτα Τούνμπεργκ, που είναι η αναμφισβήτητη ηγερία, θεωρητικός και ταυτόχρονα συντονίστρια των νεολαιίστικων κινητοποιήσεων σε δεκάδες ευρωπαϊκές και μη χώρες».
Συμπερασματικά μπορούμε να πούμε ότι οι σχέσεις μεταξύ των ακροδεξιών κομμάτων είναι υπαρκτές, ότι είναι ισχυρές και ότι αναπτύσσονται εξίσου γρήγορα με την εκλογική τους επιρροή. Θα δούμε λοιπόν την ευρωπαϊκή και παγκόσμια άκρα δεξιά να ανεβάζει ταχύτητα και να ιδρύει τη δική της φιλόδοξη, καλά δομημένη και ακόμα πιο επικίνδυνη Διεθνή; Προφανώς, δεν λείπει η διάθεση για κάτι τέτοιο, και εκφράζεται μάλιστα τον τελευταίο καιρό δημόσια, κατά το πρότυπο του Βίκτορ Όρμπαν, που αποθεώνεται με standing ovation, στις 4 Αυγούστου, από χιλιάδες τραμπικούς Ρεπουμπλικάνους στο συνέδριο του CPAC στο Ντάλας του Τέξας, όταν τους δηλώνει: «Πρέπει να συντονίσουμε το κίνημα των στρατευμάτων μας, επειδή αντιμετωπίζουμε την ίδια πρόκληση… Βρίσκομαι εδώ για να σας πω ότι πρέπει να ενώσουμε τις δυνάμεις μας»!
Δεν υπάρχει αμφιβολία πως η περισσότερο από πιθανή νίκη της άκρας δεξιάς στις ιταλικές εκλογές της 25ης Σεπτεμβρίου θα μπορούσε να αλλάξει αισθητά το πολιτικό τοπίο και τους πολιτικούς συσχετισμούς δυνάμεων στην ήπειρο μας. Σε αυτή την περίπτωση, δεν θα αποκλειόταν διόλου ένα τέτοιο γεγονός να εντείνει την παραπέρα άνοδο των μεν και την κρίση των δε. Εξάλλου, εν όψει αυτής της εκλογικής νίκης των Fratelli d’Italia και των συμμάχων τους, βλέπουμε ήδη ηγέτες όπως ο Ορμπάν ή ο Αμπασκάλ ή ακόμα και ο Πούτιν να μην κρατούν πια ούτε τα προσχήματα και να μιλούν πολύ πιο ωμά και επιθετικά, ενώ από την άλλη μεριά, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή προτιμά να εμφανίζεται «συμφιλιωτική», στέλνοντας, ήδη το Δεκέμβρη του 2021, ακόμα και τον αντιπρόεδρο της, τον Έλληνα Μαργαρίτη Σχοινά, να την εκπροσωπήσει στην ετήσια σύναξη των νέων ακροδεξιών Ιταλών!
Το συμπέρασμα είναι ότι το αποτέλεσμα των ιταλικών εκλογών σε συνδυασμό με την πιθανή νίκη των τραμπιστών στις αμερικανικές ενδιάμεσες (mid-term) εκλογές του προσεχούς Νοεμβρίου θα μπορούσε να διαμορφώσει μια νέα κατάσταση που θα σημαδευόταν από ένα τεράστιο άλμα μπροστά αυτής της θριαμβεύουσας ακροδεξιάς. Τότε, η εντελώς υπαρκτή προοπτική να υπάρξει σύζευξη του Πούτιν με τον Τραμπ II που θα επέστρεφε στο Λευκό Οίκο το 2024, θα έπρεπε να ληφθεί υπόψη πολύ στα σοβαρά από τους αντιφασίστες και τους δημοκράτες όλου του κόσμου, που πρέπει να αρχίσουν να προετοιμάσουν την αντεπίθεση τους το συντομότερο δυνατό. Ανεξάρτητα από το αν έχει ή δεν έχει Φαιά Διεθνή, η άκρα δεξιά αποτελεί από εδώ και πέρα μια τεράστια υπαρξιακή απειλή για όλους μας.
Σημείωση
1. https://www.contra-xreos.gr/arthra/1404-to-misos-enantia-stin-gkreta
ΠΗΓΗ: info-war.gr
Κοινοποίηση άρθρου
Αρθρογράφος
