Σαν μια αιμάτινη γραμμούλα στο σεντόνι της ψυχής.Της Δήμητρας Περλορέντζου
Δεν ξέρω να σου πω πως αγαπούν με μέτρο.
Δεν το απέκτησα ποτέ μου ηθελημένα ή ερήμην μου.
Νομίζω έτσι έχω δημιουργηθεί.
Δίνομαι όταν νιώθω πως αξίζει.
Σπαταλιέμαι όταν ξέρω πως μπορώ και είμαι εκεί διάφανη και γυάλινη σαν μπάλα από πάγο στις άκρες των χεριών σου.
Μπορείς μοναχά να μην με σπάσεις ;
Έμαθα να ζω μέσα από την Αγάπη.
Να αυτοπροσδιορίζομαι σαν αρχική έννοια εαυτού.
Να προσφέρω να διδάσκω ,
να αντέχω και να έχω πίστη.
Να μετράω στιγμές που δεν σ’έχω σαν ανύπαρκτες χαμένες μικρές ζωές.
Έμαθα το ‘μαζί’ που καίει τα μάτια.
Το ‘αγκαλιά’ που έχει κάτι από θάνατο και πόνο .
Το “απόψε θα κοιμηθώ εδώ γύρνα από την άλλη και αφέσου”.
Δεν ξέρω πως πετάς ανθρώπους που σε σημαδεύουν στην καρδιά.
Πώς βάζεις διαχωριστική γραμμή και τους αφήνεις μόνους.
Δεν το γνωρίζω σαν ουσία και δεν μου πέρασε ποτέ από το μυαλό .
Δεν είμαι έτσι ρε φίλε.
Εγώ εδώ ακόμα κι όταν δεν θα αντέχω, εγώ εδώ ακόμα κι όταν θα πονάει.
Είμαι αληθινή μέσα από πράξεις που με στοιχείωνουν που μου αφήνουν μια γλυκόπικρη επίγευση στο στόμα.
Πρώτο φιλί πρώτο κορμί και πρώτο χάδι.
Σαν μια αιμάτινη γραμμούλα στο σεντόνι της ψυχής.
Είμαι εδώ για όλα τα όμορφα που μπορεί να έρθουν χωρίς να τα απαιτήσω από σένα ,
για όλα τα άσχημα που θα μας βρούν γιατί έτσι είναι ο κόσμος μάτια μου .
Για όταν θα γελάς να σε κοιτώ να φωτίζεσαι στα χέρια μου.
Για όταν θα σε βλέπω να σκοτεινιάζεις στο άδικο.
Δεν έμαθα να δίνω λίγο με αντικαταβολή , δεν έμαθα να σε ζυγίζω στα μεγάλα.
Δεν θέλησα ποτέ να σου κουρσέψω.
Όταν αρχίζω ν’αγαπάω δεν τελειώνει δεν είναι βρύση για να πιείς όσο γουστάρω, είναι ποτάμι που δεν έχει γυρισμό ήρεμο όμορφο ζεστό και δίχως δίνές, ποτέ δεν θέλησα να πνίξω εαυτό.
Δεν ξέρω πως να μην υπάρχεις στην ψυχή , μέρες που φεύγουν σαν να μην τις έχω ζήσει,
νύχτες που σβήνουν πριν ακόμα ξημερώσει.
Δεν ξέρω πια πως αγαπούν με μέτρο, σε τούτο το παζάρι δεν πέρασα ποτέ.
Και δεν θ’αλλαξω με τα χρόνια που θα έρθουν γιατί δεν γίνεται να μοιάζεις λιγότερος από αυτό που θες να σου ανάλογεί.
Εγώ έτσι μπορώ να Σ’αγάπαω λοιπόν , απόλυτα αδέσμευτα ,
σταθερά δύσκολα ,
σιωπηλά κρυμμένα , μοναχικά
ακόμα κι όταν θα γνωρίζεις πως πονάω.
Εσύ για πες μου , με αγάπησες ποτέ;
Δήμητρα Περλορέντζου.
12/5/2019.