Σκυλάδικα χωρίς αναισθητικό
Στα σκυλάδικα η Ελλάδα σκυλοπνίγεται. Κι όταν λέμε σκυλάδικα, δεν εννοούμε τις λαμέ πίστες όπου βαλαντώνει ο νταλκάς της γκλαμουριάς, ούτε τα πτωχοπροδρομικά τους αντίγραφα, στα οποία καταναλώνουν μπόμπες τα λαϊκά προάστεια. Εννοούμε ότι σήμερα (όπως άλλωστε εδώ και πολλά χρόνια), πρώτο τραπέζι πίστα στο προτεκτοράτο η Μπούλα Λέλα (η Ελλάς καλλιτεχνικώς) γλεντοκοπάει ασύδοτος ο κατιμάς της χώρας.
Σκυλάδικο είναι η προσβλητική για κάθε πολίτη ευήθεια του κ. Καρανίκα, η θηριώδης απειλή Πολάκη, οι υλακές του κ. Γεωργιάδη, οι μπίλιες Καμμένου. Οι μπίλιες και τα ανερυθρίαστα ψέματα ενώπιον του Κοινοβουλίου λες και ο άνθρωπος ομιλούσε σε ουτιδανούς, εκπροσώπους χαχόλων.
Σκυλάδικο είναι η ταλαιπωρία (ενίοτε έως θανάτου) των καρκινοπαθών, σκυλάδικο αχόρταγων τσακαλιών είναι οι πλειστηριασμοί – είχε δίκιο ο Τσίπρας όταν έλεγε ότι «το καραβάνι περνά», περνά και οι σκύλοι το γλεντάνε.
Όντως ένα απέραντο σκυλάδικο έχει γίνει η χώρα με τη μαύρη εργασία, τα κόκκαλα που πετάνε στους εργαζόμενους τα αφεντικά της κυβέρνησης, κόκκαλα ίσα για να ζούνε (με 100-200 ευρώ πολλοί νέοι) παράγοντας αιματοβαμμένα πλεονάσματα. Για τα οποία κοκορεύονται κιόλας οι ύαινες που τα επιβάλλουν, οι ίδιες ύαινες που υπόσχονται και από πάνω «μερίσματα» σε εκείνους που οι ίδιοι αλαλιάσαν, φτωχοποίησαν, τρέλαναν.
Ναι διότι περί τρέλας πρόκειται που κορυβαντιά μέσα σε ένα απέραντο Κολοσσαίο, κάνοντας κωλοτούμπες και περιπαίζοντας όσους περνάει από μαχαίρι. Κωλοτούμπες, απάτες, ψέμματα – χαίρε Ανθύπατε! οι μελλοθάνατοι σε χαιρετούν. Σε αυτό το σκυλάδικο όπου αρχίζουν να ευημερούν εκ νέου οι αριθμοί, στρώνεται για άλλη μια φορά τραπέζι για το μεγάλο φαγοπότι των τεμπέληδων της εύφορης κοιλάδας…
***
Προϋπόθεση της πολιτικής υποταγής ενός λαού είναι η πολιτισμική του αποσάθρωση. Και κατά τούτο, εν μέσω άλλων πολλών, όπως η κατάσταση στην εκπαίδευση και οι επιδοτήσεις στην (ως εκ τούτου εξαρτημένη) τέχνη, πρώτη – πρώτη έσπευσε να στοιχηθεί στο Game of Dogs η πλειονότης των δημοσιογράφων. Αυτοί που αλυχτούσαν κατά του λαού ότι ήταν τεμπέλης και λαμόγιο, τώρα ακόμη περισσότερο και ακόμα περισσότεροι ξελαρυγγιάζονται υπέρ των Σκύλων! Με μόνη διαφορά τη ράτσα. Άλλος τους θέλει ντόμπερμαν και άλλος πιτ-μπουλ.
Κι όλοι μαζί (πλην Λακεδαιμονίων), ξετσίπωτα προσκολλημένοι στα κόμματα, γαβγίζουν υπέρ εκείνων που τα διαφεντεύουν – διότι τα σκυλιά εκείνων που διαφεντεύουν τα χρήσιμα κόμματα και τα κομματόσκυλα των ίδιων των κομμάτων στην ίδια αγέλη συναγελάζονται. Θρασείς, αγράμματοι, αήθεις, βουλιμικοί, αργυρώνητοι, μπλέκουν μεταξύ τους σε σκυλοκαυγάδες της πιο ελεεινής μορφής αναλόγως των ανέμων της διαπλοκής – και η Ελλάδα σκυλοπνίγεται.
Έναν θεό έχουν μόνον αυτοί οι σκύλοι, τους Κέρβερους της Τρόικας – τους Κέρβερους των «θεσμών» καθώς ο ασίκης στην παρένδυση των εννοιών Τσίπρας μετονόμασε. Διαιωνίζοντας την πασοκική διάλεκτο και τους νεολογισμούς της σε ένα νεοσυριζαίικο γλωσσάρι το ίδιο υβριστικό για την λογική και την ηθική.
Θυμάμαι το άρθρο που έγραψε το καλοκαίρι ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ για τον αείμνηστο ηγέτη του ΠΑΣΟΚ, προσπαθώντας έτσι να στεφθεί ο Τσίπρας… Ανδρέας.
***
Σε τέτοιου επιπέδου πολιτικές βυθίζεται η Ελλάδα. Σε ένα σκυλάδικο που πουλάει λιμάνια και διεκδικεί Ελγίνεια (παρντόν, μάρμαρα), που αναζητά επενδυτές και του σκάει ο μακιγιέρ του Μακρόν (26.000 ευρώ το βάψιμο – επενδυταράς ο τύπος) – σε ένα σκυλάδικο που ουρλιάζει τις νύχτες άναρθρο, έντρομο, απελπισμένο. Πεισιθανάτιο. Χαμένο μέσα σε μιαν έρημο, όπου, εκεί, ουδείς δρόμος οδηγεί και από εκεί ουδείς δρόμος έρχεται…
Του Στάθη Σταυρόπουλου
Ετικέτες
Κοινοποίηση άρθρου
Αρθρογράφος
