“Σωσίβιο στο όνειρο… ” – Μια ταινία μικρού μήκους για την προσφυγιά από το 55ο δημοτικό της Πάτρας [βίντεο]
“Ας φυλάμε και ας φροντίζουμε ο καθένας μας τα παιδιά και τους ανθρώπους που ο Θεός έστειλε στην πόρτα μας , όπως περιμένουμε και από κάποιους άλλους ανθρώπους σε ξένους τόπους να φυλάνε και να φροντίζουν τα δικά μας παιδιά. Γιατί απλούστατα τα παιδιά όλου του κόσμου ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΑ ΜΑΣ ΠΑΙΔΙΑ .
Ένα μεγάλο ευχαριστώ στους μαθητές και τις μαθήτριες του Ε΄2 τμήματος του 55ου Δημοτικού Σχολείου Πάτραςπου αποφάσισαν με χαρά και προθυμία να θυσιάσουν τον ελεύθερο χρόνο τους για να στείλουν ένα μήνυμα ανθρωπιάς , αγάπης και αλληλεγγύης σε όλους ! ”
Τα τελευταία χρόνια χιλιάδες πρόσφυγες πέρασαν τα σύνορα της χώρας μας αναζητώντας αυτό που έλειπε από τη δική τους : ασφάλεια για τη ζωή τους , ειρήνη , δημοκρατία , μια καλύτερη ζωή. Την ίδια περίοδο , την περίοδο της κρίσης , χιλιάδες ελληνόπουλα , κυρίως επιστήμονες , εγκατέλειψαν την Ελλάδα και αναζήτησαν την τύχη τους σε χώρες του εξωτερικού. Άνθρωποι συνεχώς μετακινούνται , αλλάζουν τόπο και πατρίδα , είτε προσωρινά είτε μόνιμα , κάποιοι από ανάγκη , υπό το κράτος της βίας και του φόβου , κάποιοι άλλοι από επιλογή.
Όλοι τους όμως αξίζουν το σεβασμό μας , την αγάπη μας και την υποστήριξη μας , άσχετα με την καταγωγή τους , το χρώμα τους , τη θρησκεία τους , το φύλο τους.
Κανείς δεν μπορεί να τους αρνηθεί το δικαίωμά στη ζωή , την ασφάλεια , την εκπαίδευση , την αξιοπρέπεια . Ο καθένας αναζητά το σωσίβιό του , ένα σωσίβιο που θα σώσει τη ζωή του, τα όνειρά του που θα τον βγάλει από τα αδιέξοδά του. Τις περισσότερες φορές το σωσίβιο του καθενός είναι μια ευκαιρία που τη δίνει ένας άλλος άνθρωπος !
Κι αν ήσουν εσύ ; Κι αν είμαστε εμείς το σωσίβιο κάποιων πονεμένων ανθρώπων , κάποιων απροστάτευτων παιδιών , έχουμε το δικαίωμα να τους το αρνηθούμε ; Ένα σωσίβιο στο όνειρο…
Κοινές στο πέρασμα του χρόνου βασανισμένες ιστορίες , ίδιες περιπέτειες , ίδια βάσανα , ίδια όνειρα… Όλοι οι άνθρωποι έχουν τις ίδιες ανάγκες , πονάνε το ίδιο , ονειρεύονται το ίδιο… Η ιδέα ότι κάποιες ζωές αξίζουν λιγότερο είναι η αιτία όλων των κακών του κόσμου…
Μια ταινία που ίσως μας βοηθήσει να περάσουμε στην άλλη όχθη… Να δούμε τους πρόσφυγες μέσα από τα δικά τους μάτια , μέσα απ’ τις δικές τους ιστορίες , να μπούμε έστω και για λίγο στη θέση τους … Μη βιαστούμε να τους καταδικάσουμε , μη βιαστούμε να κρίνουμε με βάση την εθνικότητα , τη θρησκεία και το χρώμα του καθενός , μη βιαστούμε να βγάλουμε συμπεράσματα. Ας τους ακούσουμε , ας ακούσουμε την ιστορία… Και πού ξέρετε , μπορεί να είναι η ιστορία των δικών μας ανθρώπων ! Ας κλείσουμε τα μάτια και με απόλυτη ειλικρίνεια ας σκεφτούμε και ας εξομολογηθούμε έστω και στον εαυτό μας τι θα κάναμε εμείς στη θέση τους , τι θα περιμέναμε απ’ τους άλλους…
Ας φυλάμε και ας φροντίζουμε ο καθένας μας τα παιδιά και τους ανθρώπους που ο Θεός έστειλε στην πόρτα μας , όπως περιμένουμε και από κάποιους άλλους ανθρώπους σε ξένους τόπους να φυλάνε και να φροντίζουν τα δικά μας παιδιά.
Γιατί απλούστατα τα παιδιά όλου του κόσμου ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΑ ΜΑΣ ΠΑΙΔΙΑ .
Ένα μεγάλο ευχαριστώ στους μαθητές και τις μαθήτριες του Ε΄2 τμήματος του 55ου Δημοτικού Σχολείου Πάτραςπου αποφάσισαν με χαρά και προθυμία να θυσιάσουν τον ελεύθερο χρόνο τους για να στείλουν ένα μήνυμα ανθρωπιάς , αγάπης και αλληλεγγύης σε όλους !
[embedyt] https://www.youtube.com/watch?v=To-SCdvht8Q[/embedyt]
Κοινοποίηση άρθρου
Αρθρογράφος
