Μουσσώνες τα δέντρα δυσκολεύονται να ανασάνουν
Χ. Π. Σοφίας
Ποιήματα / Εκδόσεις Κουκκίδα|Το Μουσσώνες τα δέντρα δυσκολεύονται να ανασάνουν είναι μια ποιητική συλλογή με μικρά και μεγάλα αλληγορικά αποφθέγματα. Στην αρχή ξεκινά με μια ρήση του Ανδρέα Εμπειρίκου θαναι η ποίησης σπερματική απόλυτα ερωτική η δεν θα υπάρχει. Εν συνεχεία, παρουσιάζει μια σειρά από ποιήματα που έχουν αναφορές στον άνθρωπο, στην φύση, στον έρωτα και στην καθημερινή ζωή.
Ενδεικτική παρουσίαση:
Θλιμμένα λουλούδια
Παραφυλάω να σε δω να φεύγεις
και τότε μπαίνω κρυφά στο σπίτι σου
και με τα δάκρυα μου ποτίζω τα λουλούδια σου
γι’ αυτό όταν γυρίζεις τα βλέπεις θλιμμένα
Θλίψη
Έχει τη θλίψη των κοριτσιών
που γεννήθηκαν από δέντρα
και τα καλοκαίρια όταν δύει ο ήλιος
βγαίνει και συλλέγει τις μοναχικές αράχνες
Δέντρα και πουλιά
Την αγάπη
μόνο τα πουλιά την καταλαβαίνουν
την καταλαβαίνουν γιατί έχουν ρίζες και φτερά
Ποιητής
Με τι ασχολείστε;
γράφω ποίηση
και υπάρχουν άνθρωποι
που σας δίνουν χρήματα
γι’ αυτό
δεν είμαι πουτάνα είμαι ποιητής
Ποίημα
Θέλω να γυρίσουμε εκεί που οι άνθρωποι
φροντίζουν το φεγγάρι
εκεί που τα σπίτια δεν έχουν καθρέπτες
και τα παιδιά σκαρφαλώνουν στα σύννεφα
εκεί που τα χελιδόνια την άνοιξη περνούν
ώρες κάνοντας συντροφιά στους τρελούς
και στους ποιητές
εκεί που κάποτε ζήσαμε
εκεί που κάποτε έσβησες ένα ποίημα
γιατί δεν το καταλάβαινες
Μουσσώνες τα δέντρα δυσκολεύονται να ανασάνουν
Μουσσώνες τα δέντρα δυσκολεύονται να ανασάνουν
στα Εξάρχεια ρίχνουν θειάφι στα αμπέλια
το πορτοκαλί στους καθρέπτες εξημερώνει τα αστέρια
οι ήρωες παίρνουν οδηγίες από τα ποιήματα
η ημερομηνία γέννησης εκσφενδονίζει τις
αρχαίες πέτρες των κήπων
οι καρναβαλιστές με τους επισκέπτες γίνονται ένα
στην ανηφόρα του Στρέφη τα ιδιαίτερα
χαρακτηριστικά παγιδεύονται
τα πουλιά ανήσυχα ακούν το μετεωρολογικό δελτίο
ο θρήνος της φωτιάς εξαπλώνεται
οι αντιθέσεις αφήνουν τα δακτυλικά τους
αποτυπώματα
και ησυχάζουν
ακούγεται απαγγελία εκείνης της ποιήτριας
που όλοι νόμιζαν πεθαμένη
έρχονται από παντού χρώματα σπάνια να
ξεδιψάσουν
τρώγονται τα όνειρα μεταξύ τους και ο Άσιμος
γελάει μέχρι να βρει ζωή
τα πλήκτρα οργώνουν τη γεωμετρία της πλατείας
και οι πρόσφυγες αναζητούν τις αυλές με τους ίσκιους
το πρωί ο ήλιος και το βράδυ το φεγγάρι
ζητιανεύουν τις μνήμες των πεθαμένων
το ανείπωτο σέρνει μαζί του τα ραγισμένα
πλευρά της δύσης
ένα τεράστιο Άλφα επιλέγει για ρούχο του
το ασήμι των βράχων του λόφου
Μουσσώνες τα δέντρα δυσκολεύονται να ανασάνουν
Τα ποιήματα Ποίημα και Ποιητής μπορούν να χαρακτηριστούν ως ποιήματα ποιητικής. Όπερ σημαίνει πως σαν θέμα τους έχουν την ποιητική τέχνη και την καλλιτεχνική δημιουργία γενικότερα, καθώς και τον τρόπο μέσω του οποίου οι εκάστοτε δημιουργοί περιγράφουν τη διαδικασία γένεσης ή πρόσληψης της ποίησης. Επί πλέον δημιουργείται μια απόπειρα συγκριτικής αποτίμησης αυτών των ποιημάτων, ως προς τη συγκεκριμένη διαδικασία. Το ομώνυμο εκτενές ποίημα Μουσσώνες τα δέντρα δυσκολεύονται να ανασάνουν ξεδιπλώνει την υπαρξιακή καθημερινότητα και τις αντιφάσεις που δημιουργούνται στο κέντρο της Αθήνας. Κλείνοντας, παραθέτουμε τα λόγια του Ουάλλας Στήβενς περί ποίησης. Η ποίηση για μένα ήταν και είναι ένα μεγάλο ταξίδι κατά το οποίο ανακαλύπτω τον κόσμο γύρω μου για πρώτη φορά, ενώ επιχειρώ να μοιραστώ τις εντυπώσεις μου με τους άλλους με σαφήνεια. Ποίηση είναι η γλώσσα που μαθαίνω όταν συναντώ άλλους ταξιδιώτες, που είναι περισσότερο εξοικειωμένοι με την ιστορία και την γεωγραφία του κόσμου στον οποίο είχα την χαρά να χαθώ κατά τη διάρκεια των πρώτων χρόνων του ταξιδιού. Καθώς περνάει ο χρόνος, με λίγη τύχη και επιμονή, μαθαίνω να μην φοβάμαι να μιμηθώ τους παλιούς τεχνίτες του λόγου ή να επαναλαμβάνω παλιές κοινοτοπίες, μιας και έχω βρει την προσωπική μου ποιητική φωνή.
Χ. Μ.
Δημοσιεύθηκε στην ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ, φ. 188, Δεκέμβριος 2018
Κοινοποίηση άρθρου
Αρθρογράφος
